Ο Αδόλφος, γερμ. Adolf (π. 1157 - 15 Απριλίου 1220) από τον Οίκο της Άλτενα ήταν αρχιεπίσκοπος της Κολωνίας (1193-1205).

Αδόλφος της Άλτενα
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1157[1][2]
Θάνατος15  Απριλίου 1220[3]
Νόις
Χώρα πολιτογράφησηςΕκλεκτοράτο της Κολωνίας
ΘρησκείαΡωμαιοκαθολική Εκκλησία[4]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓερμανικά[5]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητακαθολικός ιερέας
καθολικός επίσκοπος (από 1194)[3]
Οικογένεια
ΓονείςΈμπερχαρντ Α΄ του Μπεργκ-Άλτενα[6] και Adelheid van Cuyk-Arnsberg[6]
ΑδέλφιαΆρνολντ της Άλτενα
Φρειδερίκος Α΄ του Μπεργκ-Άλτενα
Οικογένειαd:Q819160 και Οίκος του Αρντέν
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΑρχιεπίσκοπος της Κολωνίας (1193–1205)[3][7]
αποστολικός διαχειριστής (1212–1215)[3]
αρχιεπίσκοπος[8]

Βιογραφία Επεξεργασία

Ήταν γιος του Έμπερχαρντ Α΄, κόμη της Άλτενα και της Αδελαΐδας, κόρης του Ερρίκου Α΄, κόμη του Άρνσμπεργκ.

Το 1177 έγινε μέλος (Domherr) του Συλλόγου του καθεδρικού ναού της Κολωνίας. Το 1183 έγινε πρύτανης (Domdechant) του Συλλόγου και το 1191 κοσμήτορας (Dompropst). Έπειτα από την παραίτηση του θείου του Μπρούνο Γ΄, έγινε αρχιεπίσκοπος της Κολωνίας το 1193 ως Αδόλφος Α΄ της Άλτενα.

Το 1194 έλαβε τη χειροτονία του ως επισκόπου από τον Χέρμαν Β΄ του Κατσενέλνμπογκεν, πρίγκιπα-επίσκοπο του Μύνστερ. Το ίδιο έτος ο Αδόλφος με επιδεξιότητα διευθέτησε την απελευθέρωση του Ριχάρδου Α΄ της Αγγλίας, τον οποίο παρέλαβε με αξιοσημείωτη επισημότητα στην Κολωνία σύντομα μετά. Δήλωσε αντίθετος με τα σχέδια ενός κληρονομικού βασιλείου, όπως ήθελε ο Ερρίκος ΣΤ΄ Χοενστάουφεν και το 1195 αρνήθηκε την επιθυμία του Ερρίκου ΣΤ΄ για την εκλογή του γιου του Φρειδερίκου (Β΄). Το 1197 παραιτήθηκε από την αντίθεσή του αυτή, όταν ορισμένοι εκλέκτορες ψήφισαν άλλον υποψήφιο στο Μπόπαρτ. Πάντως όταν το 1197 απεβίωσε ο Ερρίκος ΣΤ΄, ο Αδόλφος κήρυξε άκυρη την εκλογή, διότι ο Φρειδερίκος Β΄ δεν είχε βαπτιστεί και ο βασιλιάς πατέρας του έθεσε τους υποψηφίους υπό πίεση.

Στον αγώνα που ακολούθησε για τη διαδοχή μεταξύ των Χοενστάουφεν και των Γουέλφων, ο Αδόλφος έστεψε το 1198 τον Όθωνα Δ΄ των Γουέλφων στο Άαχεν βασιλιά της Γερμανίας. Σύντομα μετά ο Πάπας Ιννοκέντιος Γ΄, που είχε συμφέρον στην εξασθένηση των Χοενστάουφεν και στη θραύση της ισχύος τους (ειδικά στην Ιταλία), επικύρωσε την εκλογή του Όθωνα Δ΄. Ωστόσο το 1205 ο Αδόλφος έστεψε τον Φίλιππο, αδελφό του Ερρίκου ΣΤ΄, βασιλιά της Γερμανίας. Ο Φίλιππος είχε ήδη στεφθεί από το 1198 στο Μάιντς, αλλά τώρα στέφθηκε με τα γνήσια διάσημα του βασιλείου και ειδικά το βασιλικό στέμμα.

Ο Πάπας, που διατηρούσε την τιμή της στέψης του βασιλιά για τον εαυτό του, ενοχλήθηκε από την αλλαγή των πραγμάτων και ζήτησε αναφορά από τον Αδόλφο. Ο Αδόλφος δεν ήθελε να απωλέσει το προνόμιο που απέκτησε σκληρά και δεν απάντησε στο αίτημα. Υπερεκτίμησε όμως την κατάσταση: το 1205 ο Ιννοκέντιος Γ΄ αφόρισε και καθαίρεσε τον Αδόλφο. Νέος αρχιεπίσκοπος εκλέχθηκε ο Μπρούνο Δ΄ του Ζάιν στην Κολωνία, αλλά έπρεπε από τη Ρηνανία να περάσει μέσα από την επικράτεια του Χοενστάουφεν, πράγμα που δεν μπόρεσε να κάνει· έτσι έγινε σχίσμα στην αρχιεπισκοπή.

Το 1207 ο Αδόλφος μετέβη στη Ρώμη και προσπάθησε -για να παραμείνει στην Κολωνία- να εκτοπίσει τον διάδοχό του, αλλά μάταια. Το 1208 απεβίωσε ο Φίλιππος και αυτό ανέτρεψε την κατάσταση. Ο Αδόλφος υποτάχθηκε στον Πάπα και συμβιβάστηκε με τον νέο αρχιεπίσκοπο Ντίτριχ Α΄ του Χένγκεμπαχ: θα λάμβανε 250 μάρκα ετησίως και θα έμενε ως βοηθός επίσκοπος στην Κολωνία. Το 1212 ο Ιννοκέντιος Γ΄ αφόρισε τον Όθωνα Δ΄ και τον υποστηρικτή αυτού Ντίτριχ Α΄. Ο Ντίτριχ Α΄ αρνιόταν να αποχωρήσει· το 1214 απεβίωσε ο Όθων Δ΄. Στις νέες εκλογές της αρχιεπισκοπής εξελέγη το 1216 ο Ένγκελμπερτ Β΄ του Μπεργκ, εξάδελφος του Αδόλφου, που υποστήριζε τον Αδόλφο και κατά το σχίσμα του έφερνε αγαθά από τον Σύλλογο του καθεδρικού. Ο Αδόλφος έμεινε βοηθός επίσκοπος ως το 1220, οπότε απεβίωσε στο Νόις.

Παραπομπές Επεξεργασία

Πηγές Επεξεργασία

  • Herbert Grundmann (1953), "Adolf I.", Neue Deutsche Biographie (NDB) (in German), 1, Berlin: Duncker & Humblot, pp. 82–83; (full text online)

Wilhelm Janssen: Das Erzbistum Köln im späten Mittelalter 1191–1515. Erster Teil (Geschichte des Erzbistums Köln, Zweiter Band). Bachem, Köln 1995, ISBN 3-7616-1149-8.