Άριμπερτ Χάιμ

Ο Άριμπερτ Φέρντιναντ Χάιμ (Aribert Ferdinand Heim, 1914 - 1992) ήταν Αυστριακός γιατρός, μέλος των SS και έγινε γνωστός ως "Δόκτωρ Θάνατος" ανάμεσα στους κρατούμενους του στρατοπέδου συγκέντρωσης Μαουτχάουζεν, λόγω των "ιατρικών" πειραμάτων που διεξήγαγε, με θύματα κρατουμένους του στρατοπέδου.

Άριμπερτ Χάιμ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Aribert Heim (Γερμανικά)
Γέννηση	28  Ιουνίου 1914 Μπαντ Ράντκερσμπουργκ
Θάνατος	10  Αυγούστου 1992 Κάιρο
Αιτία θανάτου	καρκίνος εντέρου
Συνθήκες θανάτου	φυσικά αίτια
Τόπος ταφής	Κάιρο
Κατοικία	Κάιρο (από 1963)
Χώρα πολιτογράφησης	Γερμανία (από 1957) Αυστρία (έως 1956)
Θρησκεία	Ισλάμ (από 1980)
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Αυστριακά Γερμανικά λατινική γλώσσα
Εκπαίδευση	διδάκτωρ ιατρικής
Σπουδές	Πανεπιστήμιο της Βιέννης (1939–1940) Πανεπιστήμιο του Ρόστοκ SS-Ärztliche Akademie
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	στρατιωτικός ιατρός παίκτης χόκεϊ επί πάγου βασανιστής ιατρός γυναικολόγος φρουρός στρατοπέδου συγκέντρωσης
Περίοδος ακμής	1940
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα	Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα
Ποινική κατάσταση
Κατηγορίες εγκλήματος	έγκλημα κατά της ανθρωπότητας
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατός	Χάουπτστουρμφυρερ/6th SS Mountain Division Nord
Πόλεμοι/μάχες	Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος

Βιογραφία

Ο Χάιμ γεννήθηκε στο Μπαντ Ράντκερσμπουργκ (Bad Radkersburg) της Αυστρίας στις 28 Ιουνίου 1914. Ο πατέρας του ήταν αστυνομικός ενώ η μητέρα του δεν εργαζόταν. Ο νεαρός Άριμπερτ μετέβη στη Βιέννη όπου σπούδασε ιατρική, λαμβάνοντας την ειδικότητα του γυναικολόγου. Το 1935 έγινε μέλος του αυστριακού παραρτήματος του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος και το 1940 εντάχθηκε στα ένοπλα SS (Waffen-SS). Το 1941 τοποθετήθηκε στο "αναρρωτήριο" του στρατοπέδου Μαουτχάουζεν-Γκούζεν, όπου, αντί να φροντίζει τους ασθενείς κρατουμένους, ξεκίνησε "ιατρικά" πειράματα με πειραματικό υλικό τους κρατουμένους. Αρκετές φορές πραγματοποιούσε "εγχειρήσεις" χωρίς αναισθητικό σε κρατουμένους, από τους οποίους αφαιρούσε όργανα, θέλοντας να διαπιστώσει τις αντοχές τους στον πόνο και μετρώντας πόσο χρόνο χρειάζονταν για να αποβιώσουν. Άλλες φορές πραγματοποιούσε ενέσεις με βενζίνη, νερό ή υδροκυάνιο και άλλα δηλητήρια απευθείας στην καρδιά των κρατουμένων, μετρώντας με χρονόμετρο και πάλι τον χρόνο αντοχής. Τα απεχθή αυτά "πειράματα" τού προσέδωσαν επάξια το προσωνύμιο "Δρ. Θάνατος" ανάμεσα στους κρατουμένους, ιδιαίτερα στο παράρτημα Έμπενζεε του στρατοπέδου.

Κρατούμενοι του Έμπενζεε αμέσως μετά την απελευθέρωσή τους από αμερικανικά στρατεύματα (7 Μαΐου 1945). Φωτ. NARA

Πολλοί επιζήσαντες περιέγραψαν αργότερα τα φρικιαστικά πειράματά του, παρόμοια με του συναδέλφου του στο Άουσβιτς, του διαβόητου Γιόζεφ Μένγκελε. Οι μάρτυρες ανέφεραν επίσης ότι αρκετές φορές διατηρούσε όργανα που αφαιρούσε ως ενθύμια. Η θητεία του στο στρατόπεδο έληξε το 1942, όταν μετατέθηκε σε στρατιωτικό νοσοκομείο των SS στην πόλη Ούλου (Oulu) της Βόρειας Φινλανδίας, όπου παρέμεινε μέχρι τον Οκτώβριο. Δεν υπάρχουν στοιχεία για το πού μετατέθηκε στη συνέχεια.

Μετά τον Πόλεμο

Ο Χάιμ συνελήφθη από τα αμερικανικά στρατεύματα τον Μάρτιο του 1945 και εγκλείσθηκε σε στρατόπεδο αιχμαλώτων. Επειδή η δράση του δεν ήταν γνωστή και δεν υπήρχαν στοιχεία, αφέθηκε ελεύθερος και εγκαταστάθηκε στο Μπάντεν-Μπάντεν, όπου άρχισε να εργάζεται ως γυναικολόγος. Η γερμανική κυβέρνηση, ωστόσο, τον αναζητούσε και, όταν επιζώντες του Μαουτχάουζεν τον εντόπισαν, οργάνωσαν μια επιχείρηση σύλληψής του (1962). Άγνωστο πώς, ο Χάιμ πληροφορήθηκε το επικείμενο γεγονός και λίγες ώρες πριν συλληφθεί κατόρθωσε να διαφύγει. Πρώτα επικοινώνησε με την οικογένειά του τηλεφωνικά, λέγοντάς τους ότι η αστυνομία τον περίμενε για να τον συλλάβει, χωρίς να δώσει περισσότερες εξηγήσεις. Σύμφωνα με τον γιο του, έφυγε με δικό του αυτοκίνητο, διέσχισε τη Γαλλία και την Ισπανία, πέρασε στη Βόρεια Αφρική και κατέληξε στην Αίγυπτο, όπου και εγκαταστάθηκε. Ως πόρο διαβίωσης είχε τα ενοίκια των διαμερισμάτων ενός κτηρίου στο Βερολίνο, το οποίο, όμως, η γερμανική κυβέρνηση κατέσχεσε το 1979.

Στο μεταξύ, έρευνες για τον εντοπισμό του διεξήγαγε τόσο ο κρατικός ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός ZDF, σε συνεργασία με τους "Times" της Νέας Υόρκης όσο και η γερμανική κυβέρνηση, η οποία προσέφερε το ποσό των 150.000 ευρώ για σχετικές πληροφορίες, αλλά και το Κέντρο Σιμόν Βίζενταλ, με επικεφαλής τον Εφραίμ Ζούροφ (Efraim Zuroff), ο οποίος ήταν βέβαιος ότι ο Χάιμ ζούσε κάπου στη Νότια Αμερική και πραγματοποίησε αρκετά ταξίδια εκεί. Ο Χάιμ δεν εντοπίστηκε και παρέμενε μέχρι πολύ πρόσφατα ο υπ' αριθμόν 2 καταζητούμενος στον σχετικό κατάλογο των εγκληματιών Ναζί. παρά το ότι το Κέντρο Βίζενταλ προσέφερε αμοιβή περίπου 500.000 $. Στη μικρή πόλη Πουέρτο Μόντ (Puerto Montt) της Χιλής εντοπίστηκε η κόρη του Βάλτραουντ Ντιχάρς (Waltraud Diharce), η οποία προσπάθησε να κάνει ανάληψη ενός περίπου εκατομμυρίου δολαρίων από τον λογαριασμό του πατέρα της, ο οποίος, κατά δήλωσή της, είχε αποβιώσει το 1993, αλλά δεν μπόρεσε, επειδή δεν είχε το πιστοποιητικό θανάτου του.

Κατά καιρούς, ωστόσο, αναφέρονταν από πολλές δημοσιογραφικές πηγές διάφοροι τόποι, στους οποίους είχαν εντοπιστεί ίχνη του Χάιμ, όπως η Χιλή, η Αργεντινή, η Ισπανία. Τον Αύγουστο του 2008 ο γιος του Χάιμ, Ρούντιγκερ, ζήτησε να κηρυχθεί επίσημα νεκρός ο πατέρας του, ώστε να μπορέσει να κάνει ανάληψη των χρημάτων του, για να τα δωρίσει σε ερευνητές που ασχολούνται με την τεκμηρίωση των φρικαλεοτήτων που διαπράχθηκαν στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Τελικά, στις 5 Φεβρουαρίου 2009 η ZDF και οι Times κατόρθωσαν να εντοπίσουν, με ελάχιστες αμφιβολίες, χάρη στον χαρτοφύλακα που βρέθηκε εκεί, τα ίχνη του Χάιμ: Ζούσε στο Κάιρο της Αιγύπτου, σε ένα δωμάτιο του 6ου ορόφου στο ξενοδοχείο "Κασρ ελ Μεντίνα" (Qasr el-Medina). Ο Χάιμ είχε ασπασθεί τον Ισλαμισμό και είχε πάρει το όνομα Ταρέκ Φαρίντ Χουσεΐν (Tarek Farid Hussein). Σύμφωνα με το πιστοποιητικό θανάτου του, ο Χάιμ απεβίωσε στις 10 Αυγούστου 1992 από καρκίνο του παχέος εντέρου.

Το Κέντρο Σιμόν Βίζενταλ, ωστόσο, σκοπεύει να επιβεβαιώσει την ταυτότητα του Ταρέκ - Χάιμ πραγματοποιώντας σχετικές έρευνες.