Πρώιμος Μεσαίωνας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η περίοδος του '''Πρώιμου Μεσαίωνα '''είναι η πρώτη περίοδος ευρωπαϊκής ιστορίας, η οποία διήρκεσε από τον πέμπτο έως τον δέκατο αιώνα. Την αρχή της περιόδου σηματοδοτεί η παρακμή της [[Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]]. Ακολουθεί η περίοδος του Ύστερου Μεσαίωνα (1001-1300).Ο Πρώιμος Μεσαίωνας χαρακτηρίστηκε από συγκεκριμένες τάσεις, που ακολούθησαν την [[Κλασική αρχαιότητα]], όπως η μείωση του πληθυσμού, ιδιαίτερα στα μεγάλα αστικά κέντρα, η παρακμή του εμπορίου και τα μεγάλα μεταναστευτικά ρεύματα. Αυτή η περίοδος έχει χαρακτηριστεί από πολλούς ως ο Σκοτεινός Αιώνας, ένας όρος που υπογραμμίζει την πνευματική παρακμή της περιόδου, ιδιαίτερα στηνστη βορειοανατολική Ευρώπη. Ωστόσο η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ή αλλιώς η [[Βυζαντινή αυτοκρατορία]] συνέχισε να υφίσταται. Από την άλλη, τα ισλαμικά χαλιφάτα, τον έβδομο αιώνα επεκτάθηκαν σημαντικά, κατακτώντας ζώνες της πρώην ρωμαϊκής επικρατείας.

Πολλές από αυτές τις τάσεις αντιστράφηκαν αργότερα στην ίδια περίοδο. Το 800,ο τίτλος του αυτοκράτορα αναγεννήθηκε στηνστη δυτική Ευρώπη από τον [[Καρλομάγνος|Καρλομάγνο]],του οποίου η [[Αυτοκρατορία των Καρολιδών]] ανέτρεψε την κοινωνική πυραμίδα και την ιστορία της Ευρώπης. Η Ευρώπη εκείνη την περίοδο στράφηκε πάλι προς τηντη συστηματική γεωργία με τηντη μορφή της [[Φεουδαρχία|Φεουδαρχίας]]ς η οποία εισήγαγε νέες τεχνολογίες όπως την αμειψισπορά. Η βαρβαρική αποδημία σταθεροποιήθηκε στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης, παρόλο που ο βορράς επηρεάστηκε σε μεγάλο βαθμό από την εξάπλωση των Βίκινγκ.

Στις αρχές του τρίτου αιώνα γερμανικοί πληθυσμοί μετακινήθηκαν νότια της Σκανδιναβίας και έφτασαν στηνστη [[Μαύρη Θάλασσα]] ιδρύοντας συνομοσπονδίες που ανταγωνίστηκαν τους τοπικούς [[Σαρμάτες]].Στην Στη Ρουμανία και στις στέπες βόρεια της Μαύρης Θάλασσας, οι [[Γότθοι]],ένας γερμανικός λαός δημιούργησαν δύο ισχυρά βασίλεια στηνστη βόρεια Ευρώπη.

Η πειθαρχεία και η οργάνωση της ρωμαϊκής λεγεώνας οδήγησε στον σχηματισμό μιας ισχυρής στρατιωτικής μονάδας. Οι Ρωμαίοι προτιμούσαν το πεζικό από το ιππικό καθώς το πεζικό σε αντίθεση με το ιππικό μπορούσε να διατηρήσει τον σχηματισμό του στο πεδίο της μάχης. Ενώ οι στρατοί βαρβάρων ενθαρρύνονταν από την ιδέα της λεηλασίας και του πλιάτσικου οι Ρωμαίοι στρατιώτες χρηματίζονταν από το κράτος, τους παρέχονταν φαγητό και στέγη και συνεπώς συγκροτούσαν ένα επαγγελματικό στρατιωτικό σώμα. Η παρακμή της γεωργίας και της οικονομικής δραστηριότητας στηνστη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία οδήγησε στην ελαττωμένη συγκέντρωση φόρων και συνεπώς στην αδυναμία του κράτους να συνεχίσει τον ισχυρό χρηματισμό των στρατιωτικών σωμάτων.

Έτσι ξέσπασε ο λεγόμενος [[Γοτθικός Πόλεμος]] όπου οι Γότθοι ξεσηκώθηκαν και αντιμετώπισαν τον Ρωμαϊκό στρατό στηνστη [[Μάχη της Αδριανούπολης]]. Εκείνη την περίοδο το ρωμαϊκό στρατιωτικό σώμα αποτελούνταν κυρίως από βάρβαρους στρατιώτες. Η έλλειψη χρήματος οδήγησε στηνστη χρήση μικρότερων ασπίδων και ελαφρότερης ενδυμασίας. Θέλοντας να εξασφαλίσει όλη τηντη δόξα ο αυτοκράτορας [[Ουάλης ]] της Ανατολής διέταξε επίθεση στο πεζικό των Γότθων χωρίς να περιμένει τηντη στρατιωτική υποστήριξη των δυτικών. Η μάχη έληξε με την ολοκληρωτική ήττα των Ρωμαίων οι οποίοι έχασαν το ένα τρίτο του στρατιωτικού σώματος τους. Ο Ουάλης σκοτώθηκε, ο στρατός διαλύθηκε και οι Γότθοι εξαπλώθηκαν στα Βαλκάνια και τον Δούναβη.