Πάπες στην Αβινιόν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 80:
Με τον [[Πάπας Ουρβανός Ε΄|Πάπα Ουρβανό Ε΄]] (1362-1370) ο έλεγχος του παπισμού από τον [[Κάρολος Ε΄ της Γαλλίας|Κάρολο Ε' της Γαλλίας]] έγινε πιο άμεσος. Ο ίδιος ο Ουρβανός Ε΄ περιγράφεται ως ο πιο αυστηρός από τους πάπες της Αβινιόν μετά τον Βενέδικτο ΙΒ΄ και πιθανώς ο πιο πνευματικός από όλους. Ωστόσο δεν ήταν στρατηγικός και έκανε ουσιαστικές παραχωρήσεις στο γαλλικό στέμμα, ειδικά στα οικονομικά, ένα κρίσιμο ζήτημα κατά τον πόλεμο με την Αγγλία. Το 1369 ο Πάπας Ουρβανός Ε' υποστήριξε το γάμο του [[Φίλιππος Β΄ της Βουργουνδίας|Φίλιππου του Τολμηρού]] του [[Δουκάτο της Βουργουνδίας|Δουκάτου της Βουργουνδίας]] με τη [[Μαργαρίτα Γ΄, κόμισσα της Φλάνδρας]] αντί να επιτρέψει κατ' εξαίρεση σε έναν από τους γιους του [[Εδουάρδος Γ΄ της Αγγλίας|Εδουάρδου Γ' της Αγγλίας]] να την παντρευτεί. Αυτό έδειχνε ξεκάθαρα τον κομματισμό του παπισμού και αντίστοιχα μειώθηκε και ο σεβασμός για την εκκλησία.
===Σχίσμα===
[[File:Giorgio Vasar retour idéalisé de Grégoire XI à Rome.jpg|thumb|Ο Πάπας Γρηγόριος ΙΑ' επέστρεψε στη Ρώμη το 1376 και τερμάτισε τον Παπισμό της Αβινιόν.]]
Η σημαντικότερη απόφαση του [[Πάπας Γρηγόριος ΙΑ΄|Πάπας Γρηγόριου ΙΑ΄]] (1370–1378) ήταν η επιστροφή στη Ρώμη, που ξεκίνησε στις 13 Σεπτεμβρίου 1376 και έληξε με την άφιξή του στις 17 Ιανουαρίου 1377.<ref>[[Joëlle Rollo-Koster]], ''Raiding Saint Peter: Empty Sees, Violence, and the Initiation of the Great Western Schism (1378)'', (Brill, 2008), 182.</ref><ref>Margaret Harvey, ''The English in Rome, 1362–1420: Portrait of an Expatriate Community'', (Cambridge University Press, 2004), 3.</ref> Αν και ο Πάπας ήταν γεννημένος Γάλλος και ακόμα υπό την ισχυρή επιρροή του Γάλλου Βασιλιά, η αυξανόμενη σύγκρουση μεταξύ φατριών που ήταν φιλικές ή εχθρικές προς τον Πάπα αποτελούσε απειλή για τα παπικά εδάφη και την υπακοή της ίδιας της Ρώμης. Όταν ο παπισμός καθιέρωσε εμπάργκο κατά των εξαγωγών σιτηρών την εποχή μιας έλλειψης τροφίμων το 1374 και το 1375, η [[γεννημένος|Φλωρεντία]] οργάνωσε μερικές πόλεις σε μια ένωση κατά του παπισμού: το [[Δουκάτο του Μιλάνου|Μιλάνο]], τη [[Μπολόνια]], την [[Περούτζια]], την [[Πίζα]], τη [[Λούκκα]] και τη [[Δημοκρατία της Γένοβας|Γένοβα]]. Ο παπικός λεγάτος, Ροβέρτος της Γενεύης, συγγενής του [[Οίκος της Σαβοΐας|Οίκου της Σαβοΐας]], ακολούθησε μια ιδιαίτερα ανελέητη πολιτική εναντίον της ένωσης για να αποκαταστήσει τον έλεγχο αυτών των πόλεων. Έπεισε τον Πάπα Γρηγόριο να προσλάβει [[Βρετόνοι|Βρετόνους]] μισθοφόρους. Για να καταπνίξει μια εξέγερση των κατοίκων της [[Τσεζένα]] προσέλαβε τον Τζον Χόυοκγουντ και έσφαξε την πλειονότητα των κατοίκων (αναφέρθηκαν 2.500 - 3.500νεκροί). Μετά από τέτοια γεγονότα η αντίθεση κατά του παπισμού ενισχύθηκε. Η Φλωρεντία ήρθε σε ανοιχτή σύγκρουση με τον Πάπα, μια σύγκρουση που ονομάστηκε «ο πόλεμος των οκτώ αγίων» σε σχέση με τους οκτώ Φλωρεντινούς συμβούλους που επιλέχθηκαν για να ενορχηστρώσουν τη σύγκρουση. Ολόκληρη η πόλη της Φλωρεντίας αφορίστηκε και ως απάντηση σταμάτησε η αποστολή των φόρων για τον κλήρο. Το εμπόριο παρεμποδίστηκε σοβαρά και οι δύο πλευρές έπρεπε να βρουν μια λύση. Για την απόφασή του να επιστρέψει στη Ρώμη ο Πάπας επηρεάστηκε επίσης υπό την επιρροή της [[Αικατερίνη της Σιένα|Αικατερίνης της Σιένα]], που αργότερα αγιοποιήθηκε, που κήρυττε την επιστροφή στη Ρώμη.
Αυτή η απόφαση ήταν βραχύβια, ωστόσο, όταν, έχοντας επαναφέρει την παπική αυλή στη Ρώμη, ο [[Πάπας Γρηγόριος ΙΑ΄]] πέθανε. Ένα κονκλάβιο συνήλθε και εξέλεξε έναν Ιταλό πάπα, τον [[Πάπας Ουρβανός ΣΤ΄]]. Ο Πάπας Ουρβανός απομάκρυνε τους Γάλλους καρδινάλιους, που διεξήγαγαν ένα δεύτερο κονκλάβιο εκλέγοντας έναν από τους δικούς τους, το Ροβέρτο της Γενεύης, που πήρε το όνομα Κλήμης Ζ', για να διαδεχθεί τον Γρηγόριο ΙΑ', ξεκινώντας έτσι μια δεύτερη σειρά παπών της Αβινιόν. Ο Κλήμης Ζ' και οι διάδοχοί του δεν θεωρούνται νόμιμοι και αναφέρονται ως [[Αντίπαπας|αντίπαπες]] από την [[Καθολική Εκκλησία]]. Αυτή η κατάσταση, γνωστή ως Δυτικό Σχίσμα, παρέμεινε από το 1378 έως ότου η [[Οικουμενικές Σύνοδοι|Οικουμενική]] Σύνοδος της [[Κωνσταντία]]ς (1414–1418) έλυσε το ζήτημα της παπικής διαδοχής και κήρυξε το γαλλικό κονκλάβιο του 1378 άκυρο. Ένας νέος Πάπας, ο [[Πάπας Μαρτίνος Ε΄]], εξελέγη το 1417. Αλλοι διεκδικητές διάδοχοι από τη γραμμή των Παπών της Αβινιόν (αν και δεν κατοικούσαν στην Αβινιόν) συνέχισαν μέχρι το 1437.
==Παραπομπές==
| |||