Αντέκταση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Ως μία από τις θεμελιώδεις αιτίες ισχύος τού νόμου έχει προσδιοριστεί η ίδια η φύση τού μουσικού τονισμού τής Αρχαίας Ελληνικής. Συγκεκριμένα, έχει διατυπωθεί η άποψη ότι ο ρυθμός που υπαγορευόταν από τον μουσικό τονισμό προϋπέθετε την εναλλαγή ελαφρών και βαριών συλλαβών, δηλαδή κλειστών συλλαβών (με ένα σύμφωνο και βραχύ ή μακρό φωνήεν) και ανοιχτών συλλαβών (μόνο με μακρό φωνήεν ή δίφθογγο). Η αντέκταση συνέβαλε στον σχηματισμό τέτοιων μετρικών ακολουθιών<ref>G. Horrocks 2006: 75.</ref>.

 

Τα προϊόντα τής αντεκτάσεως στην Ιωνική-Αττική διάλεκτο και στις Αιολικές και ΒΔ. διαλέκτους είναι πάντοτε μακρά φωνήεντα, τα εξής<ref>Ι. Σταματάκος 1949: 71, 72.</ref>:

* ''*νασ-Fός'' (γενική τού αρχ. ''ναῦς'' «πλοίο») > ''νᾱός / νηός'' (Ιωνική), ''νεώς'' (Αττική, με [[αντιμεταχώρηση]])

 

 

* ''*βολ-νᾱ'' > ''βουλή'' (Ιωνική-Αττική), ''βωλά'' (Αρκαδοκυπριακή)

* ''*φθερ-jω'' > ''φθείρω'' (Ιωνική-Αττική), ''φθήρω'' (Αρκαδοκυπριακή), ''φθέρρω'' (Αιολική Λέσβου)

* ''*κτεν-jω'' > ''κτείνω'' «σκοτώνω" (Ιωνική-Αττική), ''κτήνω'' (Αρκαδοκυπριακή), ''κτέννω'' (Αιολική Λέσβου)

 

=== Νεότερες αντεκτάσεις ===