Γεώργιος Παπανδρέου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Μετά το [[1946]] συνέχισε την πολιτική του καριέρα ως βουλευτής Αχαΐας υπηρετώντας ως Υπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Τάξης και Συντονισμού με την κυβέρνηση [[Νικόλαος Πλαστήρας|Πλαστήρα]] το [[1950]] και [[Σοφοκλής Βενιζέλος|Σοφοκλή Βενιζέλου]] το [[1951]]. Διαφώνησε με τον Πλαστήρα και την συμφιλιωτική πολιτική του (απόλυση εξορίστων κλπ.) θεωρώντας ότι εξέθρεφε τον «κομμουνιστικό κίνδυνο». Στις [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1952|εκλογές του 1952]] συνεργάστηκε με τον [[Αλέξανδρος Παπάγος|Παπάγο]], που κατήλθε στις εκλογές ως αρχηγός της συντηρητικής παράταξης. ΕπανίδρυσεΤον Απρίλιο του 1953 όμως μετά την υποτίμηση της [[δραχμή|δραχμής]] από τον τότε Υπουργό Συντονισμού [[Σπυρίδων Μαρκεζίνης|Σπυριδωνα Μαρκεζίνη]] αποχώρησε από τον [[Ελληνικός Συναγερμός|Ελληνικό Συναγερμό]] του Παπάγου, επανίδρυσε το κόμμα του και το συγχώνευσε στο κόμμα Φιλελευθέρων μεαναλαμβάνοντας συναρχηγόσυναρχηγός τοτου τελευταίου με τον Σοφοκλή Βενιζέλο. Κατά τη δεκαετία του 1950 ο Παπανδρέου παρέμεινε στην αντιπολίτευση ενώ η συντηρητική παράταξη αύξανε την απήχησή της.