Χαλκή Πύλη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ 🛠
Εξάλειψη τυπογραφικών σφαλμάτων
Γραμμή 11:
Αρκετές λογοτεχνικές περιγραφές της πύλης επιβιώσαν. Ο Προκόπιος είναι η πρώτη και κυριότερη πηγή, αλλά οι περιγραφές των αγαλμάτων που διακοσμούσαν την πρόσοψη της πύλης προέρχονται κυρίως από το έργο «Παραστάσεις Σύντομοι Χρονικαί».
 
Η Χαλκή όπως ανακατασκευάστηκε από τον Ιουστινιανό ήταν ένα ορθογώνιο κτίριο, με τέσσερεις υποστηρικτικούς πεσσούς που υποστηρίζαν τον κεντρικό τρούλο με σφαιρικά τρίγωνα, τα οποία με τη σειρά τους στηριζόταν σε τέσσερις καμάρες κατά τον τυπικό βυζαντινό τρόπο. Οι ορθοστάτεςςορθοστάτες προς τα νότια και βόρεια ήταν κάπως χαμηλότεροι από αυτέούς προς τα ανατολικά και δυτικά.<ref>Procopius, ''De Aedificiis'', I.10.12–14</ref>Η κεντρική δομή συνεφάπτετο με δύο μικρότερους θαλάμους προς τα νότια και βόρεια και ο καθένας διαθέτε από μια θολωτή στέγη.<ref>Procopius, ''De Aedificiis'', I.10.13–14</ref> Η σχέση της Εκκλησίας του Χριστού Χαλκίτη με την πύλη είναι ασαφής. Ο Cyril Mango πρότεινε ότι βρισκόταν στα αριστερά της πύλης, αλλά έχει επίσης προταθεί ότι ήταν χτισμένη πάνω από την πύλη. <ref>Mango (1958), p. 154</ref> Είναι γνωστό ότι το παρεκκλήσι τοποθετήθηκε πάνω σε μία ανυψωμένη πλατφόρμα και απεικονίσεις του 18ου αιώνα το παρουσιάζουν περίπου 100 μ νοτιοανατολικά της Αγίας Σοφίας.<ref>Kazhdan (1991), p. 406</ref>
 
Η εσωτερική διακόσμηση του προθαλάμου επίσης περιγράφεται από τον Προκόπιο: οι τοίχοι είναι διακοσμημένοι με πολύχρωμα μάρμαρα, ενώ οι οροφές καλύπτονται με ψηφιδωτά, στα οποία απεικονίζονται ο [[Ιουστινιανός Α´|Ιουστινιανός]] και η αυτοκράτειρα [[Θεοδώρα (αυτοκράτειρα)|Θεοδώρα]] να είναι πλαισιωμένοι από τη Γερουσία,ι νίκες του [[Βελισάριος|Βελισάριου]] στους βανδαλικούς και γοτθικούς πολέμους καθώς και η θριαμβευτική επιστροφή του με λάφυρά , αιχμάλωτους βασιλείς και βασίλεια που δωρίζονται στον αυτοκράτορα. <ref>Procopius, ''De Aedificiis'', I.10.16–18</ref>
 
Η εξωτερική διακόσμηση είναι γενικά άγνωστη, αλλά οι «Παραστάσεις Σύντομοι Χρονικαί» καταγράφουν την ύπαρξη διαφόρων αγαλμάτων, τοποθετημένα σε εσοχές πάνω από την κεντρική είσοδο. <ref>Mango (1958), pp. 99–104</ref> Αυτά περιλαμβάνουν αγάλματα του αυτοκράτορα Μαυρικίου (582-602) μαζί με τη σύζυγό του και τα παιδιά, δύο αγάλματα φιλοσόφων από την Αθήνα που τείνουν τα χέρια τους ο ένας προς τον άλλο, <ref>Cameron & Herrin (1984), p. 63</ref> το άγαλμα του αυτοκράτορα Ζήνωνα (474-491) και της αυτοκράτειρα Αριάδνης<ref>Cameron & Herrin (1984), p. 95</ref>, καθώς και τέσσερα κεφάλια γοργόνων από τον ναό της Αρτέμιδος στην Έφεσο τα οποία «περιβάλλουν τη Χάλκη με το σημείο του σταυρού να προβάλλει πάνω τους».<ref>Cameron & Herrin (1984), pp. 121, 159</ref> Το ίδιο κείμενο αναφέρει επίσης ότι τα αγάλματα του αυτοκράτορα [[Μαξιμιανός|Μαξιμιανού]] (285-305) και όλων των μελών του οίκου του Θεοδοσίου βρίσκονταν «κοντά», ενώ η τοποθεσία του αγάλματος της αυτοκράτειρας Πουλχερίας σε σχέση με το κτίριο είναι ασαφής.<ref>Cameron & Herrin (1984), pp. 159, 207–208</ref> Ο Cyril Mango, ο οποίος μελέτησε το θέμα των αγαλμάτων που καταγράφονται στις «Παραστάσεις», κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι αναφορές προέρχονται από ένα κείμενο γραμμένο περίπου το 600 - κυρίως επειδή τα αγάλματα του αυτοκράτορα Μαυρικίου και της οικογένειά του πιθανότατα να μην είχαν επιβιώσει μετά την ανατροπή και τη δολοφονία τους από [[Φωκάς|Φωκά]] στο 602. <ref>Mango (1958), p. 102</ref>