Μεγάλη πυρκαγιά της Ρώμης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Όσο προχωρεί κανείς στη μελέτη των πηγών, διαπιστώνει ότι οι μεταγενέστεροι ιστορικοί προσθέτουν όλο και περισσότερες λεπτομέρειες, με αποτέλεσμα να προβάλειπροβάλλει τελικά ο [[Νέρων]] ως ο κύριος ένοχος της καταστροφής. Ανεξάρτητα από την αξιοπιστία των πηγών αυτών, έχουν σημαντική ιστορική αξία.

Ο [[Σουετώνιος]] (που γράφει μία-δύο δεκαετίες αργότερα από τον Τάκιτο)<ref name="Suetonius">Suetonius, «The Lives of Twelve Caesars», the Life of Nero, 38.</ref>, ο Δίων Κάσιος και ο Πλίνιος ο αρχαίος γράφουν, με κατηγορηματικό τρόπο, ότι η πυρκαγιά είχε διαταχθεί από τον Αυτοκράτορα ή, το λιγότερο, ότι ξαναφούντωσε με διαταγή του, τη στιγμή που επρόκειτο να σβήσει (η αναζωπύρωση που αναφέρθηκε παραπάνω).<ref>Duruy, Victor, History of Rome vol. V, 1883.</ref>

Στα έργα τους, βρίσκονται ακόμη και αναφορές από άτομα που υποστηρίζουν ότι αναγνώρισαν πρόσωπα του άμεσου περιβάλλοντός του που έβαζαν τη φωτιά από διάφορα σημεία της πόλης. Σε μερικά σημεία, καθώς περιγράφουν, η φωτιά άναψε από ανθρώπους που υποκρίνονταν τους μεθυσμένους, ενώ η φωτιά ξέσπασε αυτόματα και ταυτόχρονα σε πολλά μέρη. Διηγούνται ακόμα, ότι στη διάρκεια της πυρκαγιάς, είδαν στρατιώτες και αυτούς που ήταν επιφορτισμένοι με την κατάσβεσή της να την υποδαυλίζουν και να εμποδίζουν τις καταβαλλόμενες προσπάθειες για τον περιορισμό της, και όλα αυτά, με απειλητικό ύφος, σανως άνθρωποι που εκτελούσαν επίσημες διαταγές.<ref>Άρθρο, «''Εις βάθος»'' - «''Η φωτιά της Ρώμης»'', ΣΚΑΙ.gr, 29/8/ Αυγούστου 2007.</ref>