Άνω Μεσοποταμία
| Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Η Άνω Μεσοποταμία είναι το όνομα που χρησιμοποιείται για τα υψίπεδα και τη μεγάλη ιζηματογενή πεδιάδα του βορειοδυτικού Ιράν, βορειοανατολικής Συρίας και νοτιοανατολικής Τουρκίας, στο βόρειο τμήμα της Μέσης Ανατολής. Μετά την αραβική ισλαμική κατάκτηση της περιοχής στα μέσα του 7ου αιώνα μ.Χ., αυτή ονομάστηκε με το παραδοσιακό αραβικό όνομα Αλ-Τζαζίρα (μετ. το νησί). Ο Τίγρης και ο Ευφράτης μεταμορφώνουν τη Μεσοποταμία σχεδόν σε ένα νησί, καθώς ενώνονται στα νότια στον ποταμό Σατ αλ-Άραμπ στο Κυβερνείο της Βασόρας του Ιράκ, ενώ οι πηγές τους στο βορρά στην ανατολική Τουρκία βρίσκονται πολύ κοντά.
Η περιοχή εκτείνεται νότια των βουνών της Ανατολίας, ανατολικά των λόφων στην αριστερή όχθη του Ευφράτη, δυτικά από τα όρη στη δεξιά όχθη του ποταμού Τίγρη, και περιλαμβάνει την πεδιάδα του Σιντζάρ. Εκτείνεται προς τα κάτω στον Τίγρη έως τη Σαμάρα και προς τα κάτω στον Ευφράτη έως την πόλη Χιτ. Ο ποταμός Χαμπούρ διατρέχει για πάνω από 400 χλμ. την περιοχή, από την Τουρκία στα βόρεια, έως τον Ευφράτη.
Οι κύριες πόλης της Άνω Μεσοποταμίας είναι η Μοσούλη, η Ντέιρ εζ-Ζορ, η Ράκκα, η Αλ Χασάκα, το Ντιγιάρμπακιρ και το Καμισλί. Το δυτικό, συριακό τμήμα, είναι βασικά όμορο με το Κυβερνείο Αλ-Χασάκα και περιγράφεται ως ο "σιτοβολώνας της Συρίας". Το ανατολικό, ιρακινό τμήμα, περιλαμβάνει και εκτείνεται ελαφρώς πέρα από το ιρακινό Κυβερνείο της Νινευή. Στο βορρά περιλαμβάνει τις τουρκικές επαρχίες της Σανλιούρφα, του Μαρντίν, και τμήματα της επαρχίας Ντιγιάρμπακιρ.