Όσα παίρνει ο άνεμος (μυθιστόρημα)

Μυθιστόρημα του 1936

Το Όσα παίρνει ο άνεμος (πρωτότυπος τίτλος: Gone with the Wind) είναι ένα ιστορικό - ρομαντικό,[3] μυθιστόρημα της Μάργκαρετ Μίτσελ, που εκδόθηκε πρώτη φορά το 1936. Η ιστορία εκτυλίσσεται στην κομητεία Κλέιτον της Τζόρτζια και έχει επίκεντρο τη Σκάρλετ Ο'Χάρα, μία κακομαθημένη κόρη ενός γαιοκτήμονα, αλλά και τις προσωπικές της σχέσεις, ενόσω ταυτόχρονα μαίνεται ο Αμερικανικός Εμφύλιος Πόλεμος. Το ιστορικό, πλέον, μυθιστόρημα, έχει και θέματα ενηλικίωσης, ενώ τον τίτλο του τον πήρε από ένα ποίημα του Έρνετ Ντόουσον.[4]

Όσα παίρνει ο άνεμος
ΣυγγραφέαςΜάργκαρετ Μίτσελ
ΤίτλοςGone with the Wind
ΓλώσσαΑγγλικά
Ημερομηνία δημοσίευσης30  Ιουνίου 1936
Μορφήμυθιστόρημα
ΘέμαΑμερικανικός Εμφύλιος Πόλεμος
ΧαρακτήρεςMelanie Hamilton, Scarlett O'Hara, Rhett Butler και Ashley Wilkes
ΤόποςΑτλάντα
Clayton County[1]
ΒραβείαΒραβείο Μυθοπλασίας Πούλιτζερ
Τα 100 βιβλία του Αιώνα
LC ClassOL267933W[2]
ΕπόμενοScarlett και Rhett Butler's People
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Το βιβλίο έως και σήμερα είναι ένα από τα αγαπημένα αναγνώσματα των ΗΠΑ, αφού έως και το 2014, βρισκόταν μονάχα πίσω από τη Βίβλο. Αλλά και κατά την περίοδο που κυκλοφόρησε έλαβε μεγάλη επιτυχία, καθώς το 1937 ήταν ήδη best-seller στις ΗΠΑ. Έως τώρα έχει πουλήσει 30 εκατομμύρια αντίτυπα.[5]

Η Μίτσελ, το 1937, κέρδισε και το βραβείο Πούλιτζερ,[6] για το εν λόγω βιβλίο της, ενώ το 1939, διασκευάστηκε από τον Σίντνεϊ Χάουαρντ για την ομώνυμη ταινία, η οποία κι αυτή θεωρείται μία από τις κλασσικότερες του παγκόσμιου κινηματογράφου.[7] Το Όσα παίρνει ο άνεμος ήταν το μοναδικό βιβλίο, που εκδόθηκε όσο ζούσε η Μίτσελ.[8]

Η Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου το έχει κατατάξει ανάμεσα στα βιβλία που έχουν παίξει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της ζωής των Αμερικανών.[9]

Υπόθεση Επεξεργασία

Το βιβλίο ακολουθεί τη ζωή της πρωταγωνίστριας, Σκάρλετ Ο’Χάρα, κόρη ενός Ιρλανδού ιδιοκτήτη της Τάρα, μιας φυτείας βαμβακιού στη Τζόρτζια του αμερικανικού Νότου, τα χρόνια κατά τη διάρκεια και μετά τον Αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο.

Ένα απόγευμα του 1861, παραμονές του Πολέμου, η δεκαεξάχρονη Σκάρλετ μαθαίνει ότι ο κρυφός εφηβικός της έρωτας Άσλεϊ Ουίλκς σκοπεύει να παντρευτεί την ξαδέλφη του, Μέλανι Χάμιλτον, γεγονός που θα ανακοινωθεί την επόμενη ημέρα στο μπάρμπεκιου που θα διοργανωθεί στις Δώδεκα Βελανιδιές, την οικία των Ουίλκς.

Αποφασισμένη να κερδίσει την καρδιά του Άσλεϊ, η Σκάρλετ καταφέρνει να τον απομονώσει κατά τη διάρκεια του μπάρμπεκιου και να του ανακοινώσει τον έρωτα της για αυτόν, περιστατικό στο οποίο βρέθηκε τυχαία μάρτυρας ο Ρετ Μπάτλερ, ένας πλούσιος καλεσμένος με ιδιαίτερα άσχημη φήμη. Ο Ρετ κάνει γνωστή την παρουσία του μόνο μετά την απόρριψη της Σκάρλετ από τον Άσλεϊ και την αποχώρησή του από το δωμάτιο, γεγονός που εκνευρίζει τη νεαρή κοπέλα και τη φέρνει σε σύγκρουση με τον Ρετ.

Απογοητευμένη και πληγωμένη, η Σκάρλετ αποφασίζει να δεχτεί την πρόταση γάμου του αδελφού της Μέλανι, Τσαρλς Χάμιλτον, ενώ την ίδια μέρα ξεκινάει και ο Πόλεμος. Η Σκάρλετ, μόλις 2 μήνες μετά τον γάμο της μένει χήρα και 7 μήνες μετά αποκτά τον γιο της, Γουέιντ Χάμπτον Χάμιλτον.

Κουρασμένη από τη μητρότητα και τη στατική ζωή στην εξοχή, η Σκάρλετ, μετά από προτροπή της μητέρας της, μετακομίζει στην Ατλάντα μαζί με τη Μέλανι και τη Θεία Πίτιπατ, που ουσιαστικά μεγάλωσε τη Μέλανι και τον Τσαρλς. Μαζί της στην Ατλάντα παίρνει μόνο τον γιο της και την Πρίσι, τη μαύρη σκλάβα που διατελεί τον ρόλο της καμαριέρας της.

Η Σκάρλετ σοκάρει με τη συμπεριφορά της τη συντηρητική κοινωνία της Ατλάντα, ειδικά μετά την απόφασή της να παραστεί στη χοροεσπερίδα που συμβαίνει για την ενίσχυση του αγώνα της Ομοσπονδίας, παρά το γεγονός ότι χήρεψε πρόσφατα. Στη συγκεκριμένη χοροεσπερίδα, ο Ρετ, που έχει καταφέρει μέσα σε αυτό το διάστημα να αποκτήσει φήμη και περισσότερα χρήματα με τη συμμετοχή του στον πόλεμο, προσφέρει στον αγώνα 150 δολάρια σε χρυσό για έναν χορό με τη Σκάρλετ. Αυτή προκαλεί ακόμα περισσότερη την οργή της κλειστής κοινωνίας, όταν δέχεται την προσφορά του.

Σιγά σιγά, και με την παρότρυνση του Ρετ, η Σκάρλετ ξεπερνά τους ενδοιασμούς της και αρχίζει να πραγματοποιεί την προσωπική της επανάσταση ενάντια στους κοινωνικούς περιορισμούς της εποχής.

Τα Χριστούγεννα του 1863, ο Άσλεϊ επιστρέφει με άδεια από τον στρατό και η Μέλανι μένει έγκυος στο πρώτο τους παιδί. Τους επόμενους μήνες η κατάσταση δυσχεραίνει για τον Νότο, με αποτέλεσμα πολύς κόσμος να εγκαταλείπει την Ατλάντα. Η Σκάρλετ μένει πίσω για το χατίρι της αδύναμης, εγκύου Μέλανι.

Ο γιος της Μέλανι, Μπο, γεννιέται τον Σεπτέμβριο του 1864, ενώ ο στρατός των Γιάνκηδων βρίσκεται στις πύλες της Ατλάντα. Η Σκάρλετ ζητά τη βοήθεια του Ρετ για να εγκαταλείψει την πόλη πριν την είσοδό τους σε αυτή. Αφού ο Ρετ τους οδηγήσει στον δρόμο για την Τάρα, τους εγκαταλείπει για να καταταγεί στον στρατό, αφού πρώτα εξομολογηθεί την αγάπη του στην Σκάρλετ.

Η Σκάρλετ, με πολύ προσωπικό κόπο, καταφέρνει να φτάσει στην Τάρα, όπου ανακαλύπτει ότι όλοι οι υπηρέτες τους, πέρα από κάποιους ιδιαίτερα πιστούς, τους έχουν εγκαταλείψει, οι αδελφές της είναι άρρωστες από τύφο, η μητέρα της έχει πεθάνει από την ίδια αρρώστια και ο πατέρας της έχει χάσει τα μυαλά του. Αναγκάζεται, λοιπόν, να αναλάβει τη διοίκηση της φυτείας, φτάνοντας μέχρι και στον φόνο για να διασώσει την πατρογονική της περιουσία.

Ο πόλεμος τελειώνει και οι στρατιώτες –ανάμεσά τους και ο Άσλεϊ- επιστρέφουν σπίτια τους, ενώ στην Τάρα επιβάλλεται φόρος ύψους 300 δολαρίων. Η Σκάρλετ, μη ξέροντας τι να κάνει, στρέφεται προς τον Ρετ, ο οποίος βρίσκεται στις φυλακές της Ατλάντας, καθώς η κυβέρνηση υποψιάζεται πως έχει καταχραστεί μέρος του χρυσού της Ομοσπονδίας. Χρησιμοποιώντας αθέμιτα μέσα και φτάνοντας μέχρι και το σημείο να του προσφέρει να γίνει η ερωμένη του, η Σκάρλετ δεν καταφέρνει τελικά να επιτύχει τον σκοπό της.

Ηττημένη αποφασίζει να παντρευτεί τον Φρανκ Κένεντι, έναν άνδρα αρκετά μεγαλύτερό της και παραλίγο αρραβωνιαστικό της μικρής της αδελφής, Σουέλεν, ο οποίος ωστόσο έχει την απαραίτητη οικονομική δυνατότητα. Η Σκάρλετ αναλαμβάνει τη διαχείριση του μαγαζιού του Φρανκ στην Ατλάντα, ενώ τον πιέζει να αγοράσουν και δύο μύλους, γεγονός που δυσαρεστεί και τον Φρανκ και την κοινωνία της Ατλάντα.

Ενώ η Σκάρλετ είναι έγκυος στην κόρη του ζευγαριού, Έλα Κένεντι, ο πατέρας της πεθαίνει και οι Ουίλκς μετακομίζουν από την Τάρα στην Ατλάντα, με τον Άσλεϊ να αναλαμβάνει τη διαχείριση από έναν από τους δύο μύλους.

Μια μέρα, κατά την επιστροφή της από τους μύλους, η Σκάρλετ δέχεται επίθεση από δύο άνδρες. Στην προσπάθειά του να εκδικηθεί την ατίμωση της γυναίκας του ο Φρανκ πεθαίνει. Την ημέρα της κηδείας του, ο Ρετ προτείνει στην Σκάρλετ να παντρευτούν αν και γνωρίζει ότι αγαπάει άλλον, κάτι που συμβαίνει έναν χρόνο αργότερα, προκαλώντας τον φθόνο και το κουτσομπολιό της πόλης.

Μετά από το γαμήλιο ταξίδι στη Νέα Ορλεάνη, το ζεύγος τακτοποιείται στο νέο του σπίτι, όπου γεννιέται και η κόρη του Ευγενία Βικτώρια, με το ψευδώνυμο Μπόνι Μπλου. Μετά από μια συζήτησή της με τον Άσλεϊ, η Σκάρλετ αποφασίζει να κάνει πίσω στο δικό της μέρος της προγαμιαίας συμφωνίας και να κόψει τις συζυγικές της σχέσεις με τον Ρετ, γεγονός που τον εξοργίζει και τον οδηγεί να στρέψει όλη του την προσοχή στην Μπόνι.

Χρόνια αργότερα, ένα τυχαίο περιστατικό είχε ως αποτέλεσμα να κυκλοφορήσουν φήμες για εξωσυζυγική σχέση της Σκάρλετ με τον Άσλεϊ, φήμες που η Μέλανι αρνείται να δεχτεί αλλά εξοργίζουν τον Ρετ. Το βράδυ εκείνο επιστρέφει μεθυσμένος στο σπίτι και παραδέχεται ότι θα μπορούσαν να είναι ιδιαίτερα ευτυχισμένοι οι δυο τους αφού την αγαπάει και την καταλαβαίνει. Στη συνέχεια κάνουν παθιασμένο έρωτα.

Την επόμενη μέρα ο Ρετ φεύγει με την Μπόνι, ενώ η Σκάρλετ, κατά τη διάρκεια της απουσίας του, συνειδητοποιεί ότι της λείπει και ότι είναι έγκυος. Μετά από μια τρίμηνη απουσία, πατέρας και κόρη επιστρέφουν. Στην ανακοίνωση της εγκυμοσύνης της Σκάρλετ, ο Ρετ παραμένει σκληρός και υπαινίσσεται ότι το παιδί μπορεί να μην είναι δικό του. Αυτή εξοργισμένη προσπαθεί να του επιτεθεί και πέφτει από τις σκάλες, αποβάλλοντας τελικά.

Η σχέση ανάμεσα στους δύο συζύγους διαλύεται σιγά σιγά, γεγονός που γίνεται ακόμα πιο έντονο μετά τον θάνατο της Μπόνι σε ένα ατύχημα με το πόνυ που της είχε αγοράσει ο πατέρας της. Η Σκάρλετ κατηγορεί τον Ρετ για τον θάνατο της κόρης της, ενώ αυτός πέφτει σε κατάθλιψη.

Το τελειωτικό χτύπημα έρχεται όταν γίνεται γνωστό πως η Μέλανι, η μοναδική πραγματική φίλη και σύμμαχος της Σκάρλετ όλα αυτά τα χρόνια, αποβάλλει και βρίσκεται στα πρόθυρα του θανάτου της. Στο νεκροκρέβατό της κάνει την Σκάρλετ να συνειδητοποιήσει ότι δεν αγαπά πραγματικά τον Άσλεϊ, μα τον Ρετ.

Ενθουσιασμένη από την αποκάλυψη, επιστρέφει σπίτι για να του ανακοινώσει την επιφοίτησή της, τον βρίσκει όμως έτοιμο να την εγκαταλείψει, ζητώντας της μάλιστα διαζύγιο. Στη συζήτηση που ακολουθεί ο Ρετ και η Σκάρλετ είναι για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια του γάμου τους ξεκάθαροι και ειλικρινείς ο ένας απέναντι στον άλλον. Η Σκάρλετ του ζητά να μείνει και να σταθεί δίπλα της, εκείνος όμως φεύγει, απαντώντας της ότι δεν μου καίγεται καρφί, αναφορικά με την πορεία της μετέπειτα ζωής της.

Στις τελευταίες στιγμές του βιβλίου, η Σκάρλετ μένει μόνη της και προσπαθεί να συνειδητοποιήσει όλα όσα έχουν συμβεί. Αποφασίζει να επιστρέψει στην Τάρα, τον τόπο από όπου έπαιρνε πάντα τη δύναμή της, και να πάρει εκεί τις αποφάσεις της, αφού, όπως χαρακτηριστικά αναφωνεί, «Αύριο είναι μια άλλη μέρα».[10]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. Ανακτήθηκε στις 7  Ιανουαρίου 2022.
  2. «Gone With the Wind by Margaret Mitchell | Open Library». Ανακτήθηκε στις 6  Αυγούστου 2023.
  3. Ken Gelder (2004), Popular Fiction: the logics and practices of a literary field, New York: Taylor & Francis e-Library, p. 49. ISBN 0-203-02336-6
  4. Ernest Dowson (1867–1900), "Non Sum Qualis Eram Bonae sub Regno Cynarae". Retrieved March 31, 2012
  5. Brown, Ellen F., et al., Margaret Mitchell's Gone With the Wind: A Bestseller's Odyssey from Atlanta to Hollywood, p. 320.
  6. 5 Honors Awarded on the Year's Books: ..., The New York Times, Feb 26, 1937, page 23. ProQuest Historical Newspapers The New York Times (1851–2007)
  7. Gone with the Wind (1939), IMDb; Retrieved February 11, 2013.
  8. Obituary: Miss Mitchell, 49, Dead of Injuries (August 17, 1949) New York Times. Retrieved May 14, 2011.
  9. «Books That Shaped America | National Book Festival - Library of Congress». www.loc.gov (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2017. 
  10. Mitchell, Margaret (1936). Gone with the Wind. Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής: Macmillan Publishers. σελ. 1037. 

Περαιτέρω μελέτη Επεξεργασία

  • Adams, Amanda. "'Painfully Southern': Gone with the Wind, the Agrarians, and the Battle for the New South," Southern Literary Journal (2007) 40:58–75.
  • Bevilacqua, Kathryne. "History Lessons from Gone With the Wind," Mississippi Quarterly, 67 (Winter 2014), 99–125.
  • Bonner, Peter. "Lost In Yesterday: Commemorating The 70th Anniversary of Margaret Mitchell's Gone With The Wind ". Marietta, GA: First Works Publishing Co., Inc., 2006.
  • Brown, Ellen F. and John Wiley, Margaret Mitchell's Gone With the Wind: A Bestseller's Odyssey from Atlanta to Hollywood. Lanham, MD: Taylor Trade, 2011.
  • Dickey, Jennifer W. A Tough Little Patch of History: Gone with the Wind and the Politics of Memory. Fayetteville, AR: University of Arkansas Press, 2014.
  • Farr, Finis. Margaret Mitchell of Atlanta: The Author of Gone with the Wind. New York: Morrow, 1965.
  • Haag, John. "Gone With the Wind in Nazi Germany." Georgia Historical Quarterly 73#2 (1989): 278-304. in JSTOR
  • Harwell, Richard, ed. Gone with the Wind as Book and Film Columbia, SC: University of South Carolina Press, 1983.
  • Harwell, Richard, ed. Margaret Mitchell's Gone with the Wind Letters, 1936–1949. New York: Macmillan, 1976.
  • Haskell, Molly. Frankly My Dear: Gone with the Wind Revisited. New Haven, CT: Yale University Press, 2010.
  • Pyron, Darden Asbury, ed. Recasting: Gone with the Wind in American Culture. Florida International University Press, 1983.
  • Pyron, Darden Asbury. Southern Daughter: The Life of Margaret Mitchell and the Making of Gone with the Wind. Athens, GA: Hill Street Press, 1991.
  • Rubin, Anne Sarah. "Revisiting Classic Civil War Books: 'Why Gone with the Wind Still Matters; or, Why I Still Love Gone with the Wind,'" Civil War History (March 2013) 59#1 pp 93–98 online

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία