Κωνσταντίνος Α΄ Τιχ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Κωνσταντίνος Α΄''' ([[βουλγαρικά]]: Константин I, ''Κονσταντίν Α΄'') αποκαλούμενος και '''Κωνσταντίνος Τιχ''', Константин Тих, το οποίο συμπεριλαμβάνει συντόμευση του ονόματος του πατέρα του Τιχομίρ σαν πατρώνυμο) ήταν [[Κατάλογος Βούλγαρων μοναρχών|αυτοκράτορας]] ([[τσάρος]]) της [[Βουλγαρία|Βουλγαρίας]]ς από το 1257 έως το 1277.

Ο Κωνσταντίνος Α΄ ήταν γιος ενός ευγενούς ονόματι Τιχ (συντόμευση του Τιχομίρ) και πιθανώς απόγονος ενός σημαντικού Τιχομίρ από τα [[Σκόπια]], ο οποίος έζησε στις αρχές του 13ου αιώνα. Από τηντη μεριά της μητέρας του καταγόταν από τον [[Στέφαν Νεμάνια]] της [[Σερβία|Σερβίας]]ς.

Το 1257 ο Κωνσταντίνος εκλέχθηκε από τους ευγενείς (βογιάρους) να αντικαταστήσει τον αναποτελεσματικό [[Μίτσο Ασέν]] στον θρόνο της Βουλγαρίας. Το 1261 ο Μίτσο Ασέν είχε νικηθεί και ζήτησε άσυλο από τον [[Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγος|Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγο]], Αυτοκράτορα της [[Αυτοκρατορία της Νίκαιας|Νίκαιας]]. Για να ενισχύσει τηντη θέση του ως νόμιμος ηγεμόνας, ο Κωνσταντίνος υιοθέτησε το όνομα ''Ασέν'' και νυμφεύτηκε την [[Ειρήνη Δούκαινα Λασκαρίνα]], κόρη του αυτοκράτορα [[Θεόδωρος Β΄ Λάσκαρης|Θεόδωρου Β΄]] και της [[Ελένη της Βουλγαρίας|Ελένης Ασέν]], κόρης του [[Ιβάν Ασέν Β΄]].

[[Αρχείο:Desislava.jpg|thumb|right|250px|Φρέσκο που απεικονίζει την Ντεσισλάβα, γυναίκα του κυβερνήτη της [[Σόφια|Σόφιας]]ς Καλογιάν, ενός από τους σπουδαιότερους ευγενείς στην επικράτεια του Κωνσταντίνου.]]

Από το 1259 ως το 1261 ο Κωνσταντίνος βρίσκονταν σε κατάσταση πολέμου με τον [[Μπέλα Δ΄ της Ουγγαρίας]]. Μια αρχική Ουγγρική εισβολή του έδωσε την ευκαιρία για την εφήμερη ανακατάληψη του βανάτου του Σεβέριν το 1260. Υπό την ηγεσία όμως του μελλοντικού τους βασιλιά [[Στέφανος Ε΄ της Ουγγαρίας|Στέφανου Ε΄]], οι Ούγγροι επανέκτησαν το Σεβέριν και κατέλαβαν το [[Βιντίν]] και το [[Λομ]] το 1261. Οι Βούλγαροι επανέκτησαν τις απώλειές τους υπό την ηγεσία του Ρώσου πρίγκηπα [[Γιακόβ Σβέτοσλαβ]], στον οποίο παραχωρήθηκε η περιοχή του Βιντίν υπό καθεστώς αυτονομίας και ο οποίος διατήρησε τις επαφές του και με τηντη Βουλγαρία αλλά και με το [[Βασίλειο της Ουγγαρίας]].

Η εκθρόνιση και η τύφλωση του ανήλικου Αυτοκράτορα της Νίκαιας [[Ιωάννης Δ΄ Λάσκαρης|Ιωάννη Δ΄ Λάσκαρη]] από τον [[Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγος|Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγο]] το 1261 έφερε αντιμέτωπο τον Κωνσταντίνο με τον Μιχαήλ Η΄, καθώς ο εκτοπισμένος αυτοκράτορας ήταν αδελφός της γυναίκας του. Το 1264 ο Κωνσταντίνος πήρε μέρος στηνστη [[Μογγόλοι|Μογγολική]] επιδρομή στα εδάφη του Βυζαντίου, αλλά η επιτυχία του δεν βελτίωσε την κατάσταση της Βουλγαρίας.

Μετά τον θάνατο της Ειρήνης το 1268 ο Κωνσταντίνος, επιχειρώντας να συμφιλιωθεί με τον Μιχαήλ Η΄, νυμφεύτηκε την ανιψιά αυτού [[Μαρία Παλαιολογίνα Καντακουζηνή]] το 1269. Παρόλα αυτά οι διαμάχες για τηντη συμφωνημένη, ως προίκα της Μαρίας, παράδοση τηντη Μεσημβρίας ([[Νέσεμπαρ]]) επιδείνωσαν πάλι τις σχέσεις τους. Η Βουλγαρική κυβέρνηση σύναψε συμμαχία με τον [[Κάρολος ο Ανδεγαυός|Κάρολο Α΄]] της Σικελίας, ο οποίος σχεδίαζε εκστρατεία εναντίον του Μιχαήλ Η΄ με σκοπό να ανασυστήσει τηντη [[Λατινική Αυτοκρατορία]]. Ο Μιχαήλ Η΄ αντεπιτέθηκε δίνοντας τηντη νόθα κόρη του Ευφροσύνη στον [[Νογκάι Χαν]] της [[Χρυσή Ορδή|Χρυσής Ορδής]], ο οποίος ως σύμμαχος των Βυζαντινών, λεηλάτησε τηντη Βουλγαρία το 1274. Η απόπειρα του Μιχαήλ Η΄ για εκκλησιαστική επανένωση με τηντη [[Πάπας|Ρώμη]] στηνστη [[Δεύτερη Σύνοδος της Λυόν]] επιδείνωσε ακόμη περισσότερο τηντη διαμάχη μεταξύ Βουλγαρίας και [[Βυζαντινής Αυτοκρατορίας]], καθώς η βασίλισσα Μαρία Καντακουζηνή και η μητέρα της Ειρήνη Παλαιολογίνα ανήκαν στο τμήμα της Βυζαντινής Αριστοκρατίας που εξέφραζε τηντη μεγαλύτερη αντίθεση ως προς την ένωση των εκκλησιών.

Τον τελευταίο χρόνο της βασιλείας του ο Κωνσταντίνος Α΄ ήταν μερικώς παράλυτος εξαιτίας της πτώσης του από άλογο, ενώ έπασχε και από μία απροσδιόριστη ασθένεια. Η διακυβέρνηση είχε περιέλθει εντελώς στηνστη Μαρία Καντακουζηνή, η οποία έστεψε τον γιο τους, [[Μιχαήλ Ασέν Β΄]] συναυτοκράτορα αμέσως μετά τηντη γέννησή του γύρω στο 1272. Η Μαρία Καντακουζηνή είχε και την ευθύνη των σχέσεων με τηντη Βυζαντινή Αυτοκρατορία τηντη δεκαετία του 1270, ενώ σχεδίασε την υποταγή και εν συνεχεία τηντη δολοφονία (με δηλητήριο) του [[Γιακόβ Σβέτοσλαβ]] δεσπότη του [[Βιντίν]] το 1276.

Ο Κωνσταντίνος ήταν ο πρώτος Βούλγαρος ηγεμόνας που έκοψε δικά του νομίσματα σε ευρεία κλίμακα, όμως λόγω των δαπανηρών και αποτυχημένων πολέμων, των επαναλαμβανόμενων Μογγολικών επιδρομών και της οικονομικής αστάθειας ξέσπασε εξέγερση το 1277. Οι κοινωνικές και οικονομικές διαστάσεις αυτού του κινήματος έχουν τονιστεί ιδιαίτερα από [[Μαρξισμός|Μαρξιστές]] ιστορικούς, ο πραγματικός του χαρακτήρας όμως παραμένει ασαφής. Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι ο χοιροβοσκός [[Ιβάιλο]] αναδείχτηκε αρχηγός των δυσαρεστημένων και προσέλκυσε πολλούς (κατά πάσα πιθανότητα κατωτέρων τάξεων) οπαδούς, αποκτώντας τον έλεγχο σε σημαντικό τμήμα της Βουλγαρίας. Ο Κωνσταντίνος εκστράτευσε εναντίον του [[Ιβάιλο]] με τηντη φρουρά του, αλλά κατατροπώθηκε και σφαγιάστηκε επάνω στο άρμα του.

Ο Κωνσταντίνος Α΄ νυμφεύτηκε τρεις φορές. Τα ονόματα της πρώτης του συζύγου και των παιδιών του από αυτήν είναι άγνωστα.

Από τηντη δεύτερη σύζυγό του, την Ειρήνη, κόρη του [[Θεόδωρος Β΄ Λάσκαρης|Θεοδώρου Β΄ Λάσκαρη]] δεν απέκτησε παιδιά.