Άννα φον Μίλντενμπουργκ

αυστριακή σοπράνο

Η Άννα φον Μίλντενμπουργκ (γερμανικά: Anna von Mildenburg, 29 Νοεμβρίου 1872 - 27 Ιανουαρίου 1947) ήταν διαπρεπής βαγκνερική σοπράνο με αυστριακή εθνικότητα, που μετά τον γάμο της, το 1909, έγινε γνωστή ως Άννα Μπορ-Μίλντεμπουργκ (Anna Bahr-Mildenburg). Ο γνωστός Αυστριακός συνθέτης Γκούσταβ Μάλερ, υπήρξε μέντοράς της, όσο ήταν διευθυντής στην Κρατική Όπερα Αμβούργου. Η σχέση τους συνεχίστηκε και το 1898, όταν ο Μάλερ ανέλαβε τη διεύθυνση της Όπερας της Βιέννης, την πήρε μαζί τους. Εκεί, η Μίλντενμπουργκ, καθιερώθηκε ως μία από τις σπουδαιότερες σοπράνο της εποχής. Γεννημένη στη Βιέννη, σπούδασε φωνητική με τη Ρόσα Πάπιερ και τον Γιόχαν Ρες, σε ωδείο, το οποίο σήμερα είναι το Πανεπιστήμιο Μουσικής και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Βιέννης. Ενώ έκανε και ιδιαίτερα μαθήματα με την Κοσίμα Βάγκνερ και τον Μάλερ (με τον οποίον είχαν και ερωτικές σχέσεις έως και το 1897).

Άννα φον Μίλντενμπουργκ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Anna von Mildenburg (Γερμανικά)
Γέννηση29  Νοεμβρίου 1872[1][2][3]
Βιέννη
Θάνατος27  Ιανουαρίου 1947[2][4][5]
Βιέννη
Τόπος ταφήςΣάλτσμπουργκ
Χώρα πολιτογράφησηςΑυστρία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓερμανικά[6]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο Μουσικής και Ερμηνευτικών Τεχνών της Βιέννης
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητατραγουδίστρια όπερας[7]
συγγραφέας[7]
ΕργοδότηςΚρατική Όπερα της Βιέννης
Οικογένεια
ΣύζυγοςHermann Bahr
ΓονείςAnna Bellschan von Mildenburg
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςGoethe Medal for Art and Science (1942)
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Η φον Μίλντενμπουργκ έκανε το οπερατικός ντεμπούτο το 1895, στο Αμβούργο, ερμηνεύοντας έναν ρόλο από Το Δαχτυλίδι των Νιμπελούνγκεν (όπερα του Βάγκνερ), υπό τις οδηγίες του Μάλερ.[8] Κατόπιν, το 1897, ακολούθησε και ρόλος στο Πάρσιφαλ (επίσης του Βάγκνερ), στο Φεστιβάλ του Μπαϊρόιτ. Στο ίδιο φεστιβάλ, λίγο πριν την έναρξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου (1914) η χήρα του Βάγκνερ, Κοσίμα, έγινε ο μέντοράς της, και η οποία την προώθησε στο να τραγουδήσει όλα τα βασικά σοπράνο μέρη στα έργα του άνδρα της. Στη Βιέννη τραγούδησε για πρώτη φορά στις 8 Δεκεμβρίου του 1897, στο Hofopoer, ερμηνεύοντας ρόλο από το έργο Βαλκυρίες. Εκείνη την περίοδο ήταν που υπέγραψε συμβόλαιο μετά τη διαμεσολάβηση του Μάλερ, και συνάντησε τεράστια επιτυχία. Την πρώτη της χρονιά εκεί έβγαλε 14.000 γκούλτεν (πάνω από 100.000 ευρώ με σημερινή αντιστοιχία).

Στην Κρατική Όπερα Βιέννης τραγούδησε έως και το 1917 και μετά πάλι από το 1919 έως και το 1920. Κατά αυτήν την περίοδο ο πιο περίφημος ρόλος της ήταν στο Τριστάνος και Ιζόλδη. Εκτός από τη Βιέννη, η Μίλντενμπουργκ, τραγούδησε και στο Λονδίνο, στη Βασιλική Όπερα και στο Covent Garden, ερμηνεύοντας από την όπερα Τανχόυζερ, το 1906. Την ίδια χρονιά συμμετείχε και στο βρετανικό ντεμπούτο της όπερας του Ρίχαρντ Στράους, Ηλέκτρα. Το ρεπερτόριο της κυρίως συμπεριέλαβε Βάγκνερ και Στράους, αλλά εκτός αυτών, ερμήνευσε και στο Φιντέλιο (Μπετόβεν), τη Νόρμα (Μπελίνι) και στο Δον Τζιοβάνι (Μότσαρτ), μεταξύ άλλων. Προς τα τέλη της δεκαετίας του 1920, σταμάτησε να τραγουδά και έγινε καθηγήτρια φωνητικής στο Μόναχο. Κατά τις απαρχές του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου σταμάτησε να διδάσκει τελείως. Απεβίωσε το 1947 και ενταφιάστηκε στο Σάλτσμπουργκ.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9  Απριλίου 2014.
  2. 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb14801495z. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. 3,0 3,1 (Αγγλικά) SNAC. w6dz0mvv. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. (Αγγλικά) Find A Grave. sv.findagrave.com/memorial/65812020/anna-bahr-mildenburg.
  5. (Αγγλικά) SNAC. snaccooperative.org/ark:/99166/w6dz0mvv.
  6. CONOR.SI. 60519011.
  7. 7,0 7,1 The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/112315. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  8. Timothy Judd (7 Φεβρουαρίου 2018). «Walking in the Footsteps of Mahler with Three Historic Recordings». Τhelistenersclub.com. Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2020. 

Βιβλιογραφία Επεξεργασία

  • The Concise Oxford Dictionary of Opera, second edition, edited by Harold Rosenthal and John Warrack (Oxford University Press, London, 1980)
  • The Record of Singing by Michael Scott, Volume One (Duckworth, London, 1977)