Ακτίνα Σβάρτσιλντ

Ακτίνα Σβάρτσιλντ ονομάζεται η οριακή ακτίνα (από το κέντρο του) που πρέπει να έχει ένα ουράνιο σώμα ώστε να καταλήξει σε μαύρη τρύπα. Δηλαδή αν ένα ουράνιο σώμα έχει ακτίνα μικρότερη από την ακτίνα Schwarzschild του, τότε είναι μαύρη τρύπα. Ο λόγος είναι ότι αν έχει ίση ακτίνα με αυτήν, τότε η ταχύτητα διαφυγής από την επιφάνειά του ισούται με την ταχύτητα του φωτός. Κατά συνέπεια, αν συμπιεστεί σε ακόμα μικρότερο μέγεθος τότε η βαρύτητα στην επιφάνειά του αυξάνεται τόσο που η ταχύτητα διαφυγής του γίνεται μεγαλύτερη ακόμα και από την ταχύτητα του φωτός, άρα το ουράνιο σώμα καταλήγει σε μαύρη τρύπα, μια περιοχή του χώρου από την οποία τίποτα, ακόμη και το φως, δεν μπορεί να ξεφύγει.

Ο όρος χρησιμοποιείται ειδικότερα στη φυσική και την αστρονομία, με έμφαση στα βαρυτικά φαινόμενα. Ο τύπος που δίνει την ακτίνα αυτή είναι:

${R_{s}}={\frac {2GM}{c^{2}}}$

$G$ : η βαρυτική σταθερά η οποία είναι περίπου 6,673×10⁻¹¹ N·(m/kg)²

$M$ : η μάζα του ουράνιου σώματος

${\textstyle c^{2}}$ : η ταχύτητα του φωτός (στο κενό) στο τετράγωνο (περίπου 8,98755179×10¹⁶ m/s)

Η ακτίνα Schwarzschild πήρε το όνομά της από τον Γερμανό αστρονόμο Καρλ Σβάρτσιλντ (Karl Schwarzschild), ο οποίος υπολόγισε αυτήν ακριβώς τη λύση για τη Γενική θεωρία της σχετικότητας το 1916.^[1]

Παραπομπές Επεξεργασία

↑ Schwarzschild, Karl (1992). Über das Gravitationsfeld einer Kugel aus inkompressibler Flüssigkeit nach der EINSTEINschen Theorie. Berlin, Heidelberg: Springer Berlin Heidelberg. σελίδες 457–467. ISBN 978-3-540-52457-1.

Πηγές Επεξεργασία

Βιβλίο Μαθητή Φυσικής Κατεύθυνσης Β' Λυκείου
https://web.archive.org/web/20170307125342/http://www.physics.ntua.gr/~zamarias/evi/k35a.html

[1] Schwarzschild, Karl (1992). Über das Gravitationsfeld einer Kugel aus inkompressibler Flüssigkeit nach der EINSTEINschen Theorie. Berlin, Heidelberg: Springer Berlin Heidelberg. σελίδες 457–467. ISBN 978-3-540-52457-1.

[1]