Northrop Grumman B-2 Spirit: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αφαίρεση μη εμφανίσιμου αρχείου Ετικέτες: Οπτική επεξεργασία Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
Διάσωση 1 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0.9.2 |
||
Γραμμή 25:
Το '''Northrop Grumman B-2 Spirit''' (γνωστό και ως ''Stealth Bomber'') είναι ένα Αμερικανικό στρατηγικό βομβαρδιστικό [[αεροσκάφος]], το οποίο διαθέτει τεχνολογία χαμηλής παρατηρησιμότητας (stealth) και έχει σχεδιαστεί να διεισδύει σε πυκνές αντιαεροπορικές άμυνες ενώ είναι σε θέση να μεταφέρει συμβατικά και πυρηνικά όπλα. Το βομβαρδιστικό έχει πλήρωμα δύο πιλοτών και μπορεί να μεταφέρει έως και ογδόντα βόμβες των 500 λιβρών (230 κιλά) κλάσης JDAM GPS, ή δεκαέξι B83 πυρηνικές βόμβες των 2.400 λιβρών (1.100 κιλά). Το Β-2 είναι τα μόνο stealth αεροσκάφος που μπορεί να μεταφέρει μεγάλο φορτίο όπλων αέρος-επιφανείας.
Η ανάπτυξή του αρχικά ξεκίνησε με το πρόγραμμα "Advanced Technology Bomber" (ATB) κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης [[Τζίμι Κάρτερ|Κάρτερ]], και η απόδοσή του ήταν ένας από τους λόγους για την ακύρωση του υπέρ του [[Β-1 Lancer]]. Το πρόγραμμα ATB συνεχίστηκε κατά τη διάρκεια της διοίκησης [[Ρόναλντ Ρήγκαν|Ρίγκαν]], αλλά οι ανησυχίες για τις καθυστερήσεις στην παρουσίασή του οδήγησε στην αποκατάσταση του προγράμματος Β-1. Το κόστος του προγράμματος αυξήθηκε σε όλη την ανάπτυξη. Σχεδιασμένο και κατασκευασμένο από την [[Northrop Grumman]] με βοήθεια από την [[Boeing]], το κόστος κάθε αεροσκάφους κατά μέσο όρο σε δολάρια ΗΠΑ ήταν 737.000.000 (δολάρια του 1997).<ref name=Gao>[http://www.fas.org/man/gao/nsiad97181.htm "B-2 Bomber: Cost and Operational Issues Letter Report, 14 August 1997, GAO/NSIAD-97-181."] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20140721195252/http://fas.org/man/gao/nsiad97181.htm |date=2014-07-21 }} ''United States General Accounting Office'' (GAO). Retrieved: 13 September 2009.</ref> Το σύνολο προμηθειών κόστισε κατά μέσο όρο 929 εκατομμύρια δολάρια ανά αεροσκάφος, το οποίο περιλαμβάνει ανταλλακτικά, εξοπλισμό, μετασκευή και υποστήριξη λογισμικού.<ref name=Gao/> Το συνολικό κόστος του προγράμματος, συμπεριλαμβανομένης της ανάπτυξης, της αεροναυπηγικής και τις δοκιμές, κόστισε κατά μέσο όρο 2.1 δισεκατομμύρια αμερικανικά δολάρια ανά αεροσκάφος το 1997.<ref name=Gao/>
Λόγω του σημαντικού συνολικού κόστους, το πρόγραμμα ήταν αμφιλεγόμενο στο [[Κογκρέσο των ΗΠΑ]] και μεταξύ του Διακλαδικού Αρχηγών Επιτελείων (Joint Chiefs of Staff). Το τέλος του Ψυχρού Πολέμου στο τελευταίο μέρος της δεκαετίας του 1980 μείωσε δραματικά την ανάγκη για το αεροσκάφος, το οποίο σχεδιάστηκε με την πρόθεση να διεισδύσει στον σοβιετικό εναέριο χώρο και να επιτεθεί σε στόχους υψηλής αξίας. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980 και του 1990, το Κογκρέσο μείωσε αρχικά τα σχέδια για την αγορά 132 βομβαρδιστικών σε 21. Το 2008, ένα Β-2 καταστράφηκε σε μια συντριβή λίγο μετά την απογείωση, ενώ το πλήρωμα εκτινάχθηκε με ασφάλεια.<ref>Rolfsen, Bruce. [http://www.airforcetimes.com/news/2008/06/airforce_b2_crashreport_060508w/ "Moisture confused sensors in B-2 crash."] ''Air Force Times'', 9 June 2008. Retrieved: 13 September 2009.</ref> Συνολικά 20 B-2S παραμένουν στην υπηρεσία της Πολεμικής Αεροπορίας των Ηνωμένων Πολιτειών.
| |||