Πάπες στην Αβινιόν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 71:
[[File:Benedikt XII1.png|thumb|Βενέδικτος ΙΒ΄]]
Ο [[Πάπας Βενέδικτος ΙΒ΄]] (1334–1342), γεννημένος ως Ζακ Φουρνιέ στο Παμιέρs, ήταν ενεργός στο παρελθόν στην [[Ιερά Εξέταση]] ενάντια στο κίνημα των Καθαρών. Σε αντίθεση με τη μάλλον αιματηρή εικόνα της Ιεράς Εξέτασης γενικά, αναφέρθηκε ότι ήταν πολύ προσεκτικός με τις ψυχές των εξεταζόμενων, αφιερώνοντας πολύ χρόνο στη διαδικασία. Το ενδιαφέρον του να ειρηνεύσει τη νότια Γαλλία ήταν επίσης το κίνητρο για τη μεσολάβηση μεταξύ του Βασιλιά της Γαλλίας και του Βασιλιά της Αγγλίας, πριν από το ξέσπασμα του [[Εκατονταετής Πόλεμος|Εκατονταετούς Πολέμου]].
===Υποταγή===
Επί Πάπα Κλήμη ΣΤ' (1342-1352) τα γαλλικά συμφέροντα άρχισαν να κυριαρχούν στον παπισμό. Ο Κλήμης ΣΤ' ήταν στο παρελθόν Αρχιεπίσκοπος της [[Ρουέν]] και σύμβουλος του Φιλίππου Δ', επομένως οι δεσμοί του με τη γαλλική αυλή ήταν πολύ ισχυρότεροι από εκείνους των προκατόχων του. Κάποια στιγμή χρηματοδότησε ακόμη και πολεμικές προσπάθειες της Γαλλίας από την τσέπη του. Σύμφωνα με πληροφορίες αγαπούσε τα πολυτελή ρούχα και υπό την κυριαρχία του ο πολυδάπανος τρόπος ζωής στην Αβινιόν έφτασε σε νέα ύψη.
Ο Κλήμης ΣΤ' ήταν επίσης Πάπας κατά τη διάρκεια της [[Μαύρη πανώλη|Μαύρης πανώλης]], της επιδημίας που σάρωσε την Ευρώπη μεταξύ 1347 και 1350 και πιστεύεται ότι σκότωσε περίπου το ένα τρίτο του πληθυσμού της. Επίσης το 1348 αγόρασε την πόλη της Αβινιόν από τους [[Ανδεγαυική Αυτοκρατορία|Ανδεγαυούς].<ref>''Avignon Papacy'', Thomas M. Izbicki, '''Medieval France: An Encyclopedia''', ed. William Kibler, (Routledge, 1995), 89.</ref>
[[File:Clemens_VI.png|thumb|left|Κλήμης ΣΤ']]
Ο [[Πάπας Ιννοκέντιος ΣΤ΄]] (1352–1362), γεννημένος ως Eτιέν Ωμπέρ, ήταν λιγότερο φανατικός από τον Κλήμη ΣΤ'. Ήταν πρόθυμος να εδραιώσει την ειρήνη μεταξύ Γαλλίας και Αγγλίας, έχοντας εργαστεί για αυτό το σκοπό σε παπικές αντιπροσωπείες το 1345 και το 1348. Η λιτή εμφάνιση και οι αυστηροί του τρόποι προκάλεσαν μεγαλύτερο σεβασμό στα μάτια των ευγενών και των δύο πλευρών. Ήταν όμως αναποφάσιστος και εύθικτος, ήδη γέρος όταν εκλέχτηκε Πάπας. Υπό αυτές τις συνθήκες ο βασιλιάς της Γαλλίας κατάφερε να επηρεάσει τον παπισμό, αν και παπικοί [[Λεγάτος (Αρχαία Ρώμη)|λεγάτοι]] έπαιξαν καθοριστικό ρόλο σε διάφορες προσπάθειες να σταματήσει η σύγκρουση. Ιδιαίτερα το 1353 ο επίσκοπος του Πόρτο Γκυ ντε Μπουλόν προσπάθησε να οργανώσει μια διάσκεψη. Μετά τις αρχικές επιτυχημένες συνομιλίες η προσπάθεια απέτυχε, κυρίως λόγω της δυσπιστίας της αγγλικής πλευράς σχετικά με τους ισχυρούς δεσμούς του Γκυ με τη γαλλική. Σε μια επιστολή του ο ίδιος ο Ιννοκέντιος ΣΤ΄ έγραψε στο [[Ερρίκος, δούκας του Λάνκαστερ|Δούκα του Λάνκαστερ]]: «Αν και γεννηθήκαμε στη Γαλλία και παρόλο που για αυτόν και άλλους λόγους περιβάλλουμε το βασίλειο της Γαλλίας με ιδιαίτερη στοργή, εντούτοις εργαζόμαστε για την ειρήνη, παραμερίσαμε τις προσωπικές μας προκαταλήψεις και προσπαθήσαμε να εξυπηρετήσουμε τα συμφέροντα όλων».
Με τον [[Πάπας Ουρβανός Ε΄|Πάπα Ουρβανό Ε΄]] (1362-1370) ο έλεγχος του παπισμού από τον [[Κάρολος Ε΄ της Γαλλίας|Κάρολο Ε' της Γαλλίας]] έγινε πιο άμεσος. Ο ίδιος ο Ουρβανός Ε΄ περιγράφεται ως ο πιο αυστηρός από τους πάπες της Αβινιόν μετά τον Βενέδικτο ΙΒ΄ και πιθανώς ο πιο πνευματικός από όλους. Ωστόσο δεν ήταν στρατηγικός και έκανε ουσιαστικές παραχωρήσεις στο γαλλικό στέμμα, ειδικά στα οικονομικά, ένα κρίσιμο ζήτημα κατά τον πόλεμο με την Αγγλία. Το 1369 ο Πάπας Ουρβανός Ε' υποστήριξε το γάμο του [[Φίλιππος Β΄ της Βουργουνδίας|Φίλιππου του Τολμηρού]] του [[Δουκάτο της Βουργουνδίας|Δουκάτου της Βουργουνδίας]] με τη [[Μαργαρίτα Γ΄, κόμισσα της Φλάνδρας]] αντί να επιτρέψει κατ' εξαίρεση σε έναν από τους γιους του [[Εδουάρδος Γ΄ της Αγγλίας|Εδουάρδου Γ' της Αγγλίας]] να την παντρευτεί. Αυτό έδειχνε ξεκάθαρα τον κομματισμό του παπισμού και αντίστοιχα μειώθηκε και ο σεβασμός για την εκκλησία.
==Παραπομπές==
| |||