Διεθνής Οργανισμός Ναυσιπλοΐας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αναστροφή της επεξεργασίας από τον 81.186.98.146 (συνεισφ.), επιστροφή στην τελευταία εκδοχή υπό UnaToFiAN-1
Ετικέτα: Επαναφορά
μ. επιμέλεια
Γραμμή 17:
| σημειώσεις =
}}
Ο '''Διεθνής Οργανισμός Ναυσιπλοΐας''' (International Maritime Organization) ('''ΙΜΟ''', προφέρεται Άι-Εμ-Όου), είναι ένας πολυεθνικός, διακυβερνητικός [[Διεθνής Ναυτιλιακός Οργανισμός]], ο οποίος επιβλέπει τηντη σωστή και ασφαλή επικοινωνία και συνεργασία μεταξύ των χωρών-μελών του στον τομέα της [[ναυσιπλοΐα]]ς. Αποτελεί οργανισμό του [[Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών|ΟΗΕ]], διακρατικού χαρακτήρα, και ιδρύθηκε στηνστη [[Γενεύη]] στις 17 Μαρτίου [[1948]] ως IMCO (Intergovernmental Maritime Consultative Organization). Μετέπειτα το 1982, μετονομάστηκε σε ΙΜΟ και έχει με έδρα το [[Λονδίνο]].
 
== Δραστηριότητες ==
Ο Διεθνής Οργανισμός Ναυσιπλοϊας (για συντομία ''ΙΜΟ'' ), καλύπτει τους τομείς της ασφάλειας στα [[Πλοίο|πλοία]] και της προστασίας του θαλάσσιου περιβάλλοντος από τηντη [[ρύπανση]] που προκαλεί ο ανθρώπινος παράγοντας, κατά τηντη διάρκεια των ναυτιλιακών δραστηριοτήτων του. Την πρώτη δραστηριότητα ανέλαβε από παλαιότερους οργανισμούς όπως τον IMCO, ο οποίος με τη σειρά του είχε δημιουργηθεί για τη ενοποίηση των κανόνων ναυσιπλοΐας και ασφάλειας. Η δεύτερη δραστηριότητά του δημιουργήθηκε λίγο μετά τον [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|Β' Παγκόσμιο Πόλεμο]], όταν τα επίπεδα ρύπανσης της θάλασσας έγιναν ιδιαίτερα επικίνδυνα (λόγω της ανυπαρξίας σχετικής νομοθεσίας). Οι πρώτες προσπάθειες για τη δημιουργία ενός τέτοιου οργάνου ξεκίνησαν μετά τηντη βύθιση του [[Τιτανικός|Τιτανικού]] το 1912. Καθώς τότε κάθε χώρα είχε τους δικούς της κανόνες ασφάλειας πολλά πλοία βρίσκονταν ιδιαίτερα ευάλωτα στον τομέα αυτόν - όπως και ο Τιτανικός. Καθώς πολλές χώρες δεν είχαν ασχοληθεί ιδιαίτερα με τις νομοθεσίες τέτοιου είδους και καθώς άλλες δεν ήταν πρόθυμες να μοιραστούν την εμπειρία τους, ήταν προφανές ότι οποιαδήποτε αδράνεια θα οδηγούσε σε ακόμα μεγαλύτερα [[ναυτικό ατύχημα|ναυτικά ατυχήματα]]. Οι πρώτοι οργανισμοί, αν και εν μέρει πέτυχαν τον σκοπό τους, αποτελούσαν πρωτοβουλίες μεμονομένων κρατών που όμως οι δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι σταμάτησαν την όποια δραστηριότητά τους.
 
Αντίθετα, ο ΙΜΟ τελεί υπό την αιγίδα του ΟΗΕ με ανεπτυγμένες και ιδιαίτερα αυστηρές προδιαγραφές και δεσμευτικές δυνάμεις τουλάχιστον για τις Χώρες-μέλη. Οι εκδόσεις του, SOLAS (Safety Of Life At Sea) και MARPOL, που αφορούν η πρώτη την ασφάλεια στη ναυσιπλοΐα και η δεύτερη στη προστασία από τη ρύπανση στη Θάλασσα, παρέχουν δεσμευτικούς κανόνες για όλες τις νέες κατασκευές πλοίων που ισχύουν παγκοσμίως. Οι κανόνες αυτοί αναβαθμίζονται τακτικά ανάλογα με την ανάπτυξη της [[ναυπηγική]]ς και λαμβάνοντας υπ'όψην τις παρατηρήσεις και υποδείξεις των [[Νηογνώμονες|νηογνομώνων]]. Όλοι οι ναυπηγοί και τα ναυπηγικά γραφεία υποχρεούνται να ναυπηγούν τα πλοία σύμφωνα με τις προδιαγραφές αυτές.
 
Ταυτόχρονα, λαμβάνει υπ'όψην του και τομείς ναυτικής υποδομής, όπως το ικανοποιητικό επίπεδο εκπαίδευσης των ναυτών, αλλά και τηντη σωστή διαχείριση όλων των τύπων φορτίων, από [[πετρέλαιο]] μέχρι τα πλέον επικίνδυνα φορτία. Αυτό γίνεται δυνατό με τηντη χρήση αυστηρών μέτρων, προδιαγραφών και διαδικασιών.
 
Η έδρα του ΙΜΟ βρίσκεται στο [[Λονδίνο]].
Γραμμή 59:
Ασχολείται με την εξάλειψη περιττών διατυπώσεων και γραφειοκρατίας στη διεθνή ναυτιλία και τη διευκόλυνση της διεθνούς θαλάσσιας κυκλοφορίας.Γραμματεία
 
Βρίσκεται στην έδρα του Οργανισμού στο Λονδίνο και αποτελείται από τον Γενικό Γραμματέα και περίπου 300 διεθνείς υπαλλήλους. Σημερινός Γενικός Γραμματέας είναι ο κ. Kitack Lim (Δημοκρατία της Κορέας), που διορίστηκε την 1η Ιανουαρίου 2016 για τετραετή θητεία.  ΚΥΡΙΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΔΝΟ
 
1. Διεθνής Σύμβαση για την Ασφάλεια της Ανθρώπινης Ζωής στη Θάλασσα του 1974 (Ν. 1045/1980, Safety Of Life At Sea, SOLAS).