Αρκαδισμός (καλλιτεχνικό ρεύμα): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Πατέρας της βουκολικής ποίησης θεωρείται ο Έλληνας ποιητής [[Θεόκριτος]] (310-250 π.Χ) από τις [[Συρακούσες]]. Ο [[Θεόκριτος]] με καταγωγή από την [[Κως|Κω]] και διαμένοντας στην [[Αίγυπτος|Αίγυπτο]], στην εποχή του [[Πτολεμαίος Β΄ Φιλάδελφος|Πτολεμαίου ΙΙ]], υπήρξε ο τελευταίος ποιητής που έγραψε στη [[Δωρική διάλεκτος|Δωρική διάλεκτο]]. Στα ποιήματά του με τίτλο "Ειδύλλια", τα οποία έγραψε κατά τη παραμονή του στην αυλή του [[Πτολεμαίος Β΄ Φιλάδελφος|Πτολεμαίου]] στην [[Αλεξάνδρεια]], αξιοποίησε την ανταλλαγή στίχων μεταξύ μυθιστορηματικών ποιμένων. Μολονότι άνθρωπος της πόλης, στο έργο του διακρίνεται η νοσταλγία για τη φύση και τους βοσκούς της παιδικής του ηλικίας, καθώς και για την εξοχή της πατρίδας του. Οι ιδεατοί ποιμένες που χρησιμοποιεί εξιστορούν τις ερωτικές τους περιπέτειες και υμνολογούν την αγαπημένη τους ποίηση και τους τραγουδιστές που θαυμάζουν. Στο ειδύλλιό του "Θύρσις ή Ωδή", ο [[Θεόκριτος]] εισάγει τη μορφή και το περιεχόμενο της βουκολικής [[Ελεγεία|ελεγείας]].<ref name=":2" />

 

 

Η ποιητική υπεροχή του [[Βιργίλιος|Βιργιλίου]] κατοχύρωσε μια εξέχουσα θέση στα "Βουκολικά" στους επικείμενους αιώνες του Ευρωπαϊκού πολιτισμού. Το έργο απέκτησε ιδιαίτερη δημοτικότητα και κατέστη αντικείμενο μίμησης κατά την περίοδο της [[Αναγέννηση|Αναγέννησης]], ειδικότερα στην [[Ιταλία]], [[Ισπανία]], [[Γαλλία]] και [[Αγγλία]], από τον 14ο μέχρι τον 16ο αιώνα. Ήταν μια περίοδος όπου η ποιητική τάση της "ποιμενικής ποίησης" αποτέλεσε έναν ισχυρό πόλο έλξης στους διανοούμενους και στις πολιτιστικές ελίτ της εποχής.<ref name=":2" />