Βικιπαίδεια

Άγιος Λογγίνος ο Εκατόνταρχος

Για άλλες χρήσεις, δείτε: Λογγίνος (αποσαφήνιση).

Ο Άγιος Λογγίνος ο Εκατόνταρχος (ή Κεντυρίων), ήταν ο επικεφαλής Ρωμαίος που μαζί με τους στρατιώτες του είχαν αναλάβει την επιτήρηση της σταύρωσης του Χριστού και αργότερα την φύλαξη του τάφου. Σύμφωνα με την χριστιανική παράδοση παρευρέθηκε τόσο στη Σταύρωση όσο και στην Ανάσταση, ήταν μάρτυρας των όσων συνέβησαν και μαρτύρησε επειδή αρνήθηκε να τα διαψεύσει. Ήταν ο πρώτος Ρωμαίος στρατιώτης που πίστεψε στην θεότητα του Χριστού μετά τον θάνατό του και ο πρώτος στρατιωτικός Άγιος.[5][6] Η μνήμη του Αγίου και των δύο στρατιωτών, που μαρτύρησαν μαζί του, τιμάται από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 16 Οκτωβρίου.[7][8][9][10][11]

Λογγίνος
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1ος αιώνας (δήλωση με Γρηγοριανή ημερομηνία νωρίτερα του 1584)
Λαντσιάνο
Θάνατος1ος αιώνας (δήλωση με Γρηγοριανή ημερομηνία νωρίτερα του 1584)
Μάντοβα
Αιτία θανάτουαποκεφαλισμός
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Καππαδοκίας
Αρχαία Ρώμη
Eορτασμός αγίου16 Οκτωβρίου[1][2]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταστρατιωτικός
συγγραφέας[3]
Περίοδος ακμής1ος αιώνας[4]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα
Εικονογραφία του Θεοφάνη του Κρητικού στη Μονή Σταυρονικήτα στο Άγιον Όρος, όπου διακρίνεται ο Άγιος Λογγίνος με στρατιωτική στολή και φωτοστέφανο.
Το ελληνορθόδοξο παρεκκλήσι του Αγίου Λογγίνου στον Πανάγιο Τάφο, Ιερουσαλήμ.
Το ελληνορθόδοξο παρεκκλήσι του Αγίου Λογγίνου στον Πανάγιο Τάφο, Ιερουσαλήμ.
Η λόγχη στο παλάτι του Χόφμπουργκ στη Βιέννη
Η λόγχη στο παλάτι του Χόφμπουργκ στη Βιέννη

Βίος Επεξεργασία

Πληροφορίες για τον βίο του Αγίου έχουμε από το βιβλίο του Μαρτίου (παλαιότερα εορταζόταν στις 15 Μαρτίου) στο «Μηνολόγιό» έργο του Συμεών του Μεταφραστή[12], και κυρίως από τα τέσσερα Κανονικά Ευαγγέλια, όπου όμως δεν του αποδίδεται κάποιο όνομα, αλλά αναφέρεται απλά με τον βαθμό του, «Εκατόνταρχος ή Κεντυρίων»[Σημ 1][13], κατά την παρουσία του στη Σταύρωση.[7] Το όνομά του και άλλα στοιχεία για την ζωή του αναφέρονται στα «απόκρυφα» ευαγγέλια, που όμως δεν θεωρούνται αξιόπιστα, ούτε είναι πλήρως αποδεκτά από την Εκκλησία και γενικά πιστεύεται ότι αναμιγνύουν τον μύθο με την πραγματικότητα.[14][15][8]

Μαθαίνουμε ότι καταγόταν από την κωμόπολη Σανδιάλη της Καππαδοκίας[16] και ότι ανήκε στην Ιουδαϊκή συναγωγή.[17] Τα έτη από 26 έως 33 μ.Χ. ήταν υπό τις διαταγές του Ρωμαίου Επάρχου στην Ιουδαία, του Πόντιου Πιλάτου και έφερε τον βαθμό του εκατόνταρχου - κεντυρίωνα.[7] Έτυχε λοιπόν στον Λογγίνο να αναλάβει την επιτήρηση της Σταύρωσης, όπου όταν επήλθε ο θάνατος του Χριστού, βλέποντας όλα τα φοβερά σημεία της φύσης, να παραδεχτεί, όπως συμφωνούν και οι τρεις Ευαγγελιστές,[9] «αλήθεια, ο άνθρωπος ούτος ήτο Υιός Θεού»(κατά Μάρκου 15.39)[18] ή «πράγματι ο άνθρωπος ούτος ήτο δίκαιος» (κατά Λουκάν 23.47)[19] ή «αληθώς! αυτός ήτο υιός Θεού» (κατά Ματθαίον 27.54)[20]. Αργότερα στην Ιουδαϊκή συναγωγή ομολόγησε «Αλήθεια λέω Αυτός είναι Υιός Θεού»[21]

Αν και είχε δείξει κάποια πίστη προς την θεότητα του Χριστού, του ανατέθηκε μαζί με ομάδα στρατιωτών η φύλαξη του τάφου. Τότε έγινε αυτός και οι στρατιώτες του μάρτυρες της Ανάστασης. Οι αρχιερείς κατάφεραν χρηματοδοτώντας κάποιους στρατιώτες να διαδώσουν ότι οι μαθητές του Χριστού έκλεψαν το σώμα του.[22][23] Αυτό δεν έγινε αποδεκτό από τον Λογγίνο ο οποίος επέμενε στο γεγονός της Ανάστασης και μαζί με άλλους δύο στρατιώτες παραιτήθηκαν από τα αξιώματά τους.[24]

Η στάση του αυτή, έστρεψε εναντίον του τους Ιουδαίους και αναγκάστηκε μαζί με τους δύο στρατιώτες, που είχαν πιστέψει, να καταφύγει στην Καππαδοκία, όπου διέδιδε τα όσα είχαν συμβεί στην Σταύρωση και Ανάσταση του Χριστού.[25][8] Οι Ιουδαίοι συνέχισαν να τον καταδιώκουν και έπεισαν τον Καίσαρα και τον Πιλάτο να τον καταδικάσουν σε θάνατο.[25] Τότε ο Πιλάτος έστειλε στρατιώτες στην Καππαδοκία, οι οποίοι έγιναν δεκτοί από τον ίδιο, φιλοξενήθηκαν και μετά από παρακίνηση δική του, επειδή δίσταζαν λόγω της φιλικής στάσης του, τον αποκεφάλισαν, όπως και τους δύο στρατιώτες που τον είχαν ακολουθήσει.[26] Αυτό συνέβει στις 16 Οκτωβρίου του έτους 33 μ.Χ.[8] Την κεφαλή του την παρέδωσαν στον Πιλάτο ο οποίος την πέταξε περιφρονητικά σε σκουπιδότοπο έξω από την πόλη.[27]

Μετά από πολλά χρόνια, τυφλή χήρα που είχε χάσει πρόσφατα και τον γιό της, μετά από οδηγία του Αγίου, που παρουσιάστηκε στον ύπνο της, βρίσκει την κεφαλή του και με θαυματουργό τρόπο θεραπεύεται. Όπως της είχε ζητηθεί από τον Άγιο, μετέφερε την κεφαλή του στην Σανδιάλη της Καππαδοκίας, όπου και την φύλαξε σε εκκλησία που έκτισε προς τιμή του.[16][28][9]

Πραγματικότητα και Μύθος Επεξεργασία

Τα Κανονικά Ευαγγέλια είναι λακωνικά όσον αφορά την Σταύρωση και την Ανάσταση του Χριστού και ο λόγος είναι ότι θέλουν να τονίσουν την «ουσία» των πραγμάτων και ότι όλα όσα συμβαίνουν έχουν ειπωθεί στην Παλαιά Διαθήκη σαν προφητείες και είναι θέλημα Θεού.[14] Δεν ενδιαφέρουν λεπτομέρειες για τον «Εκατόνταρχο», αλλά η αντίδρασή του στα συμβάντα. Από τον 2ο αιώνα και μετά τις λεπτομέρειες αυτές έρχονται να καλύψουν τα απόκρυφα Ευαγγέλια. Συλλέγουν όμως άναρχα τις γραπτές και προφορικές λαϊκές παραδόσεις, δίνοντας βάρος σε αφηγήσεις που εντυπωσιάζουν.[15] Τελικά κατά τον 10ο αιώνα ο Συμεών ο Μεταφραστής έρχεται να βάλει μια τάξη, όσον αφορά τους βίους των αγίων, με το «Μηνολόγιο».[29]

Τα Κανονικά Ευαγγέλια Επεξεργασία

Αν δεχθούμε την αλήθεια μόνο των τεσσάρων Κανονικών Ευαγγελίων, τότε οι γνώσεις μας για τον Άγιο είναι πολύ περιορισμένες. Τα Ευαγγέλια του Μάρκου, Λουκά και Ματθαίου μας αναφέρουν μόνο ότι ήταν Εκατόνταρχος, ο οποίος παρευρίσκονταν στην σταύρωση και πίστεψε στην Θεότητα του Χριστού[18][20] ή κατά τον Λουκά παραδέχεται ότι «πράγματι ο άνθρωπος ούτος ήτο δίκαιος»[19]. Το Ευαγγέλιο του Ιωάννου, δεν κάνει λόγο για τον «Εκατόνταρχο», αλλά μας αναφέρει ότι «είς των στρατιωτών» ελόγχισε την πλευρά του Χριστού (Ιωάννου 19.34).[30] Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν αυτός ο στρατιώτης ήταν ο «Εκατόνταρχος», θα μπορούσε να ήταν οποιοσδήποτε από τους στρατιώτες. Επιπλέον τα τέσσερα Ευαγγέλια δεν μας αναφέρουν τίποτα για τον «ανώνυμο» εκατόνταρχο και την σχέση του με την φύλαξη του τάφου. Βέβαια έχουμε την αναφορά, ότι όταν ζητήθηκε από τους Ιουδαίους η ασφάλιση και φύλαξη του τάφου, ο Πόντιος Πιλάτος τους απάντησε «έχετε εις την διάθεσίν σας φρουρά· πηγαίνετε και ασφαλίσατε τον τάφον, όπως γνωρίζετε» (κατά Ματθαίον 27.65).[31] Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι τους είχε διαθέσει ήδη φρουρά για την διαδικασία της Σταύρωσης της οποίας διοικητής ήταν ο «Εκατόνταρχος». Δεν μας αναφέρουν την ακριβή ώρα της Ανάστασης, ούτε αν είδε κάποιος το Χριστό την ώρα εκείνη, παρά μόνο ότι οι φύλακες του τάφου χρηματοδοτήθηκαν από τους αρχιερείς των Ιουδαίων για να ισχυριστούν ότι οι μαθητές του Χριστού έκλεψαν τη σορό του.[22]

Απόκρυφα Ευαγγέλια Επεξεργασία

Από το απόκρυφο Ευαγγέλιο του Νικόδημου (μέσα 4ου αιώνα) μαθαίνουμε ότι ο στρατιώτης πού λόγχισε το πλευρό του Χριστού λεγόταν «Λογγίνος» και στην απόκρυφη «Επιστολή του Ηρώδη προς τον Πιλάτο» ότι τιμωρήθηκε γιαυτό να κατασπαράζεται από ένα λιοντάρι κάθε βράδυ και την μέρα να αναδημιουργείται η σάρκα του ώστε το επόμενο βράδυ να επαναλαμβάνεται το ίδιο μέχρι την «Δευτέρα Παρουσία».[32] Το όνομα «Λογγίνος» έχει αναφερθεί και στο απόκρυφο Ευαγγέλιο του Ραβουλά (5ος ή 6ος αιώνας).[33] Πιθανολογείται ότι το «Λογγίνος» δεν είναι το πραγματικό του όνομα, αλλά έχει προέλθει από την λατινικοποίηση της ελληνικής λέξης «λόγχῃ» (Longinus < logche),[34][33] η οποία είναι γραμμένη στα ελληνικά στο εδάφιο 19.34 του κατά Ιωάννη Ευαγγελίου («εἷς τῶν στρατιωτῶν λόγχῃ αὐτοῦ τὴν πλευρὰν ἔνυξε»).[30] Υπάρχει και η εκδοχή ότι το «λόγχισμα» απέδειξε ότι ο Χριστός είχε πεθάνει και έτσι δεν χρειάστηκε να του σπάσουν τα σκέλη, όπως συνηθιζόταν στις σταυρώσεις, για να επισπεύσουν τον θάνατο.[6] Με αυτόν τον τρόπο εκπληρώθηκε μια προφητεία που έλεγε ότι «δεν θα συντριβή κανένα από τα οστά του» (Ιωάννου 19.36)[35] και μια δεύτερη, ότι «θα ιδούν εκείνον, τον οποίον ελόγχισαν»(Ιωάννου 19.37).[36][37]

Αν και δεν υπάρχει κάποια απόδειξη ότι ο εκατόνταρχος των τριών Ευαγγελίων (Μάρκου, Λουκά, Ματθαίου) και ο στρατιώτης που «ελόγχισε» (στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη) ήταν το ίδιο πρόσωπο, η χριστιανική παράδοση στο πέρασμα του χρόνου τους ταυτίζει και αποδέχεται το όνομα «Λογγίνος».[38]

Ο θρύλος της λόγχης Επεξεργασία

Ένας ακόμα θρύλος δημιουργήθηκε γύρο από την λόγχη του Αγίου Λογγίνου, η οποία όπως πιστευόταν έδινε δύναμη εξουσίας στον κάτοχό της και φυσικά αποτελεί ένα σημαντικό κειμήλιο για τον χριστιανισμό, όπως το Ακάνθινο Στεφάνι και το Ιερό Δισκοπότηρο.[33] Μόνο που ανά τους αιώνες παρουσιάστηκαν πολλές λόγχες, των οποίων οι κάτοχοι υποστήριζαν ότι ήταν οι αυθεντικές. Σήμερα μία από τις λόγχες φυλάσσεται στο παλάτι του Χόφμπουργκ (Hofburg) στη Βιέννη και υποστηρίζεται ότι έχει φτιαχτεί από ένα από τα καρφιά που χρησιμοποιήθηκαν κατά τη Σταύρωση του Χριστού. Το μεγαλύτερο μέρος μιας άλλης λόγχης, της οποίας η αιχμή έχει χαθεί, βρίσκεται από το 1492 κάτω από τον τρούλο του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό. Μία άλλη λόγχη φυλάσσεται στην καθολική εκκλησία του Εχμιατζίν (Echmiadzin), στην Αρμενία.[6][39][37]

Εκκλησιαστικές τιμές Επεξεργασία

Εορτές Επεξεργασία

  • Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία στις 15 Μαρτίου.[40][41]
  • Γεωργιανή Ορθόδοξη Εκκλησία στις 24 Ιουνίου.[42]
  • Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία στις 16 Οκτωβρίου.[43]
  • Αρμενική Αποστολική Εκκλησία στις 22 Οκτωβρίου.[44]

Ναοί Επεξεργασία

  • Στον Πανάγιο Τάφο, στην παλαιά πόλη της Ιερουσαλήμ, υπάρχει ελληνορθόδοξο παρεκκλήσι αφιερωμένο στον Άγιο Λογγίνο.[7][8][45][46]
  • Στο Δρυόβουνο Κοζάνης υπάρχει ναός αφιερωμένος στον Άγιο Λογγίνο και στον Άγιο Τριαντάφυλλο τον Νεομάρτυρα, κτισμένος στην κορυφή λόφου που ονομάζεται «Λόφος του Γολγοθά».[47][48]
  • Στους Πύργους Εορδαίας της Κοζάνης υπάρχει ναός στη μνήμη του.[7][8]
  • Στον Αμπελά της Πάρου υπάρχει Ελληνική ορθόδοξη εκκλησία στη μνήμη του.

Πολιούχος Επεξεργασία

  • Τιμάται σαν πολιούχος στην Μάντοβα της Ιταλίας, όπου σύμφωνα με την ρωμαιοκαθολική παράδοση μαρτύρησε.[40][41]

Αγιογραφία Επεξεργασία

Στις αγιογραφίες παριστάνεται σοβαρός, με μαύρο γένι, στρατιωτική ενδυμασία, κάποιες φορές κρατάει λόγχη και φέρει φωτοστέφανο.[8]

Σημειώσεις Επεξεργασία

  1. ↑ Κεντυρίων, εκ του λατινικού Centurion (Εκατόνταρχος) < Centum που σημαίνει 100, δηλαδή διοικητής 100 στρατιωτων. (περισσότερα)

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ «Martyrologium Romanum» (λατινική γλώσσα) Vatican Publishing House. Βατικανό. 2004. σελ. 573. ISBN-13 978-88-209-7210-3. ISBN-10 88-209-7210-7.
  2. ↑ (Ιταλικά) santiebeati.it. 45450. Ανακτήθηκε στις 12  Απριλίου 2024.
  3. ↑ «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
  4. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. xx0031026. Ανακτήθηκε στις 8  Ιουνίου 2022.
  5. ↑ (Αγγλικά) «Two Roman Centurion Saints ~ Longinus and Cornelius» από «Bible Saints» Δημοσιεύθηκε 23 Νοεμβρ.2011. Αρχειοθετήθηκε 15 Φεβρ.2018. Ανακτήθηκε 15 Φεβρ.2018
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 (Αγγλικά) Bunson Matthew (2002) «Encyclopedia of the Roman Empire, Revised Edition», σελ. 329
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 «Άγιος Λογγίνος ο Εκατόνταρχος Αρχειοθετήθηκε 2017-03-02 στο Wayback Machine.» από impantokratoros.gr Αρχειοθετήθηκε 2017-03-02 στο Wayback Machine.. 2 Μαρτίου 2017. Ανακτήθηκε 6 Φεβρ. 2018
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 8,5 8,6 «Κεντυρίων Λογγίνος Αρχειοθετήθηκε 2018-04-12 στο Wayback Machine.» της Λαμπρινής Χ. Θωμά στο ΣΚΑΪ.gr. Δημοσιεύθηκε 5 Απρ. 2007. Αρχειοθετήθηκε 5 Φεβρ. 2012. Ανακτήθηκε 6 Φεβρ. 2018
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 Νικόδημος Αγιορείτης, βλ. πηγές, σελ. 360 - 362
  10. ↑ Εγκυκλοπαίδεια "ΠΑΠΥΡΟΣ LAROUSSE BRITANNICA" 2007, τόμος 33, σελ.409, ISBN 978-960-6715-09-9.
  11. ↑ «Λογγίνου Εκατοντάρχου και των συν αυτώ δύο στρατιωτών (+Α' αι)» από eortologio.gr. Αρχειοθετήθηκε 29 Απρ.2017. Ανακτήθηκε 9 Φεβρ. 2018
  12. ↑ (Ελληνικά και Λατινικά) «Μήνας Μάρτιος» από Documenta Catholica Omnia σελ. 31-43 (στο pdf σελ.12-18). Αρχειοθετήθηκε 1 Ιουλίου 2016. Ανακτήθηκε 6 Φεβρ. 2018
  13. ↑ «῾Εκατόνταρχος καὶ ἑκατοντάρχης» του Κώνστ. Σιαμάκη στο «Συμβολή», τεῦχος 15, ᾿Ιούλιος-Σεπτέμβριος 2006. Αρχειοθετήθηκε 6 Φεβρ.2014. Ανακτήθηκε 9 Φεβρ.2018
  14. ↑ 14,0 14,1 ΒΗΜΑ 8 Απρ.2007 «Τα τέσσερα Ευαγγέλια συγκρινόμενα με τα απόκρυφα ευαγγέλια» του Ιωάννη Δ. Καραβιδόπουλου. Αρχειοθέτηση 25 Μαρτίου 2014. Ανακτηση 8 Φεβρ.2018
  15. ↑ 15,0 15,1 ΒΗΜΑ 26 Απρ.2003 «Τα Πάθη και η Ανάσταση στα απόκρυφα ευαγγέλια» του Ιωάννη Δ. Καραβιδόπουλου. Αρχειοθέτηση 17 Απρ.2012. Ανακτηση 8 Φεβρ.2018
  16. ↑ 16,0 16,1 (Ελληνικά και Λατινικά) «Σανδιάλη τῇ κώμῃ τό ὃνομα» από «Μήνας Μάρτιος» ΙΑ' σελ. 41 (στο pdf σελ.17). Αρχειοθετήθηκε 1 Ιουλίου 2016. Ανακτήθηκε 6 Φεβρ. 2018
  17. ↑ (Ελληνικά και Λατινικά) «εἷς ἦν και Λογγῖνος τῆς τῶν Ἰουδαίων συναγωγῆς» από «Μήνας Μάρτιος» Α' σελ. 32 (στο pdf σελ.12). Αρχειοθετήθηκε 1 Ιουλίου 2016. Ανακτήθηκε 6 Φεβρ. 2018
  18. ↑ 18,0 18,1 «ἀληθῶς ὁ ἄνθρωπος οὗτος υἱὸς ἦν Θεοῦ» (Μάρκου 15.39). Αρχειοθετήθηκε 12 Μαρτίου 2017. Ανακτήθηκε 6 Φεβρ. 2018
  19. ↑ 19,0 19,1 «ὄντως ὁ ἄνθρωπος οὗτος δίκαιος ἦν» (Λουκά 23.47). Αρχειοθετήθηκε 5 Απρ. 2017. Ανακτήθηκε 6 Φεβρ. 2018
  20. ↑ 20,0 20,1 «ἀληθῶς Θεοῦ υἱὸς ἦν οὗτος» (Ματθ. 27.54). Αρχειοθετήθηκε 4 Απρ.2017. Ανακτήθηκε 6 Φεβρ.2018
  21. ↑ (Ελληνικά και Λατινικά) «Ἀληθώς, λέγων, Υἱός Θεοῦ ἐστιν οὗτος» από «Μήνας Μάρτιος» Α' σελ. 32 (στο pdf σελ.12). Αρχειοθετήθηκε 1 Ιουλίου 2016. Ανακτήθηκε 6 Φεβρ. 2018
  22. ↑ 22,0 22,1 (κατά Ματθ. 28.11-15). Αρχειοθετήθηκε 4 Απρ.2017. Ανακτηθηκε 6 Φεβρ.2018
  23. ↑ (Ελληνικά και Λατινικά) «Μήνας Μάρτιος» Β' σελ. 32 (στο pdf σελ.12). Αρχειοθετήθηκε 1 Ιουλίου 2016. Ανακτήθηκε 6 Φεβρ. 2018
  24. ↑ (Ελληνικά και Λατινικά) «Μήνας Μάρτιος» Β' σελ. 33 (στο pdf σελ.13). Αρχειοθετήθηκε 1 Ιουλίου 2016. Ανακτήθηκε 6 Φεβρ. 2018
  25. ↑ 25,0 25,1 (Ελληνικά και Λατινικά) «Μήνας Μάρτιος» Γ' σελ. 33 (στο pdf σελ.13). Αρχειοθετήθηκε 1 Ιουλίου 2016. Ανακτήθηκε 6 Φεβρ. 2018
  26. ↑ (Ελληνικά και Λατινικά) «Μήνας Μάρτιος» Δ'-Ζ' σελ. 36-40 (στο pdf σελ.14-16). Αρχειοθετήθηκε 1 Ιουλίου 2016. Ανακτήθηκε 6 Φεβρ. 2018
  27. ↑ (Ελληνικά και Λατινικά) «Μήνας Μάρτιος» Η' σελ. 40 (στο pdf σελ.16). Αρχειοθετήθηκε 1 Ιουλίου 2016. Ανακτήθηκε 6 Φεβρ. 2018
  28. ↑ (Ελληνικά και Λατινικά) «Μήνας Μάρτιος» Η'-ΙΑ' σελ. 40-41 (στο pdf σελ.16-17). Αρχειοθετήθηκε 1 Ιουλίου 2016. Ανακτήθηκε 6 Φεβρ. 2018
  29. ↑ Έφη Ράγια, «Συμεών ο Μεταφραστής Αρχειοθετήθηκε 2018-02-16 στο Wayback Machine.» από byzmettyhes.gr Αρχειοθετήθηκε 2018-02-16 στο Wayback Machine.. 16 Φεβρ.2018. Ανακτήθηκε 16 Φεβρ.2018
  30. ↑ 30,0 30,1 «εἷς τῶν στρατιωτῶν λόγχῃ αὐτοῦ τὴν πλευρὰν ἔνυξε, καὶ εὐθέως ἐξῆλθεν αἷμα καὶ ὕδωρ» (Ιωάννου 19.34). Αρχειοθετήθηκε 26 Απρ.2017. Ανακτήθηκε 12 Φεβρ.2018
  31. ↑ «ἔφη αὐτοῖς ὁ Πιλᾶτος· ἔχετε κουστωδίαν· ὑπάγετε ἀσφαλίσασθε ὡς οἴδατε. » (κατά Ματθ. 27.65). Αρχειοθετήθηκε 4 Απρ.2017. Ανακτηθηκε 6 Φεβρ.2018
  32. ↑ (Αγγλικά Ελληνικά) «The Apocryphal Gospels: Texts and Translations» από τους Bart Ehrman,Zlatko Plese, Oxford University Press 2011, σελ. 460-461,522-523,526-527 (Google Books)
  33. ↑ 33,0 33,1 33,2 Ἀντωνίου Μάρκου, «Η ΛΟΓΧΗ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΩΣΕΩΣ». Δημοσιεύθηκε 15 Απρ.2009. Αρχειοθετήθηκε 28 Μαρτ.2016. Ανακτήθηκε 17 Φεβρ.2018
  34. ↑ «Άγιος Λογγίνος. Ο Ρωμαίος Εκατόνταρχος που τρύπησε με τη λόγχη τα πλευρά του Χριστού. Έγινε άγιος και μάρτυρας...» από mixanitouxronou.gr/. Δημοσιεύθηκε 14 Απρ.2017. Αρχειοθετήθηκε 4 Ιουλ.2017. Ανακτήθηκε 15 Φεβρ.2018
  35. ↑ «ἐγένετο γὰρ ταῦτα, ἵνα ἡ γραφὴ πληρωθῇ, ὀστοῦν οὐ συντριβήσεται αὐτοῦ» (Ιωάννου 19.36). Αρχειοθετήθηκε 26 Απρ.2017. Ανακτήθηκε 12 Φεβρ.2018
  36. ↑ «καὶ πάλιν ἑτέρα γραφὴ λέγει· ὄψονται εἰς ὃν ἐξεκέντησαν» (Ιωάννου 19.37). Αρχειοθετήθηκε 26 Απρ.2017. Ανακτήθηκε 12 Φεβρ.2018
  37. ↑ 37,0 37,1 (Αγγλικά) «Search for the real Holy Lance Αρχειοθετήθηκε 2017-05-29 στο Wayback Machine.»από bibleprobe.com. Αρχειοθετήθηκε 29 Μαΐου 2017. Ανακτήθηκε 15 Φεβρ.2018
  38. ↑ (Αγγλικά) "Although there is no connection in this document, Longinus was later linked to be the centurian and legend grew that he was converted to Christianity." στο άρθρο «Gospel of Nicodemus or Acts of Pilate». Δημοσιεύθηκε 7 Μαΐου 2015. Αρχειοθετήθηκε 28 Απρ.2017. Ανακτήθηκε 15 Φεβρ.2018
  39. ↑ «Η ιστορία της Λόγχης και ο Εκατόνταρχος που μαρτύρησε για τον Χριστό» του Μιχαήλ Σαντοβεάνου στο dogma.gr. Δημοσιεύθηκε 17 Απρ.2014. Αρχειοθετήθηκε 2 Μαΐου 2016. Ανακτήθηκε 15 Φεβρ.2018
  40. ↑ 40,0 40,1 (Αγγλικά) «Saint Longinus». Αρχειοθετήθηκε 13 φεβρ.2018. Ανακτήθηκε 16 Φεβρ.2018
  41. ↑ 41,0 41,1 (Αγγλικά) «St Longinus»του Gregory Dipippo. Αρχειοθετήθηκε 20 Μαρτ.2017. Ανακτήθηκε 16 Φεβρ.2018
  42. ↑ «Οἱ Ἅγιοι τοῦ Γεωργιανοῦ Ἁγιολογίου κατά ἡμερολογιακή σειρά» του Ἀντωνίου Μάρκου.Δημοσιεύθηκε 28 Ιουλίου 2009. Αρχειοθετήθηκε 17 Μαΐου 2016.Ανακτήθηκε 17 Φεβρ.2018
  43. ↑ «Άγιος Λογγίνος ο Εκατόνταρχος» από saint.gr. Αρχειοθετήθηκε 3 Μαΐου 2017. Ανακτήθηκε 16 Φεβρ.2018
  44. ↑ (Αγγλικά) «Saint Longinus the Centurian». Αρχειοθετήθηκε 15 Ιουλίου 2017. Ανακτήθηκε 17 Φεβρ.2018
  45. ↑ (Αγγλικά) Σχεδιάγραμμα του Πανάγιου Τάφου, όπου βορειοανατολικά (πάνω δεξιά) φαίνεται η θέση του Ελληνορθόδοξου παρεκκλησίου (στα Αγγλικά: Greek Chapel of Longinus). Αρχειοθετήθηκε 15 Φεβρ.2018. Ανακτήθηκε 15 Φεβρ.2018
  46. ↑ (Αγγλικά) Το άρθρο αναφέρεται στην Εκκλησία του Πανάγιου Τάφου (Church of the Holy Sepulchre), όπου και αναφέρει το ελληνορθόδοξο παρεκκλήσι του Αγίου Λογγίνου (St. Longinus). Δημοσιεύθηκε 5 Μαΐου 2015. Αρχειοθετήθηκε 28 Απρ.2017. Ανακτήθηκε 15 Φεβρ.2018
  47. ↑ «Δρυόβουνο Βοΐου: Ιερός Ναός του Αγίου Λογγίνου του Εκατοντάρχου Αρχειοθετήθηκε 2020-09-26 στο Wayback Machine.» από tovoion.com. Δημοσιεύθηκε 16 Οκτ.2015. Ανακτήθηκε 9 Φεβρ.2018
  48. ↑ «Η αναπαράσταση της Αποκαθήλωσης του Εσταυρωμένου στο Δρυόβουνο Βοΐου την Μεγάλη Παρασκευή Αρχειοθετήθηκε 2018-02-09 στο Wayback Machine.» από tovoion.com. Δημοσιεύθηκε 29 Απρ.2016. 9 Φεβρ.2018. Ανακτήθηκε 9 Φεβρ.2018


Πηγές Επεξεργασία

  • Νικόδημου Αγιορείτου, «Συναξαριστής των Δώδεκα Μηνών», Τόμος Πρώτος (Σεπτέμβριος - Οκτώβριος), Εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 1989, σελ. 360 - 362. Σε ηλεκτρονική μορφή εδώ. Αρχειοθετήθηκε 19 Απρ.2015. Ανακτήθηκε 9 Φεβρ.2018

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Άγιος_Λογγίνος_ο_Εκατόνταρχος&oldid=10461761"