Μαρία Κάλλας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στην ίδια κατεύθυνση, συμφωνήθηκε η επανεμφάνιση της μονωδού στην Επίδαυρο τον Αύγουστο του 1961, στον ομώνυμο ρόλο της όπερας ''Μήδεια'' του Λουίτζι Κερουμπίνι.{{Sfn|Scott|1992|p=232}} Τους συμπρωταγωνιστικούς ρόλους ανέλαβαν οι μονωδοί [[Τζον Βίκερς]] (''Ιάσων''), Τζουζέπε Μοντέστι (''Κρέων''), Σούλα Γλαντζή (''Γλαύκη'') και Κική Μορφονιού (''Νέριδα''). Διευθυντής ορχήστρας ήταν ο [[Νικόλα Ρεσίνιο]], η σκηνοθεσία ήταν του Αλέξη Μινωτή, η σκηνογρφία και ενδυματολογία του Γιάννη Τσαρούχη και οι χορογραφίες της [[Μαρία Χορς|Μαρίας Χορς]]. Και σε αυτήν την παραγωγή, η Κάλλας δώρισε την αμοιβή της στις Υποτροφίες Μαρία Κάλλας. Στο τέλος της παράστασης, η μονωδός επευφημήθηκε εντόνως από το κοινό, που περιελάμβανε [[Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλή 1958|μέλη της κυβέρνησης]] και επιφανείς προσωπικότητες της εποχής.{{sfnm|1a1=Γαλατόπουλος|1y=1998|1p=346|2a1=Βίδος 11-02-2020|3a1=Βούλγαρη 17-09-2015}} Με εξαίρεση μια απροβάριστη σύντομη εμφάνισή της το 1964 στο Φεστιβάλ Φολκλόρ στη Λευκάδα, αυτή ήταν η τελευταία σκηνική εμφάνιση της Κάλλας στην Ελλάδα.{{sfnm|1a1=Πετσάλης-Διομήδης|1y=2001|1p=647|2a1=Γαλατόπουλος|2y=1998|2p=354}}