Βικιπαίδεια

Άρνηση της γενοκτονίας των Αρμενίων

Η άρνηση της γενοκτονίας των Αρμενίων είναι η λανθασμένη άρνηση της προσχεδιασμένης συστηματικής γενοκτονίας έως και 1,5 εκατομμυρίων Αρμενίων κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου που διεξήγαγε η οθωμανική κυβέρνηση. Η άρνηση ήταν αναπόσπαστο κομμάτι των δολοφονιών που πραγματοποιήθηκαν με το πρόσχημα της επανεγκατάστασης.[2][3][4] Μετά τη γενοκτονία, ενοχοποιητικά έγγραφα καταστράφηκαν συστηματικά. Σύμφωνα με τον Τούρκο ιστορικό Τανέρ Ακτσάμ, «η Αρμενική περίπτωση είναι πρωτοφανής μεταξύ γενοκτονιών στις μακροχρόνιες προσπάθειες άρνησης της ιστορικότητάς της».[2]

Η οθωμανική κυβέρνηση απαγόρευσε τις φωτογραφίες των Αρμενίων προσφύγων ή των σωμάτων των θυμάτων για να συγκαλύψει τη γενοκτονία.[1]
Διαμαρτυρία ενάντια στην αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων στην 100ή επέτειό της στη Μεγάλη Οδό του Πέραν της Κωνσταντινούπολης.

Επειδή είναι διαθέσιμος μεγάλος αριθμός αποδεικτικών στοιχείων για να αποδειχθεί η γενοκτονία και ο ρόλος της οθωμανικής κυβέρνησης στην οργάνωση των δολοφονιών,[5] η γενική συναίνεση ιστορικών και μελετητών των γενοκτονιών συμφωνεί ότι τα γεγονότα αποτελούν γενοκτονία.[6] Οι αρνητές υποστηρίζουν ότι δεν υπήρχε γενοκτονία επειδή η μετεγκατάσταση των Αρμενίων ήταν μια νόμιμη απάντηση σε μια πραγματική ή αντιληπτή εξέγερση των Αρμενίων και ο υψηλός αριθμός θανάτων προήλθε από «κακή τύχη, κακή σχεδίαση, κακές καιρικές συνθήκες, κακούς τοπικούς αξιωματούχους και κακούς Κούρδους» παρά σκόπιμη κρατική πολιτική εξόντωσης·[7] και βασικά αποδεικτικά στοιχεία που επιβεβαιώνουν την ευθύνη της Οθωμανικής κυβέρνησης και τον συστηματικό χαρακτήρα της γενοκτονίας απορρίπτονται ως «αρμενικές πλαστογραφίες».[8]

Πλέον στο 2020, μόνο οι κυβερνήσεις της Τουρκίας και του Αζερμπαϊτζάν αρνούνται ότι υπήρξε γενοκτονία των Αρμενίων.[9] Πολλές άλλες χώρες, με πιο αμφιλεγόμενο τρόπο οι Ηνωμένες Πολιτείες μέχρι τον Οκτώβριο του 2019, απέφευγαν να την αναγνωρίσουν επίσημα ως γενοκτονία, προκειμένου να μην διαταράξουν τις διπλωματικές τους σχέσεις με την Τουρκία. Η τουρκική κυβέρνηση ξόδεψε εκατομμύρια δολάρια στην άσκηση παρασκηνιακής πολιτικής πίεσης στην Ουάσιγκτον την τελευταία δεκαετία, μεγάλο μέρος της εστίασε στο ζήτημα της γενοκτονίας των Αρμενίων,[10] και στο παρελθόν απειλούσε πολιτικούς από άλλες χώρες με αντίποινα εμποδίζοντάς τους να χρησιμοποιήσουν τη λέξη γενοκτονία.[11][12][13] Η Τουρκία προσπάθησε επίσης να εκφοβίσει και να σιωπήσει ξένους ερευνητικούς δημοσιογράφους και μελετητές των γενοκτονιών.[14][15]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ Akçam 2018, σελ. 157.
  2. ↑ 2,0 2,1 Akçam 2018, σελ. 3.
  3. ↑ Chorbajian, Levon (2016). «'They Brought It on Themselves and It Never Happened': Denial to 1939». The Armenian Genocide Legacy (στα Αγγλικά). Palgrave Macmillan UK. σελίδες 167–182. ISBN 978-1-137-56163-3. In May 1915 the governments of Russia, Britain, and France sent a letter to the Sublime Porte protesting the mass deportations and killings of the Armenians... In their lengthy response to the Allied letter, the Turkish leadership dismiss the charges as lies. 
  4. ↑ Kuyumjian, Aram (2011). «The Armenian Genocide : International Legal and Political Avenues for Turkey's Responsibility». Revue de droit. Université de Sherbrooke 41 (2): 247–305. doi:10.17118/11143/10302. «The Interior Ministry instituted the firm denial of these crimes as policy at the very moment the massacres were taking place (when the government had already systematically and intentionally planned the exterminations) and this policy was perpetuated by subsequent Turkish governments by masking the massacres with the same groundless and illogical motives.». 
  5. ↑ Baker, Mark R. (2015). «The Armenian Genocide and its denial: a review of recent scholarship». New Perspectives on Turkey 53: 197–212. doi:10.1017/npt.2015.23. 
  6. ↑ Ziv, Stav (24 April 2015). «Why Scholars Say Armenian Genocide Was Genocide But Obama Won't» (στα αγγλικά). Newsweek. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 October 2016. https://web.archive.org/web/20161005030030/http://europe.newsweek.com/why-scholars-say-armenian-genocide-was-genocide-obama-wont-325262. Ανακτήθηκε στις 18 July 2019. 
  7. ↑ Hovannisian 2015, σελ. 231.
  8. ↑ Akçam 2018, σελίδες 9, 14.
  9. ↑ «Q&A: Armenian genocide dispute». BBC News. 12 October 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 March 2007. https://web.archive.org/web/20070301211630/http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/6045182.stm. Ανακτήθηκε στις 29 December 2006. 
  10. ↑ "Armenia-Turkey dispute over genocide label sets off lobbying frenzy Αρχειοθετήθηκε 20 August 2017 στο Wayback Machine.". The Washington Post. 3 March 2010.
  11. ↑ "Why the Armenian Genocide of 1915 could collapse the EU's refugee deal with Turkey today" Αρχειοθετήθηκε 5 June 2016 στο Wayback Machine., Business Insider
  12. ↑ Turkey Threatens to Abandon Europe after Armenian Genocide Bill Αρχειοθετήθηκε 9 June 2016 στο Wayback Machine., Asbarez
  13. ↑ "Why Armenia Genocide recognition remains a tough sell" Αρχειοθετήθηκε 8 June 2016 στο Wayback Machine., Los Angeles Times
  14. ↑ Whitehorn, Alan (2015). The Armenian Genocide : the essential reference guide. Santa Barbara, California: ABC-CLIO. σελ. 27. ISBN 978-1610696883. 
  15. ↑ Bartrop, Paul (2015). Modern genocide : the definitive resource and document collection. Santa Barbara, California: ABC-CLIO. σελ. 135. ISBN 978-1610693646. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Άρνηση_της_γενοκτονίας_των_Αρμενίων&oldid=8906747"