Μαρία Κάλλας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Διόρθωση sfn |
μ Διόρθωση ημερομηνίας παραπομπής |
||
Γραμμή 65:
Το 1947, λίγο μετά την άφιξή της στη [[Βερόνα]] σε ηλικία 23 ετών, η Κάλλας γνώρισε τον Τζοβάννι Μπατίστα Μενεγκίνι, έναν αρκετά μεγαλύτερό της πλούσιο και φιλόμουσο βιομήχανο με τον οποίον συνήψαν δεσμό, ο οποίος επισημοποιήθηκε με τον γάμο τους στις 21 Απριλίου 1949.{{Sfn|Jellinek|1986|p=40-41, 52}} Μέχρι τον χωρισμό τους δέκα χρόνια αργότερα, ο Μενεγκίνι έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διευθέτηση πολλών πτυχών της καριέρας της.{{sfnm|1a1=Jellinek|1y=1986|2a1=Scott|2y=1992|2p=166|1pp=43,262}} Μάλιστα, κατά τη διάρκεια των κορυφαίων ετών της σταδιοδρομίας της, η υψίφωνος παρουσιαζόταν ως ''Maria Meneghini Callas'' («Μαρία Μενεγκίνι Κάλλας»).{{Sfn|Scott|1992|p=2}}
Το 1948, ο Σεραφίν προσέφερε στην Κάλλας τον ρόλο της [[Ιζόλδη|Ιζόλδης]] στην όπερα ''[[Τριστάνος και Ιζόλδη (Βάγκνερ)|Τριστάνος και Ιζόλδη]]'' του Βάγκνερ.{{Sfn|Jellinek|1986|p=43-46}} Μια διετία αργότερα, στη [[Βενετία]], η καριέρα της Κάλλας σημαδεύτηκε από ένα καθοριστικό επίτευγμά της. Η μονωδός είχε αναλάβει τον ρόλο της Μπρουνχίλντε στη ''[[Βαλκυρία]]'' του Βάγκνερ στο διάσημο [[Λα Φενίτσε|Θέατρο Λα Φενίτσε]], όταν η [[Μαργκερίτα Καρόζιο]] που θα τραγουδούσε την Ελβίρα στην όπερα ''[[Οι Πουριτανοί]]'' στο ίδιο θέατρο αρρώστησε. Αδυνατώντας να βρει αντικαταστάτρια για την Καρόζιο, ο Σεραφίν ανέθεσε στην Κάλλας να μάθει τον ρόλο σε μόλις μία εβδομάδα, όντας βέβαιος για την ικανότητά της να το πετύχει.{{Sfn|Στασινοπούλου|
Η αλλαγή πλεύσης που συντελέστηκε με την όπερα ''Οι Πουριτανοί'' ήταν κομβικής σημασίας για τη μετέπειτα πορεία της Κάλλας, ανοίγοντάς της τον δρόμο για συναφή έργα όπως η ''[[Λουτσία ντι Λάμερμουρ]]'', η ''[[Τραβιάτα]]'', η ''[[Υπνοβάτις]]'', η ''[[Άννα Μπολένα]]'' και η ''[[Μήδεια (Κερουμπίνι)|Μήδεια]]''.{{Sfn|Scott|1992|p=114-120}} Μάλιστα, ορισμένα εκ των έργων των Μπελίνι, Ντονιτσέτι, Ροσίνι και [[Λουίτζι Κερουμπίνι|Κερουμπίνι]] που προέκυψαν από αυτήν τη «στροφή» και χαρακτήρισαν τη σταδιοδρομία της μονωδού, είχαν προ πολλού πάψει να ανεβαίνουν στις οπερατικές σκηνές διεθνώς. Η Κάλλας αναβίωσε το ενδιαφέρον για αυτά, με αποτέλεσμα να αποτελούν ως και σήμερα σταθερά στοιχεία του διεθνούς οπερατικού ρεπερτορίου.{{sfnm|1a1=Ardoin|1a2=Fitzgerald|1y=1974|1p=10|2a1=Saxon|2y=1977|2p=6-7|3a1=Ardoin|3y=1991|3p=xi-xii|4a1=Γαλατόπουλος|4y=1998|4p=87|5a1=Marek|5y=2007|5p=54}}
Γραμμή 192:
=== Υποθέσεις περί τεκνοποίησης ===
Ένα εκ των πλέον αμφιλεγόμενων ζητημάτων της σχέσης Κάλλας – Ωνάση συνιστά το ενδεχόμενο το ζευγάρι να είχε τεκνοποιήσει. Το θέμα αυτό τέθηκε από αρκετούς βιογράφους της μονωδού, με συχνότερα εμφανιζόμενες υποθέσεις μια ενδεχόμενη θνησιγονία το 1960 και μια εγκυμοσύνη το 1966. Την πρώτη εικασία έθεσε στο βιβλίο του ο ελληνοαμερικανός δημοσιογράφος [[Νίκος Γκατζογιάννης]], που ισχυρίστηκε ότι τον Μάρτιο του 1960 η Κάλλας γέννησε ένα θνησιγενές νεογνό.{{sfn|Gage|2000|pp=201, 205-207}} Ωστόσο, σε σχετικό άρθρο της το 2006 η Μπριγκίτε Πάντις κατέδειξε στο σύνολο τους τα νευραλγικά σημεία αυτής της υπόθεσης εξηγώντας, συν τοις άλλοις, ότι καθόλη τη διάρκεια του 1960 η μονωδός έκανε κοσμικές εξόδους φωτογραφιζόμενη τακτικά από δημοσιογράφους και, συνεπώς, δεν θα μπορούσε να είχε αποκρύψει μια προχωρημένη εγκυμοσύνη.{{Sfn|Pantis|2006|p=}} Το 1982, η βιογράφος της Κάλλας [[Αριάννα Χάφινγκτον Στασινοπούλου|Αριάννα Στασινοπούλου]] εξέτασε το ενδεχόμενο μιας εγκυμοσύνης το 1966·{{Sfn|Στασινοπούλου|
===Απώλεια βάρους===
| |||