Βικιπαίδεια

Έλληνες στην Τουρκία

Αυτό το λήμμα αφορά τις ελληνικές κοινότητες μετά την ίδρυση της Δημοκρατίας της Τουρκίας, το 1923. Για πριν το 1923, δείτε: Ρωμιοί.
Δείτε επίσης: Μικρά Ασία#Ιστορία, Βυζαντινοί Έλληνες, Πόντιοι, Μικρασιάτες, και Έλληνες του Καυκάσου

Οι Έλληνες στην Τουρκία σήμερα, αποτελούν σε κύριο βαθμό τους Έλληνες χριστιανούς ορθοδόξους, που κατοικούν στην περιοχή της Κωνσταντινούπολης, του Αϊβαλί, της Ίμβρου και της Τενέδου. Σε αυτούς, δεν αναφέρονται οι Έλληνες της Τουρκίας που ανήκουν στο Ισλάμ (τουλάχιστον επισήμως), αν και μιλάνε την ελληνική γλώσσα ως μητρική και έχουν κοινή καταγωγή. Οι ελληνορθόδοξοι στην Τουρκία είναι οι εναπομείναντες απόγονοι των 200.000 περίπου Ελλήνων, που επιτράπηκε να παραμείνουν στην Τουρκία, μετά την ελληνοτουρκική σύμβαση της Λωζάνης για την ανταλλαγή πληθυσμών του 1923. Σύμβαση, που αφορούσε στη βίαιη επανεγκατάσταση περίπου 1,5 εκατομμυρίου Ελλήνων από Ανατολία και Ανατολική Θράκη και 500.000 Τούρκων από όλη την Ελλάδα εκτός από τη Δυτική Θράκη. Μετά από χρόνια διώξεων (π.χ. τον έκτακτο ειδικό φόρο Βαρλίκ Βεργκισί, το πογκρόμ της Κωνσταντινούπολης, αναφερόμενο ως Σεπτεμβριανά [1955] και τον διωγμό των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης [1964-1965]) η αποχώρηση των Ελλήνων επιταχύνθηκε πολύ, μειώνοντας τον πληθυσμό της ελληνικής μειονότητας στην Πόλη, από 119.822 πριν τις από τις εκδιώξεις[7], σε περίπου 7.000 έως το 1978.[8] Τα στοιχεία του 2008 που δημοσίευσε το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών τοποθετούν τον τρέχοντα αριθμό Τούρκων πολιτών ελληνικής καταγωγής στο όριο των 3.000–4.000.[2] Ωστόσο, σύμφωνα με το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ο ελληνικός πληθυσμός στην Τουρκία, το 2006, υπολογίζεται σε 2.500. Ένας αριθμός Ελλήνων που υπολογίζονται σε 1.000 άτομα,[9] μετανάστευσαν στην Τουρκία και ειδικά στην Κωνσταντινούπολη από την Ελλάδα ή άλλες χώρες της ΕΕ από το 2006 και έπειτα, χωρίς να έχουν οικογενειακούς δεσμούς με την Κωνσταντινούπολη. Ο αριθμός τους αυξήθηκε σημαντικά κατά τη ελληνική οικονομική κρίση, στη πλειοψηφία τους για οικονομικούς ή ακαδημαϊκούς λόγους.[10][11][12]

Έλληνες στην Τουρκία
Συνολικός πληθυσμός
3.000–5.000 (0,006% του πληθυσμού)[1][2][3]
(δεν περιλαμβάνονται μουσουλμάνοι Έλληνες[4][5] ή Έλληνες μουσουλμάνοι)
Περιοχές με σημαντικούς πληθυσμούς
Κωνσταντινούπολη, Σμύρνη, Τσανάκκαλε (Ίμβρος και Τένεδος)
Γλώσσες
Ελληνικά (πρώτη γλώσσα της πλειοψηφίας), Τουρκικά (πρώτη γλώσσα της μειονότητας ή δεύτερη γλώσσα)
Θρησκεία
Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία
Σχετιζόμενες εθνικές ομάδες
Έλληνες μουσουλμάνοι, Πόντιοι, Έλληνες της Αντιόχειας
Κατανομή Ελλήνων της Ανατολίας το 1910. Ελληνόφωνοι με κίτρινο. Ομιλούντες ποντιακή διάλεκτο σε πορτοκαλί. Ομιλούντες καππαδοκική διάλεκτο σε πράσινο.[6] Οι σκιασμένες περιοχές δεν δείχνουν ότι οι ελληνόφωνοι ήταν πλειοψηφία.

Ο ελληνικός πληθυσμός στην Τουρκία καταρρέει, καθώς η κοινότητα είναι πλέον πολύ μικρή για να συντηρηθεί δημογραφικά, λόγω μετανάστευσης, πολύ υψηλότερου ποσοστού θανάτων έναντι γεννήσεων και συνεχείς διακρίσεις σε βάρος τους.[13]

Μετά την γενοκτονία των Ελλήνων και από το 1924, το καθεστώς της ελληνικής μειονότητας στην Τουρκία ήταν διφορούμενο. Ξεκινώντας από τη δεκαετία του 1930, η τουρκική κυβέρνηση θέσπισε κατασταλτικές πολιτικές, αναγκάζοντας πολλούς Έλληνες να εγκαταλείψουν την χώρα. Παραδείγματα είναι τα τάγματα εργασίας που συντάχθηκαν μεταξύ επιστρατευμένων μη μουσουλμάνων (κυρίως Ελλήνων, Αρμενίων, Ασσύριων και Εβραίων) κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, καθώς και ο Φόρος Περιουσίας (Βαρλίκ Βεργκισί) που επιβλήθηκε κυρίως σε μη μουσουλμάνους την ίδια περίοδο. Αυτά είχαν ως αποτέλεσμα την οικονομική καταστροφή και την εξόντωση πολλών Ελλήνων, που κορυφώθηκε με το πογκρόμ της Κωνσταντινούπολης τον Σεπτέμβριο του 1955 και τους διωγμούς το 1964-1965, που οδήγησαν χιλιάδες Έλληνες να εγκαταλείψουν την Πόλη, μειώνοντας τελικά τον ελληνικό πληθυσμό σε περίπου 7.000 έως το 1978 και σε περίπου 2.500 έως το 2006. Σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη, ο αριθμός αυτός ήταν πολύ μικρότερος το 2012 και έφτασε τις 2.000.

Μια μειοψηφία Ελλήνων μουσουλμάνων Ποντίων, χρησιμοποιώντας μια διάλεκτο που ονομάζεται "Ρωμέικα", εξακολουθεί να ζει στην περιοχή γύρω από την περιοχή Όφεως (Πόντος).[14][15][16]

Όνομασία Επεξεργασία

Κύριο λήμμα: Ονομασίες των Ελλήνων

Οι Έλληνες της Τουρκίας αναφέρονται στα τουρκικά ως Rumlar, που σημαίνει «Ρωμαίοι». Αυτό προέρχεται από τον αυτοπροσδιορισμό Ρωμαῖος ή Ρωμιός, που χρησιμοποιούσαν οι Βυζαντινοί Έλληνες, ως συνέχεια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στα ανατολικά. Χρησιμοποιούσαν, δε, την ονομασία Ρωμανία, που σημαίνει "Χώρα των Ρωμαίων", σχετικά με την Ανατολική (Βυζαντινή) Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

Το εθνώνυμο Yunanlar χρησιμοποιείται αποκλειστικά από τους Τούρκους για να αναφέρεται σε Έλληνες από την Ελλάδα και όχι για τον πληθυσμό της Τουρκίας.

Οι Έλληνες από τη Μικρά Ασία αναφέρονται ως: Μικρασιάτες, ενώ οι Έλληνες από τον Πόντο είναι γνωστοί ως: Πόντιοι.

Οι Έλληνες από την Κωνσταντινούπολη («Πόλη») είναι γνωστοί ως: Κωνσταντινουπολίτες, με σύντμηση: Πολίτες. Όσοι έφτασαν κατά την ανταλλαγή πληθυσμών του 1923 μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, αναφέρονται επίσης ως: Πρόσφυγες.


Δημογραφικά στοιχεία των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης Επεξεργασία

 
Ελληνικός πληθυσμός στην Κωνσταντινούπολη και ποσοστά του πληθυσμού της πόλης (1844–1997). Οι τουρκικές πολιτικές, μετά το 1923, οδήγησαν ουσιαστικά στην εξάλειψη της ελληνικής κοινότητας.

Η ελληνική κοινότητα της Κωνσταντινούπολης αριθμούσε 67.550[7] άτομα το 1955. Ωστόσο, μετά το πογκρόμ της Κωνσταντινούπολης που ενορχηστρώθηκε από τις τουρκικές αρχές εναντίον της ελληνικής κοινότητας εκείνη τη χρονιά, ο αριθμός τους μειώθηκε δραματικά σε μόλις 48.000.[17] Σήμερα η ελληνική κοινότητα αριθμεί περίπου 2.000 άτομα..[18]

Έτος Ελληνική κοινότητα
1897 236,000[19]
1923 100,000[20]
1955 48,000
1978 7,000[21]
2006 2,500[13]
2008 2,000[22]
2014 2,200[23]–2,500[13]


Αξιόλογοι άνθρωποι Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ «The Greek minority of Turkey». HRI.org. Ανακτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2017. 
  2. ↑ 2,0 2,1 «Foreign Ministry: 89,000 minorities live in Turkey». Today's Zaman. 2008-12-15. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2010-05-01. https://web.archive.org/web/20100501063653/http://www.todayszaman.com/tz-web/detaylar.do?load=detay&link=161291. Ανακτήθηκε στις 2008-12-15. 
  3. ↑ «Greeks Living in Turkey». ΜΕΓΑ ΡΕΥΜΑ. Ανακτήθηκε στις 23 Μαρτίου 2021. 
  4. ↑ Türkyılmaz, Zeynep (1 Δεκεμβρίου 2016). «Pontus'un kripto-hristiyan Rumları, İslam ve Hıristiyanlık arasında». REPAIR - Türkiye, Ermenistan ve Ermeni diasporası sivil toplumları arasında kültürlerarası diyalog projesi (στα Τουρκικά). Ανακτήθηκε στις 23 Μαρτίου 2021. 
  5. ↑ «saygi-ozturk/13-ilimiz-daha-gitti». 2018. https://www.sozcu.com.tr/2018/yazarlar/saygi-ozturk/13-ilimiz-daha-gitti-2637824/. Ανακτήθηκε στις 2021-03-23. 
  6. ↑ Dawkins, R.M. 1916. Modern Greek in Asia Minor. A study of dialect of Silly, Cappadocia and Pharasa. Cambridge: Cambridge University Press. [1]
  7. ↑ 7,0 7,1 «Λέξεις – κλειδιά». www.demography-lab.prd.uth.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 23 Μαρτίου 2021. 
  8. ↑ Kilic, Ecevit (2008-09-07). «Sermaye nasıl el değiştirdi?» (στα tr). Sabah. http://arsiv.sabah.com.tr/2008/09/07/haber,033E2E8B399A4A638FCD099591F11DD4.html. Ανακτήθηκε στις 2008-12-25. «6-7 Eylül olaylarından önce İstanbul'da 135 bin Rum yaşıyordu. Sonrasında bu sayı 70 bine düştü. 1978'e gelindiğinde bu rakam 7 bindi.» 
  9. ↑ Ποιοι Ελληνες ζουν σήμερα στην Πόλη και τι θέση παίρνουν απέναντι στον Ερντογάν
  10. ↑ «Η κρίση σπρώχνει τους Έλληνες στην Κωνσταντινούπολη». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Μαΐου 2016. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουνίου 2018. 
  11. ↑ Κωνσταντινούπολη, η Πόλη της δικής μου απουσίας
  12. ↑ Εδώ Κωνσταντινούπολη: Ζώντας δύο χρόνια στην Πόλη
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 According to the Human Rights Watch the Greek population in Turkey is estimated at 2,500 in 2006. "From "Denying Human Rights and Ethnic Identity" series of Human Rights Watch" Αρχειοθετήθηκε 2006-07-07 στο Wayback Machine.
  14. ↑ «Against all odds: archaic Greek in a modern world | University of Cambridge». Ιουλίου 2010. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2013. 
  15. ↑ Jason and the argot: land where Greek's ancient language survives, The Independent, Monday, 3 January 2011
  16. ↑ Özkan, Hakan (2013). «The Pontic Greek spoken by Muslims in the villages of Beşköy in the province of present-day Trabzon». Byzantine and Modern Greek Studies 37 (1): 130–150. doi:10.1179/0307013112z.00000000023. 
  17. ↑ Karimova Nigar, Deverell Edward. «Minorities in Turkey» (PDF). The Swedish Institute of International Affairs. σελ. 7. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 28 Μαΐου 2016. Ανακτήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 2010. 
  18. ↑ Gilson, George. "Destroying a minority: Turkey's attack on the Greeks Αρχειοθετήθηκε 2013-02-18 at Archive.is", book review of (Vryonis 2005), Athens News, 24 June 2005.
  19. ↑ Erol, Merih (2015). Greek Orthodox Music in Ottoman Istanbul: Nation and Community in the Era of Reform. Indiana University Press. σελ. 4. ISBN 9780253018427. 
  20. ↑ Security Assistance Authorization: Hearings Before the Subcommittee on Foreign Assistance, Subcommittee on Africa, and Subcommittee on Arms Control, Oceans, and International Environment of the Committee on Foreign Relations, United States Senate, Ninety-fifth Congress, First Session, on S. 1160. U.S. Government Printing Office. 1977. σελ. 250. 
  21. ↑ Kilic, Ecevit (7 Σεπτεμβρίου 2008). «Sermaye nasıl el değiştirdi?». Sabah (στα Τουρκικά). Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2008. 6-7 Eylül olaylarından önce İstanbul'da 135 bin Rum yaşıyordu. Sonrasında bu sayı 70 bine düştü. 1978'e gelindiğinde bu rakam 7 bindi. 
  22. ↑ «Ecumenical Federation of Constantionopolitans - Report on the Minoirty Rights of the Greek-Orthodox Community of Istanbul September 2008» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 14 Οκτωβρίου 2014. 
  23. ↑ OSCE/ODIHR Human Dimension Implementation Meeting 2014 Rights of Persons Belonging to National Minorities - Warsaw 29 September 2014

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Έλληνες_στην_Τουρκία&oldid=10156156"