Βικιπαίδεια

Πατριάρχης Ιωάννης Β΄ Καππαδόκης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφορά
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
επιμέλεια, προσθήκες
 
Γραμμή 5:
Καταγόταν από την [[Καππαδοκία]], εξ ου και το προσωνύμιό του. Ήταν πρεσβύτερος και [[σύγγελος]] της Εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης όταν εξελέγη το [[518]], μετά το θάνατο του προκατόχου του, [[Πατριάρχης Τιμόθεος Α΄|Τιμόθεου Α΄]]. Αναφέρεται ότι είχε υποδειχθεί από τον Τιμόθεο ως διάδοχός του, αλλά ήταν και επιλογή του Αυτοκράτορα [[Αναστάσιος Α'|Αναστάσιου]]. Η σύντομη Πατριαρχία του σημαδεύτηκε από την οριστική θεραπεία του [[ακακιανά σχίσματα|ακακιανού σχίσματος]], το οποίο είχε διαιρέσει την Εκκλησία σε Ανατολή και Δύση για 35 χρόνια, από την εποχή του [[Πατριάρχης Ακάκιος|Πατριάρχης Ακακίου]].
 
Χειροτονήθηκε τηνπερί τρίτητα μέρατέλη του ΠάσχαΑπριλίου του [[518]]{{sfn|Μανουήλ Γεδεών|σ=[https://anemi.lib.uoc.gr/php/pdf_pager.php?rec=/metadata/f/0/9/metadata-01-0000337.tkl&do=74635.pdf&pageno=221&width=396&height=625&maxpage=734&lang=en 219]}}, τρίτη μέρα του Πάσχα, ημέρα κατά την οποία πέθανε ο Αυτοκράτορας Αναστάσιος, ο οποίος είχε συντελέσει στη διαιώνιση του ακακιανού σχίσματος, πιέζοντας επισκόπους και Πατριάρχες να καταδικάσουν την [[Σύνοδος της Χαλκηδόνας|Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο]]. Τον Ιούλιο του ίδιου έτους εξελέγη Αυτοκράτορας ο [[Ιουστίνος Α']]. Την Κυριακή [[15 Ιουλίου]], Αυτοκράτορας Ιουστίνος και Πατριάρχης Ιωάννης βρίσκονταν στο ναό της [[Αγία Σοφία (Κωνσταντινούπολη)|Αγίας Σοφίας]], όπου ο λαός άρχισε να φωνάζει, απαιτώντας την αναγνώριση της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου και τον αναθεματισμό του [[Σεβήρος Αντιοχείας|Σεβήρου]], αιρετικού Πατριάρχη [[Αντιόχεια|Αντιοχείας]]. Ο Πατριάρχης αναγνώρισε τη Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο, διέγραψε το Σεβήρο από τα [[Εκκλησιαστικά Δίπτυχα|Δίπτυχα]]{{sfn|Μανουήλ Γεδεών|σ=[https://anemi.lib.uoc.gr/php/pdf_pager.php?rec=/metadata/f/0/9/metadata-01-0000337.tkl&do=74635.pdf&pageno=221&width=396&height=625&maxpage=734&lang=en 219]}} και, υπό την πίεση του λαού, όρισε την επομένη, 16 Ιουλίου, ως ημέρα εορτασμού των Οικουμενικών Συνόδων.
 
Οι εορτασμοί πραγματοποιήθηκαν και, πάλι υπό την πίεση του λαού, ο Ιωάννης συνεκάλεσε [[Σύνοδος (εκκλησιαστική)|Σύνοδο]] στις [[20 Ιουλίου]], στην οποία συμμετείχαν σαρανταένας επίσκοποι<ref>{{cite book|author=Αριστείδης Πανώτης|title=Το Συνοδικόν της εν Ελλάδι Εκκλησίας|volume=A|publisher=Εκδόσεις Σταμούλη|year=2008|pages=204|isbn=978-960-8116-17-7}}</ref> και πενήντα ηγούμενοι μονών και η οποία ανακήρυξε άδικη την εκθρόνιση των Πατριαρχών [[Πατριάρχης Ευφήμιος|Ευφημίου]] και [[Πατριάρχης Μακεδόνιος Β΄|Μακεδονίου]], και αποφάσισε να μεταφερθούν τα οστά τους στην Κωνσταντινούπολη, κοντά σε αυτά των προκατόχων τους, [[Πατριάρχης Φλαβιανός|Φλαβιανού]], [[Ιωάννης ο Χρυσόστομος|Ιωάννη του Χρυσοστόμου]] και [[Επίσκοπος Νέας Ρώμης Παύλος Α΄|Παύλου του Ομολογητού]]. Επίσης αποφάσισε να επανέλθουν στις επισκοπές τους όσοι εξορίστηκαν από τον Αυτοκράτορα Αναστάσιο, να αναθεματιστεί ο Σεβήρος και να εγγραφούν πάλι στα Δίπτυχα τα ονόματα του Ευφημίου, του Μακεδονίου και του [[Πάπας Λέων Α΄|Λέοντα]], Πάπα Ρώμης{{sfn|Μανουήλ Γεδεών|σ=[https://anemi.lib.uoc.gr/php/pdf_pager.php?rec=/metadata/f/0/9/metadata-01-0000337.tkl&do=74635.pdf&pageno=222&width=396&height=625&maxpage=734&lang=en 220]}}.
 
Ο Ιωάννης κοινοποίησε τις αποφάσεις της Συνόδου στον Πατριάρχη Ιεροσολύμων [[Ιωάννης Γ΄ Ιεροσολύμων|Ιωάννη Γ΄]] και στον Τύρου Επιφάνιο, οι Εκκλησίες των οποίων συμμορφώθηκαν αμέσως με χαρά. Το ίδιο έπραξαν περί τις 2.500 επισκοπές, κατά τη βασιλεία του Ιουστίνου. Κατόπιν αυτών, στάλθηκε αντιπροσωπία στη Ρώμη, με επιστολή του Ιουστίνου προς τον [[Πάπας Ορμίσδας|Πάπα Ορμίσδα]], με την οποία ζητούσε την επανένωση των εκκλησιών, καθώς οι Οικουμενικές Σύνοδοι είχαν αναγνωριστεί και τα ονόματα των Παπών Λέοντα και Ορμίσδα είχαν εγγραφεί ξανά στα Δίπτυχα. Κατόπιν αυτού, στις [[28 Μαρτίου]] του [[519]] υπεγράφη ο λεγόμενος «[[Ο τύπος του Πάπα Ορμίσδα]]», ένα κείμενο που επιβεβαίωνε τη λήξη του ακακιανού σχίσματος (χρησιμοποιήθηκε όμως αργότερα ως απόδειξη του [[Παπικό πρωτείο|Παπικού Πρωτείου]]). Ένα άλλο σημαντικό γεγονός της Πατριαρχίας του Ιωάννη του Καππαδόκη είναι μια επιστολή λαϊκών και μοναχών της [[Συρία|Συρίας]] προς αυτόν, στην οποία αποκαλείται «[[Οικουμενικός Πατριάρχης|οικουμενικός]]», εβδομήντα περίπου χρόνια πριν αποδοθεί συνοδικά ο τίτλος αυτός στον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως{{sfn|Μανουήλ Γεδεών|σ=[https://anemi.lib.uoc.gr/php/pdf_pager.php?rec=/metadata/f/0/9/metadata-01-0000337.tkl&do=74635.pdf&pageno=222&width=396&height=625&maxpage=734&lang=en 220]}}.
 
Ο Ιωάννης πέθανε τον Ιανουάριο ή Φεβρουάριο του [[520]]{{sfn|Μανουήλ Γεδεών|σ=[https://anemi.lib.uoc.gr/php/pdf_pager.php?rec=/metadata/f/0/9/metadata-01-0000337.tkl&do=74635.pdf&pageno=221&width=396&height=625&maxpage=734&lang=en 219]}}. Ανακηρύχθηκε άγιος και η [[Ορθόδοξη Εκκλησία]] τιμά τη μνήμη του στις [[25 Αυγούστου]]<ref>{{cite book |last=Delehaye |first=Hippolyte |authorlink=Ιππόλυτος Ντελεαί |title=Synaxarium Ecclesiae Costantinopolitanae |year=1902 |location=Βρυξέλλες |pages=924 |url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/c/c9/Synaxarium_Ecclesiae_Constantinopolitanae.pdf}}</ref>.
Κατόπιν αυτού, στις [[28 Μαρτίου]] του [[519]] υπεγράφη ο λεγόμενος «[[Ο τύπος του Πάπα Ορμίσδα]]», ένα κείμενο που επιβεβαίωνε τη λήξη του ακακιανού σχίσματος (χρησιμοποιήθηκε όμως αργότερα ως απόδειξη του [[Παπικό πρωτείο|Παπικού Πρωτείου]]). Ένα άλλο σημαντικό γεγονός της Πατριαρχίας του Ιωάννη του Καππαδόκη είναι μια επιστολή λαϊκών και μοναχών της [[Συρία|Συρίας]] προς αυτόν, στην οποία αποκαλείται «[[Οικουμενικός Πατριάρχης|οικουμενικός]]», εβδομήντα περίπου χρόνια πριν αποδοθεί συνοδικά ο τίτλος αυτός στον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως.
 
Ο Ιωάννης πέθανε τον Ιανουάριο ή Φεβρουάριο του [[520]]. Ανακηρύχθηκε άγιος και η [[Ορθόδοξη Εκκλησία]] τιμά τη μνήμη του στις [[25 Αυγούστου]].
 
==Παραπομπές==
<references />
{{Παραπομπές}}
 
==Πηγές==
* {{cite book |last=Γεδεών |first=Μανουήλ |authorlink=Μανουήλ Γεδεών |title=Πατριαρχικοί Πίνακες: Ειδήσεις ιστορικαί βιογραφικαί περί των Πατριαρχών Κωνσταντινουπόλεως: από Ανδρέου του Πρωτοκλήτου μέχρις Ιωακείμ Γ' του από Θεσσαλονίκης, 36-1884 |year=1885 |publisher=Lorenz & Keil |location=Κωνσταντινούπολη |url=https://anemi.lib.uoc.gr/php/pdf_pager.php?rec=/metadata/f/0/9/metadata-01-0000337.tkl&do=74635.pdf&pageno=3&width=396&height=625&maxpage=734&lang=en |ref = {{sfnRef|Μανουήλ Γεδεών}} }}
*[http://www.ec-patr.org/list/index.php?lang=gr&id=52 Οικουμενικό Πατριαρχείο]
* [[Άβιτος Βιέννης]], Ep. vii. [[Patrologia Latina]] lix. 227
* Βαρόνιος, ad. ann. 518, x.-lxxvii. 520, vii.
* Fleury, ii. 573; Acta Sanctorum Bolland, 18 Aug. iii. 655
* [[Πάπας Ορμίσδας|Πάπα Ορμίσδα]], Epp., Patr. Lat. lxiii. p. 426, κλπ.
* [[Νικηφόρος Κάλλιστος Ξανθόπουλος]] iiii. 456, [[Patrologia Graeca]] cxlvii.
* [[Πατριάρχης Φώτιος Α΄]], iii. § 287 a, Patrologia Graeca ciii.
* [[Θεοφάνης Ομολογητής|Θεοφάνης]], Χρονογραφία § 140, Patrologia Graeca cviii.
* Henry Wace, Dictionary of Christian Biography and Literature to the End of the Sixth Century A.D., with an Account of the Principal Sects and Heresies
 
 
Γραμμή 33 ⟶ 31 :
{{S-rel|or}}
{{s-bef|πριν=[[Πατριάρχης Τιμόθεος Α΄|Τιμόθεος Α΄]]}}
{{s-ttl|τίτλος=[[Κατάλογος Πατριαρχών της ΚωνσταντινούποληςΚωνσταντινουπόλεως|Οικουμενικός Πατριάρχης της ΚωνσταντινούποληςΚωνσταντινουπόλεως]]|έτη=518-520}}
{{s-aft|μετά=[[Πατριάρχης Επιφάνιος|Επιφάνιος]]}}
{{S-end}}
 
 
{{Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως}}
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Πατριάρχης_Ιωάννης_Β΄_Καππαδόκης"