Πήξη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ναι Ετικέτες: Αναιρέθηκε Οπτική επεξεργασία |
μ Αναστροφή της επεξεργασίας από τον 2A02:587:4B3E:C200:C9F5:AF70:7633:E7B6 (συνεισφ.), επιστροφή στην τελευταία εκδοχή υπό Spiros790 Ετικέτα: Επαναφορά |
||
Γραμμή 2:
Όταν ψύχεται ένα υγρό, οι δυνάμεις μεταξύ των σωματιδίων που το συγκροτούν, γίνονται όλο και πιό ισχυρές καθώς μειώνεται η κίνησή των μορίων ([[Κίνηση Μπράουν]]) έτσι ώστε στο τέλος το υγρό στερεοποιείται. Μια καθαρή [[χημική ουσία|ουσία]] παγώνει (στερεοποιείται) στην ίδια πάντα θερμοκρασία, η οποία ονομάζεται σημείο πήξης ή θερμοκρασία πήξης.<br>
Για παράδειγμα το χημικά καθαρό νερό παγώνει (στερεοποιείται) στους 0° C (ή 32° F).
Το ''σημείο πήξης'' είναι η θερμοκρασία στην οποία συντελείται η στερεοποίηση, όταν η [[πίεση]] υπό την οποία εξελίσσεται η διαδικασία ισούται με μία ατμόσφαιρα (ίση δηλαδή με την πίεση σε [[ΚΣ|κανονικές συνθήκες]]). Το σημείο πήξης ισούται, συνήθως, με το [[σημείο τήξης]] για την ίδια [[χημική ουσία]] ([[χημικό στοιχείο]] ή [[χημική ένωση]]). Εξαιρέσεις υλικών, για τα οποία διαφοροποιούνται τα δύο αυτά σημεία αλλαγής της κατάστασης ρευστότητας της ύλης, αποτελούν περιπτώσεις μιγμάτων ή κάποιων οργανικών ενώσεων όπως τα λίπη, όπου το σημείο πήξης είναι χαμηλότερο του σημείου τήξης.
Στα [[άμορφο στερεό|άμορφα στερεά]], όπως το γυαλί και κάποια άμορφα πολυμερή, δεν υπάρχει ένα καλά καθορισμένο σημείο πήξης, αλλά υφίσταται ένα εύρος θερμοκρασιών στο οποίο γίνεται η μετάβαση από συμπεριφορά ρευστού σε συμπεριφορά στερεού, σε μια διαδικασία που ονομάζεται [[υαλώδης μετάπτωση]]<ref>[http://www.materials.uoc.gr/el/undergrad/courses/ETY454/notes/CHAPTER-00B-INTRODUCTION_GR.pdf Εισαγωγή: Ιδιότητες Πολυμερών - Κ00Β- 9]</ref>. Η στερεοποίηση στα άμορφα στερεά δεν αποτελεί μια με την αυστηρή έννοια αλλαγή φάσης. Προσδιορίζεται (συμβατικά) μια θερμοκρασία υαλώδους μετάπτωσης, συνήθως ως το σημείο τομής των καμπυλών θερμοκρασίας-πυκνότητας που χαρακτηρίζουν τη ρευστή και στερεή κατάσταση αντίστοιχα. Το σημείο υαλώδους μετάπτωσης είναι πάντα χαμηλότερο του αντίστοιχου σημείου πήξης (αν υπάρχει τέτοιο, δηλαδή αν υπάρχει και κρυσταλλική μορφή του υπό εξέταση στερεού).
| |||