Μαρία Κάλλας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το 1957, η Κάλλας συμφώνησε να δώσει δύο συναυλίες για το [[Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου|Φεστιβάλ Αθηνών]], στις 1 και 5 Αυγούστου 1957, με διευθυντή ορχήστρας τον [[Αντονίνο Βότο]] της Σκάλας του Μιλάνου.{{Sfn|Lowe|1986|p=69}} Αρχικά, η Κάλλας πρότεινε την προσφορά της αμοιβής της υπέρ του Φεστιβάλ Αθηνών, εντούτοις οι διοργανωτές του απέρριψαν την πρότασή της εμφατικά, επικαλούμενοι την οικονομική αυτάρκεια του θεσμού. Ως αποτέλεσμα, η μονωδός αιτήθηκε αμοιβή των 9.000 [[Δολάριο ΗΠΑ|δολαρίων]] —περίπου 270.000 [[Δραχμή|δρχ]]—, γεγονός που εργαλειοποίηθηκε από την τότε αντιπολίτευση και παρουσιάστηκε ως υπέρμετρη σπατάλη ενός ήδη οικονομικά επιβαρυμένου κράτους. Ο τύπος έδωσε μεγάλες διαστάσεις στο ζήτημα στοχεύοντας ειδικότερα την Κάλλας, που, περαιτέρω, ακύρωσε την πρώτη συναυλία, εμφανιζόμενη τελικά μόνο στις 5 Αυγούστου.{{Sfnm|1a1=Scott|1y=1992|1p=193|2a1=Γαλατόπουλος|2y=1998|2p=257-258|3a1=Πετσάλης-Διομήδης|3y=2001|3p=421}} Στο ρεσιτάλ, ερμήνευσε άριες ιταλικών, γερμανικών και γαλλικών οπερατικών έργων, λαμβάνοντας θερμή ανταπόκριση από το αθηναϊκό κοινό, μεταξύ του οποίου βρισκόταν σύσσωμη [[Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλή 1956|η τότε κυβέρνηση]] και επιφανείς καλλιτέχνες και προσωπικότητες.{{Sfn|Γαλατόπουλος|1998|p=257-258}} Σε συνέντευξη που είχε δώσει στα ελληνικά στον θεατρικό κριτικό και δημοσιογράφο [[Αχιλλέας Μαμάκης|Αχιλλέα Μαμάκη]] στις 4 Αυγούστου 1957,{{Sfn|Πετσάλης-Διομήδης|2001|p=602}} η Κάλλας αναφέρθηκε στην αναβολή της συναυλίας που, επισήμως, απέδωσε σε κόπωση της φωνής της{{Sfn|Scott|1992|p=193}} και, μεταξύ άλλων, στην ελληνικότητά της, που τη χαρακτήρισε απαράγραπτη.{{Sfn|Πετσάλης-Διομήδης|2001|p=18}}