Το 1054, [[Πολιορκία του Μαντζικέρτ (1054)|πολιορκήθηκε ανεπιτυχώς]], από τους [[Δυναστεία των Σελτζούκων|Σελτζούκους]] του [[Τογκρούλ-Μπεγκ|Τογκρούλ Μπεγκ]]{{Sfn|Kazhdan|1991|p=2127}}.
Η πόλη είναι γνωστότερη από τη [[μάχη του Μαντζικέρτ]], τον Αύγουστο του 1071. Κατά τη μάχη αυτή, ο ανομοιογενής (κατά βάση μισθοφορικός) στρατός των Βυζαντινών νικήθηκε αποφασιστικά από τους Σελτζούκους Τούρκους. Η ήττα οφειλόταν, κατά μεγάλο μέρος, στην προδοτική στάση στρατιωτικών και πολιτικών όπως οι ([[Ιωάννης Δούκας]], [[Ανδρόνικος Δούκας]], [[Μιχαήλ Ψελλός]]. Ο ίδιος ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας [[Ρωμανός Δ' Διογένης]], μαζί με πολλούς στρατηγούς, πιάστηκε αιχμάλωτος. Ακολούθησε ταπεινωτική συμφωνία με το Σουλτάνο [[Άλπ Αρσλάν]] για τη δημιουργία σελτζουκικού κράτους - αναχώματος κατά των επιδρομών εναντίον του Βυζαντίου. Ο Ρωμανός απελευθερώθηκε και επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη, όπου τυφλώθηκε και εξορίστηκε από το νέο αυτοκράτορα [[Μιχαήλ Ζ'|Μιχαήλ Δούκα]] στη νήσο [[Πρώτη (νήσος)|Πρώτη]] της Προποντίδας, στην οποία πέθανε το 1072, από τα τραύματά του. Η μάχη αυτή σήμανε την ίδρυση του [[Σουλτανάτο του Ικονίου|Σουλτανάτου του Ικονίου]] και, μαζί με την πολιτική αποσύνθεση του Βυζαντίου η οποία ακολούθησε, την οριστική εγκατάσταση των Τούρκων στην περιοχή της Ανατολίας και την απαρχή της πτώσης της αυτοκρατορίας.
