Εκκλησία του Δήμου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Αναίρεση έκδοσης 9725961 από τον 37.6.5.144 (Συζήτηση)
Ετικέτα: Αναίρεση
Γραμμή 45:
}}
 
Η '''[[Εκκλησία]] του Δήμου''' ήταν η κύρια [[Δημοκρατία|δημοκρατική]] συνέλευση στην [[αρχαία Αθήνα]], και πραγματοποιούνταν στο σταβλο του μπαρμπα-λαμπηλόφο της [[Πνύκα|Πνύκας]], στην [[Αρχαία Αγορά της Αθήνας|Αρχαία Αγορά]] ή στο [[Θέατρο του Διονύσου]]. Από το 451 π.Χ. είχαν το δικαίωμα να μετέχουν σε αυτή όλοι οι ενήλικες Αθηναίοι που είχαν πλήρη πολιτικά δικαιώματα, τα οποία αποκτούσαν εφόσον ήταν και οι δύο γονείς τους αθηναίοι πολίτες και αφού είχαν εκπληρώσει τις διετείς στρατιωτικές τους υποχρεώσεις. Αποκλείονταν οι γυναίκες, οι μέτοικοι και οι δούλοι που δεν είχαν πολιτικά δικαιώματα καθώς και όσοι είχαν διαπράξει αδικήματα (''άτιμοι''). Οι πολίτες που στέλνονταν σε εκστρατείες και οι κάτοικοι της υπαίθρου δεν μπορούσαν πρακτικά να συμμετέχουν συστηματικά σε όλες τις συνεδριάσεις εξαιτίας της απόστασης (Θουκυδίδης, ''Iστοριών''). Από γεωγραφική άποψη, η απόσταση των απώτατων ορίων της Αττικής ήταν σαράντα πέντε χιλιόμετρα και για το λόγο αυτό οι περισσότεροι ψηφοφόροι έπαιρναν μέρος στις συνεδριάσεις, μόνον όταν επρόκειτο να συζητηθούν σοβαρά ή δυσεπίλυτα προβλήματα. Μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας του προβλέφτηκε μισθός για τους πολίτες που συμμετείχαν στις συνελεύσεις της Εκκλησίας (εκκλησιαστικός μισθός).<ref>{{Cite web|url=https://www.dimokratia.info/%ce%b1%ce%b8%ce%b7%ce%bd%ce%b1%cf%8a%ce%ba%ce%b7-%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%bf%ce%ba%cf%81%ce%b1%cf%84%ce%b9%ce%b1/%ce%b7-%ce%b5%ce%ba%ce%ba%ce%bb%ce%b7%cf%83%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%bf%cf%85|title=Ή Εκκλησία του Δήμου|last=Ισοκράτης|website=ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ|language=el|accessdate=2022-04-05}}</ref>
 
Κατά τον [[5ος αιώνας π.Χ.|5ο αιώνα π.Χ.]] έως και 43.000 Αθηναίοι πολίτες συμμετείχαν στη διαδικασία των αποφάσεων της Αθηναϊκής δημοκρατίας. Έπειτα από τον [[Πελοποννησιακός Πόλεμος|Πελοποννησιακό Πόλεμο]] όμως έχασε παροδικά τη δύναμή της. Την περίοδο μετά τον Πελοποννησιακό πόλεμο, για να διευκολύνονται όσοι δεν ήταν αρκετά εύποροι ώστε να μπορούν να ξοδέψουν ένα μέρος του χρόνου τους μακριά από το σπίτι και τη δουλειά τους, θεσπίστηκαν ''μισθοφορικοί'' για τις συνελεύσεις της Εκκλησίας του Δήμου (1 [[οβολός]] περί τα 400 π.Χ. από τον Αγύρριο, και 3 οβολοί το 359 π.Χ.).