Πάπες στην Αβινιόν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 61:
Σε απάντηση ο Φίλιππος έγραψε: «Η σεβασμιότητά σας μπορεί να γνωρίζει, ότι δεν είμαστε υποτελείς κανενός στα κοσμικά ζητήματα» και συγκάλεσε τις Γενικές Τάξεις, ένα συμβούλιο των αρχόντων της Γαλλίας, που είχε υποστηρίξει τη θέση του. Ο βασιλιάς της Γαλλίας απήγγειλε κατηγορίες εναντίον του πάπα για [[σοδομισμός|σοδομισμό]], [[σιμωνία]], μαγεία και αίρεση και τον κλήτευσε ενώπιον του συμβουλίου. Η απάντηση του Πάπα ήταν η ισχυρότερη μέχρι τότε επιβεβαίωση της παπικής κυριαρχίας. Στο ''Unam sanctam'' (18 Νοεμβρίου 1302) διακήρυξε ότι «είναι απαραίτητο για τη σωτηρία του κάθε ανθρώπινο πλάσμα να υποτάσσεται στο Ρωμαίο ποντίφικα». Ετοίμαζε μια βούλα που θα αφόριζε το βασιλιά της Γαλλίας και θα έθετε σε απαγόρευση τη Γαλλία, όταν τον Σεπτέμβριο του 1303 ο Γκιγιόμ ντε Νογκαρέ, ο ισχυρότερος επικριτής του παπισμού στους γαλλικούς εσωτερικούς κύκλους, οδήγησε μια αντιπροσωπεία στη Ρώμη, με εσκεμμένα χαλαρές εντολές από το βασιλιά να φέρει τον πάπα, αν χρειαστεί με τη βία, ενώπιον του συμβουλίου για να αποφανθεί για τις κατηγορίες που του απαγγέλθηκαν. Ο Νογκαρέ συνεργάστηκε με τους καρδινάλιους της οικογένειας Κολόνα, μακροχρόνιους αντιπάλους του πάπα, εναντίον των οποίων ο πάπας παλαιότερα είχε κηρύξει ακόμη και μια σταυροφορία. Το 1303 γαλλικά και ιταλικά στρατεύματα επιτέθηκαν στον πάπα στο Aνάνι, την πατρίδα του, και τον συνέλαβαν, αλλά τρεις μέρες αργότερα αφέθηκε ελεύθερος από τους κατοίκους του Aνάνι. Ωστόσο ο Βονιφάτιος Η΄, τότε 68 ετών, ήταν βαθιά συντετριμμένος από αυτή την επίθεση στο πρόσωπό του και πέθανε λίγες εβδομάδες αργότερα.
===Συνεργασία===
[[File:Papst klemens v.jpg|thumb|Ο Κλήμης Ε' σε μεταγενέστερη γκραβούρα]]
Aντιδρώντας στην αδιαλλαξία των Παπών όπως ο Βονιφάτιος Η', οι Γάλλοι αύξησαν την επιρροή τους επί του παπισμού, περιορίζοντας τελικά τους Πάπες σε μαριονέτες και γεμίζοντας την Παπική αυλή με Γάλλους κληρικούς..<ref>{{cite book |last1=Williams |first1=George L. |title=Papal Genealogy: The Families and Descendants of the Popes |date=2004 |publisher=McFarland |isbn=0786420715 |pages=41–43}}</ref>
Ο θάνατος του Πάπα Βονιφάτιου Η' στέρησε από τον παπισμό τον ικανότερο πολιτικό του που μπορούσε να αντισταθεί στην κοσμική εξουσία του βασιλιά της Γαλλίας. Μετά το συμφιλιωτική θητεία του [[Πάπας Βενέδικτος ΙΑ΄|Πάπας Βενέδικτου ΙΑ΄]] (1303–04), ο [[Πάπας Κλήμης Ε΄]] (1305–1314) έγινε ο επόμενος ποντίφικας. Είχε γεννηθεί στη [[Γασκώνη]], στη νότια Γαλλία, αλλά δεν συνδεόταν άμεσα με τη γαλλική αυλή. Οφείλει την εκλογή του στους Γάλλους κληρικούς. Αποφάσισε να μη μετακομίσει στη Ρώμη και εγκατέστησε την αυλή του στην [[Αβινιόν]]. Σε αυτή την κατάσταση εξάρτησης από τους ισχυρούς γείτονες στη Γαλλία, τρεις αρχές χαρακτήριζαν την πολιτική του Κλήμη Ε΄: η καταστολή των αιρετικών κινημάτων (όπως οι [[Καθαρισμός|Καθαροί]] στη νότια Γαλλία), η αναδιοργάνωση της εσωτερικής διοίκησης της εκκλησίας και η διατήρηση της αμόλυντης εικόνας της εκκλησίας ως του μοναδικού οργάνου του θελήματος του Θεού στη γη. Ο τελευταίος αμφισβητήθηκε άμεσα από τον Φίλιππο Δ' όταν απαίτησε τη μεταθανάτια δίκη του πρώην αντιπάλου του, του αείμνηστου Βονιφάτιου Η', για υποτιθέμενη αίρεση. Ο Φίλιππος άσκησε ισχυρή επιρροή στους καρδινάλιους του κονκλαβίου και η συμμόρφωση με το αίτημά του θα μπορούσε να σημαίνει σοβαρό πλήγμα στην εξουσία της εκκλησίας. Μεγάλο μέρος της πολιτικής του Κλήμη σχεδιάστηκε για να αποφύγει ένα τέτοιο χτύπημα, που τελικά έκανε (πείθοντας τον Φίλιππο να στείλει τη δίκη στη Σύνοδο της Βιέννης, όπου και έληξε). Ωστόσο το τίμημα ήταν παραχωρήσεις σε διάφορα μέτωπα: παρά τις έντονες προσωπικές αμφιβολίες του ο Κλήμης υποστήριξε τις διαδικασίες του Φίλιππου εναντίον των Ναϊτών και ο ίδιος αποφάσισε να καταργήσει το τάγμα.
[[File:John22.jpg|thumb|left|Ιωάννης ΚΒ΄]]
Ένα σημαντικό ζήτημα κατά τη θητεία του [[Πάπας Ιωάννης ΚΒ΄|Πάπα Ιωάννη ΚΒ΄]] (γεννημένου ως Ζακ Ντυέζ στο [[Καόρ]], και προηγουμένως αρχιεπίσκοπου στην Αβινιόν) ήταν η σύγκρουσή του με τον [[Λουδοβίκος Δ΄ της Βαυαρίας|Λουδοβίκο Δ' της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]], που αρνήθηκε την αποκλειστική εξουσία του Πάπα να στέψει τον Αυτοκράτορα. Ο Λουδοβίκος ακολούθησε το παράδειγμα του Φιλίππου Δ' και κάλεσε τους ευγενείς της Γερμανίας να υποστηρίξουν τη θέση του. Ο Μαρσίλιος της Πάδοβας υποστήριξε την κοσμική υπεροχή στο έδαφος της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Αυτή η σύγκρουση με τον Αυτοκράτορα, που συχνά κατέληγε σε δαπανηρούς πολέμους, οδήγησε τον παπισμό ακόμη περισσότερο στην αγκαλιά του Γάλλου βασιλιά.
[[File:Benedikt XII1.png|thumb|Βενέδικτος ΙΒ΄]]
Ο [[Πάπας Βενέδικτος ΙΒ΄]] (1334–1342), γεννημένος ως Ζακ Φουρνιέ στο Παμιέρs, ήταν ενεργός στο παρελθόν στην [[Ιερά Εξέταση]] ενάντια στο κίνημα των Καθαρών. Σε αντίθεση με τη μάλλον αιματηρή εικόνα της Ιεράς Εξέτασης γενικά, αναφέρθηκε ότι ήταν πολύ προσεκτικός με τις ψυχές των εξεταζόμενων, αφιερώνοντας πολύ χρόνο στη διαδικασία. Το ενδιαφέρον του να ειρηνεύσει τη νότια Γαλλία ήταν επίσης το κίνητρο για τη μεσολάβηση μεταξύ του Βασιλιά της Γαλλίας και του Βασιλιά της Αγγλίας, πριν από το ξέσπασμα του [[Εκατονταετής Πόλεμος|Εκατονταετούς Πολέμου]].
==Παραπομπές==
| |||