Βυζαντινός παπισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
είχε πάρα πολλά και ανεπίτρεπτα ορθογραφικά, συντακτικά και πραγματολογικά λάθη! |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 6:
Όλα ξεκίνησαν μετά την απελευθέρωση της Ρώμης από τους Γότθους από τον Ιουστινιανό το 535. Δεν θα αργούσε να διορίσει τον πρώτο Έλληνα Πάπα το 537 αλλά και τους δύο επόμενους. Επίσης ίδρυσε την Εξαρχία της Ραβέννας με σκοπό τον καλύτερο έλεγχο της Ρώμης. Η αλήθεια είναι ότι μέχρι το 758 κανένας Πάπας εκτός από τον Μαρτίνο Α΄ δεν αντιτάχθηκε στην Κωνσταντινούπολη.
Παρά το ότι οι Βυζαντινοί καλούσαν τους εαυτούς τους Ρωμαίους, οι ίδιοι οι Ρωμαίοι είχαν βαθύ ανθελληνικό αίσθημα και για αυτόν ακριβώς τον λόγο απέστειλαν ψήφισμα στον Ιουστινιανό ότι προτιμούσαν τον [[Ναρσής (Καμσαρακάν)|Ναρσή]], που κατέκτησε τη Ρώμη το 533, παρά τους «Ελληνιστές». Όπως και να έχει, οι [[αποκρισάριος|αποκρισάριοι]] της Κωνσταντινούπολης έπαιρναν όλες τις σημαντικές αποφάσεις. Το τελευταίο χτύπημα για τους Λατίνους ήταν η απόφαση σύμφωνα με την οποία μοναχοί θα μπορούσαν να είναι ιερωμένοι. Αυτό αποτέλεσε την αφορμή για να ξεκινήσει η μετανάστευση εκατοντάδων μοναχών - ιερέων από την Ελλάδα στη Ρώμη υπό την πίεση των Σλάβων και των Αβαρών, που επέδραμαν την αυτοκρατορία.
Δημογραφικά η πόλη έμελε να αλλάξει, κατέφθασαν μοναχοί από την Παλαιστίνη, ιερείς και έμποροι από τη Συρία και τον Λίβανο, ενώ σχεδόν ολόκληρη η ιατρική κοινότητα της Ρώμης ήταν Έλληνες, οι οποίοι ίδρυσαν ιατρική σχολή στην πόλη, και οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στην «Schola Greca», την ελληνική όχθη του ποταμού Τίβερη. Τέλος, ιδρύθηκε και διακονία για τους αναξιοπαθούντες.
| |||