Εθνική Κεντρική Βιβλιοθήκη της Ρώμης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 4:
==Ιστορία==
Μετά τη δημιουργία του Βασιλείου της Ιταλίας το 1861 από το [[Βασίλειο της Σαρδηνίας]] (Πιεμόντε), η [[Φλωρεντία]] ανέλαβε τη θέση της πρωτεύουσας από το Τορίνο το 1865. Το 1861, η Φλωρεντία είχε ήδη συγχωνεύσει τη Βιβλιοθήκη της Magliabechiana με την Παλατίνα για να σχηματίσει τη νέα εθνική βιβλιοθήκη. Όταν η Ρώμη ανακηρύχθηκε πρωτεύουσα της Ιταλίας το 1870, μετά την κατάργηση των υπόλοιπων παπικών κρατών, η Εθνική Βιβλιοθήκη δεν μεταφέρθηκε από τη Φλωρεντία στη Ρώμη. Αντιθέτως, μια δεύτερη εθνική βιβλιοθήκη κτίστηκε στη Ρώμη το 1873. Από το 1885, οι δύο αυτές βιβλιοθήκες ονομάζονται "Κεντρική Εθνική Βιβλιοθήκη" για να διακρίνονται από τις άλλες ιταλικές εθνικές βιβλιοθήκες δεύτερης κατηγορίας.
Η Εθνική Βιβλιοθήκη της Ρώμης εγκαινιάστηκε στις 14 Μαρτίου 1876 στο Παλάτσο ντελ Κολέγιο Ρομάνο, στην πρώην έδρα του Κολεγίου Ρομάνο. Εδώ, το 1873, με βάση ένα διάταγμα για την εθνικοποίηση των εκκλησιαστικών βιβλιοθηκών, οι τίτλοι (45.000 τόμοι) της Bibliotheca Secreta των [[Ιησουίτες|Ιησουιτών]], που ιδρύθηκε το 1551, είχαν περιέλθει στην κατοχή της<ref>{{Cite web|url=https://www.unigre.it/it/Newbiblio/specifico/storia_biblioteca_it.php/|title=Pontificia Università Gregoriana: Storia della Biblioteca}}</ref>, μαζί με τους τίτλους 69 εθνικοποιημένων μοναστηριακών βιβλιοθηκών. Ταυτόχρονα, στάλθηκε προσωπικό για να ενισχύσει την κοντινή Βιβλιοθήκη Casanatense, η οποία επίσης εθνικοποιήθηκε. Για κάποιο χρονικό διάστημα, οι δύο βιβλιοθήκες συνδέθηκαν όχι μόνο διοικητικά αλλά και αρχιτεκτονικά.
| |||