Κοσμογονία της Γένεσης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Και οι δύο αφηγήσεις «αντλούν από ένα depot παραδόσεων περί την αρχέγονη ανθρωπότητα»<ref>όπ.π., σελ.71</ref> Τέθηκαν η μία μετά την άλλη γιατί κατά την έκδοση της [[Γένεση (βιβλίο)|Γένεσης]], η δεύτερη θεωρήθηκε συμπληρωματική της πρώτης. Αν η δεύτερη αποτελεί υποτυπώδη λαϊκή αφήγηση η πρώτη προέρχεται από ομάδες που ενδιαφέρονταν για «την τάξη στον κόσμο, το Νόμο, ιδιαίτερα την τελετουργική»<ref>όπ.π., σελ.72</ref> Είναι λόγιου χαρακτήρα και μεγαλοπρεπής στην έκφραση. Η πρώτη διήγηση περί δημιουργίας αντανακλά έντονα κάποια τελετουργική πραγματικότητα: γιατί ο αριθμός των 7 ημερών αναφέρεται στο ΄΄[[Σάββατο]]΄΄ ή προσανατολίζει όλη την αφήγηση προς αυτό, αλλά και διότι η όλη αφήγηση υπονοεί «μια τάξη κι ένα ρυθμό στο σύμπαν που ταιριάζει στην τελετουργική αντίληψη των ιερέων για χρόνους, εποχές, ημέρες και καιρούς»<ref>όπ.π.σελ.</ref>

Αυτή η ΄΄ιερατική΄΄ «ανάγνωση» φαίνεται κι από την έκφραση «κατά τα είδη αυτών» ως προς τα ζωικά είδη, δεν αποσκοπεί σε μια επιστημονική κατάταξή τους. Επίσης, το ρήμα ΄΄Hibtil΄΄ δηλαδή ΄΄διαχωρίζω το ένα από το άλλο΄΄ (τα στερεώματα, την ημέρα από τη νύχτα), είναι όρος ιερατικός. Χρησιμοποιείται για να δηλώσει τη διάκριση του ΄΄αγίου΄΄ από το ΄΄κοινό΄΄, του καθαρού από το ακάθαρτο. έτσι η εργασία και η αργία του [[Σάββατο|Σαββάτου]] δεν είναι αποτέλεσμα θείας εντολής αλλά θείας πράξης.

Κάτι τέτοιο είναι αβάσιμο επιστημονικά. «Ο συντάκτης δεν έχει υπ΄όψιν του τη θεωρία της εξέλιξης»<ref>όπ.π.σελ.73</ref> Οι εκφράσεις ''Είπε και εγένετο'' ''και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωί ημέρα...'' θέλουν να εντάξουν την έκφραση της θείας ενέργειας μέσα στα χρονικά καλούπια του συντάκτη.

Διαφοροποιήσεις εντοπίζονται μεταξύ των δύο διηγήσεων και ως προς την δημιουργία του ανθρώπινου ζεύγους: έτσι στην πρώτη, (Γιαχβική), είναι το αποκορύφωμα της δημιουργίας, στην άλλη (Ιερατική P), είναι η βάση της δημιουργίας.