Έρκολε Γκοντζάγκα, καρδινάλιος

O Έρκολε (Ηρακλής), ιταλ. Ercole, (23 Νοεμβρίου 1505 - 2 Μαρτίου 1563) από τον Οίκο των Γκοντζάγκα, ήταν καρδινάλιος.

Έρκολε
καρδινάλιος
Γέννηση	23 Νοεμβρίου 1505 (1505-11-23) Μάντουα
Θάνατος	2 Μαρτίου 1563 (57 ετών)
Οίκος	Γκοντζάγκα
Πατέρας	Φραγκίσκος Β΄
Μητέρα	Ισαβέλα των Έστε
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα ()

Βιογραφία

Γεννήθηκε στη Μάντουα και ήταν ο δευτερότοκος γιος του Φραγκίσκου Β΄ μαρκήσιου της Μάντουα και της Ισαβέλλας των Έστε, κόρης του Έρκολε Α΄ δούκα της Φερράρα. Αδελφός του ήταν ο Φερράντε Α΄ κόμης της Γκουαστάλα.

Ήταν ανιψιός του καρδινάλιου Σιγισμούνδου Γκοντζάγκα. Σπούδασε φιλοσοφία στη Μπολόνια με καθηγητή τον Πιέτρο Πομπονάτσι και αργότερα θεολογία. Το 1520/25 ο Σιγισμούνδος παραχώρησε την επισκοπή της Μάντουα στον Έρκολε. Μετά από την επιτυχημένη διπλωματία της μητέρας του, εκλέχθηκε το 1525 καρδινάλιος. Η Ισαβέλλα του έφερε τον κόκκινο πίλο από τη Ρώμη.

Αν και νέος, έδειξε ζήλο αναμόρφωσης της επισκοπής του. Τον ενθάρρυνε ο καρδινάλιος Γκιλμπέρτι, επίσκοπος της Βερόνα. Ζούσε ατσάλινη ζωή και το έργο του Εκπαίδευση χριστιανικών ζωών (vitae christianae Iinstitutio) μαρτυρεί την ευσέβειά του. Εξέδωσε μία Κατήχηση για χρήση από τους ιερείς και έκτισε ιεροδιδασκαλείο, συμμορφούμενος με τις επιταγές της Συνόδου του Τρέντο (Τριδέντου). Ήδη οι επίσκοποι Κονταρίνι και Καράφφα είχαν δραστηριοποιηθεί.

Απεριόριστα φιλάνθρωπος, πλήρωνε τα πανεπιστημιακά έξοδα ταλαντούχων νέων. Το 1530 ο πάπας τον έστειλε σε πρεσβεία στον Κάρολο Ε΄ των Αψβούργων. Ήταν συνετός και μεθοδικός και είχε τη συμπάθεια των παπών, του Καρόλου Ε΄, του Φερδινάνδου Β΄ της Ισπανίας, του Φραγκίσκου Α΄ της Γαλλίας και του γιου του Ερρίκου Β΄.

Το 1540 απεβίωσε ο αδελφός του Φρειδερίκος Β΄ δούκας της Μάντοβας και ο Έρκολε έγινε επίτροπος των τεσσάρων γιων εκείνου, που ήταν επτά ετών, δύο ετών, ενός έτους και ο τέταρτος ήταν υστερότοκος. Ο πρώτος από αυτούς, ο Φραγκίσκος Γ΄ απεβίωσε το 1550 και τον διαδέχθηκε ο δεύτερος Γουλιέλμος. Ο Έρκολε κυβέρνησε τη Μάντουα ως το 1556, οπότε ο Γουλιέλμος ενηλικιώθηκε.

Στο Σύλλογο των καρδιναλίων (Conclavium) για την εκλογή νέου πάπα, όλοι πίστεψαν ότι θα εκλεγόταν εκείνος, αλλά οι καρδινάλιοι απέφευγαν να εκλέξουν έναν από δυναστικό Οίκο. Ο νέος πάπας Πίος Δ΄ τον ονόμασε παπικό αντιπρόσωπο (legatus) στη Σύνοδο του Τρέντο. Σε αυτήν κοπίασε από την αρχή με ό,τι ηθικό και υλικό μέσο διέθετε και αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες. Ασθένησε από πυρετό και απεβίωσε το 1563.