Απολυταρχία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Με τον όρο '''απολυταρχία''' εννοείται το [[πολίτευμα]], στο οποίο ένας κυρίαρχος - κυρίως ένας βασιλιάς, ένας δικτάτορας ή ένας αυτοκράτορας - κατέχει απεριόριστη δύναμη και μπορεί και την ασκεί στηνστη χώρα του. Σε αυτό το πολίτευμα δεν υπάρχει χωρισμός των εξουσιών. Ο μονάρχης του κράτους ελέγχει και τις τρεις εξουσίες: τη νομοθετική, την εκτελεστική και τη δικαστική. Σε αντίθεση με τηντη [[δικτατορία]], ο μονάρχης κατέχει την εξουσία νόμιμα μέσω διαδοχής, κυρίως από πατέρα σε γιο.

Η απολυταρχία δημιουργήθηκε στο πρώτο μισό του [[17ος αιώνας|17ου αιώνα]] και έφτασε υπό τον [[Λουδοβίκος ΙΔ'|Λουδοβικο ΙΔ']] στο ζενίθ του. Ο Λουδοβίκος ΙΔ' κατόρθωσε να περιορίσει πολύ όλες τις άλλες εξουσίες στο [[Γαλλία|γαλλικό κράτος]]. Επίσης ο κλήρος και οι ευγενείς έφθασαν στο σημείο να εξαρτώνται από τον βασιλιά, καθώς χρειάζονταν την οικονομική υποστήριξη του για να πάρουν μέρος στηνστη δαπανηρή ζωή της βασιλικής αυλής. Σε όλα σχεδόν τα κράτη που είχαν απολυταρχία, αυτή συνοδεύτηκε από πολλές μεταρρυθμίσεις στην οικονομία, τηντη διοίκηση και τηντη δικαιοσύνη. Ο στόχος ήταν να δυναμώσει το κράτος και να γίνει πολύ ισχυρό. Ο [[Ζαν Μπατίστ Κολμπέρ]], υπουργός οικονομικών υπό τον Λουδοβίκο ΙΔ', ίδρυσε την οικονομική μορφή του μερκαντιλισμού, που συγγενεύει με την έννοια του [[Μονοπώλιο|μονοπωλίου]].

Ο στρατός είναι απαραίτητος σε έναν μονάρχη, καθώς αυξάνει τηντη δύναμη και την επιρροή του, όχι μόνο στο εσωτερικό της χώρας, αλλά και στο εξωτερικό. Η [[Γαλλία]] είχε το [[1664]] περίπου 45.000 στρατιώτες ενώ μέχρι το [[1703]] είχε φτάσει να έχει περίπου 400.000. Έτσι είχε γίνει η ισχυρότερη στρατιωτικά χώρα της [[Ευρώπη]]ς. Ο Λουδοβίκος ΙΔ' χρειαζόταν αυτό τον πολυάριθμο στρατό για να προλάβει τις επαναστάσεις στο εσωτερικό της χώρας του και έτσι να διατηρήσει την απόλυτη εξουσία. Η ανώτερη εντολή στον στρατό ανήκε σε αυτόν. Επιθυμούσε κυρίως να κάνει τηντη Γαλλία ηγέτιδα δύναμη στην Ευρώπη, πράγμα που το κατόρθωσε, αν και για σύντομο χρονικό διάστημα. Τα τεράστια ποσά χρημάτων που χρειάζονταν για τη διατήρηση ενός τόσο μεγάλου στρατού ήταν πολύ επιβαρυντικά για την [[οικονομία]] του κράτους.

Ο απόλυτος μονάρχης συγκέντρωσε όλες τις δυνάμεις στα χέρια του. Αυτός δημιουργούσε τους νόμους και ήταν ταυτόχρονα ανώτατος δικαστής. ΤηνΤη διακυβέρνηση του κράτους μπορούσε να την αφήσει σε έναν ανώτατο υπουργό, αυτός όμως επέλεξε να είναι ο ένας και μοναδικός κυβερνήτης.

Ο μονάρχης είναι ταυτόχρονα αρχηγός και ρυθμιστής της πνευματικής ζωής. Τότε πιστευόταν ότι κυβερνούσε με τηντη χάρη του [[Θεός|Θεού]]. Δηλαδή πάνω από αυτόν δεν βρισκόταν κανένας, εκτός από τον Θεό, ενώ ήταν και ο εκπρόσωπος του Θεού στηνστη γη. Τότε, επειδή υπήρχαν και αρκετοί [[προτεσταντισμός|προτεστάντες]], ο βασιλιάς [[Λουδοβίκος ΙΔ']] έκανε έναν ολόκληρο αγώνα για να τους διώξει από τηντη Γαλλία.

Ο μερκαντιλισμός χαρακτηριζόταν από μια κεντρική, συστηματική και ενωτική οικονομική πολιτική. Έτσι τα κρατικά έσοδα είναι απαραίτητα για τηντη συντήρηση του στρατού, για τηντη συντήρηση της πολυέξοδης βασιλικής αυλής, καθώς και για την επεκτατική πολιτική. Για αυτό ακολουθήθηκαν τα εξής μέτρα:

β) δημιουργία ισχυρού στόλου για τηντη μεταφορά των πρώτων υλών και την αποφυγή τυχόν πολεμικών συγκρούσεων,

δ) ίδρυση αποικιών σε συνεργασία με εταιρείες εμπορίου, όπου οι αποικίες θα έπρεπε να μείνουν σε απόλυτη εξάρτηση από τηντη μητρόπολη.