Αλβέρτος Β΄ του Χάλμπερστατ

Ο Αλβέρτος Β΄ (π. 1294 - 1358) από τον Οίκο των Γουέλφων του Μπράουνσβαϊγκ-Λύνεμπουργκ, ήταν επίσκοπος του Χάλμπερστατ (1325-58). Ήρθε σε αντιπαράθεση με τον Σύλλογο των κληρικών του, με την πόλη του Χάλμπερστατ, με γείτονές του και με τον πάπα· στο τέλος παραιτήθηκε.

Αλβέρτος Β΄ του Χάλμπερστατ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	1294
Θάνατος	1358 ή 13  Οκτωβρίου 1359
Θρησκεία	Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	ιερέας
Οικογένεια
Γονείς	Αλβέρτος Β΄ του Μπράουνσβαϊγκ-Λύνεμπουργκ και Ρίξα του Βέρλε
Αδέλφια	Αδελαΐδα του Μπράουνσβαϊγκ-Λύνεμπουργκ Ερρίκος Γ΄ του Χίλντεσχαϊμ Ερνέστος Α΄ του Γκέτινγκεν Όθων του Μπράουνσβαϊγκ Μάγκνους Α΄ του Βολφενμπύτελ
Οικογένεια	Οίκος των Γουέλφων
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	εκλεγμένος επίσκοπος επίσκοπος

Βιογραφία

Ήταν ο δεύτερος γιος του Αλβέρτου Β΄ και της Ρίξας του Μεκλεμβούργου, κόρης του Ερρίκου Α΄ πρίγκιπα του Μεκλεμβούργου-Βέρλε. Το 1319 ήταν ιερέας (canon) στο Χάλμπερστατ και μετά διοικητής (provost) στη μονή (minster) Αγ. Αλεξάνδρου στο Άινμπεκ.

Το 1324 απεβίωσε ο επίσκοπος του Χάλμπερστατ. Ο Σύλλογος των κληρικών ψήφισε τον Λουδοβίκο του Στάιντορφ και ο Πάπας Ιωάννης ΚΒ΄ όρισε τον Γκιζέκο του Χόλσταϊν, αλλά ο αρχιεπίσκοπος του Μάιντς επέλεξε τον Αλβέρτο. Το 1325 ο Σύλλογος αντιπαρατέθηκε με τους κηδεμόνες του Κβέντλινμπουρκ και ο Αλβέρτος επέτυχε ο Σύλλογος να γίνει κηδεμόνας του Κβέντλινμπουρκ. Οι κηδεμόνες αντέπραξαν και όταν ο Αλβέρτος διαμαρτυρήθηκε, του επιτέθηκαν, κέρδισε όμως ο Αλβέρτος.

Ο κοσμήτωρ (dean) Τζ. Ζνέλχαρντ έκανε το Σύλλογο να συμμαχήσει με τρία μοναστήρια για την υπεράσπιση της αυτονομίας τους έναντι του Αλβέρτου και το 1336 έπεισε τους πολίτες του Χάλμπερστατ να παραπονεθούν στον αρχιεπίσκοπο του Μάιντς. Αυτός, αφού έστειλε έναν να εξετάσει την υπόθεση, δικαίωσε τον Αλβέρτο και απέλυσε τον Τζ. Ζνέλχαρντ από τη θέση του.

Το 1338 ο Αλβέρτος αφόρισε κάποιους κληρικούς του Συλλόγου, αλλά αυτοί συνέχιζαν να λειτουργούν. Τότε ο επίσκοπος έκλεισε τον Καθεδρικό ναό και έστειλε εκπροσώπους, που όμως σκοτώθηκαν από τους πολίτες, οι οποίοι είχαν κάνει συμφωνία με το Σύλλογο. Ο Αλβέρτος για να ηρεμήσει την κατάσταση αναίρεσε τον αφορισμό, έτσι οι πολίτες κατέστρεψαν τη συμφωνία τους με το Σύλλογο και προσκύνησαν τον επίσκοπό τους, που εισήλθε στην πόλη συνοδευόμενος από συγγενείς του, πρωθιερείς και ευγενείς.

Δύο έτη μετά η μονή του Χάλμπερστατ διαφώνησε με τον πρίγκιπα του Άνχαλτ για το Ασερσλέμπεν. Αν και ο Λουδοβίκος Δ΄ βασιλιάς της Γερμανίας απέδωσε το Ασερσλέμπεν στον πρίγκιπα, η μονή του Χάλμπερστατ διατήρησε την κατοχή του.

Όταν απεβίωσε ο Γκιζέκο του Χόλσταϊν, ο πάπας έστειλε επίσκοπο τον κόμη του Μάνσφιλντ. Στη διαμάχη ο Αλβέρτος υποστηρίχθηκε από τους αδελφούς του και τις πόλεις· ο πάπας έκανε το παν για να τον εκτοπίσει (1350). Όταν απεβίωσε ο κόμης του Μάνσφιλντ, ο Πάπας Ιννοκέντιος ΣΤ΄ όρισε επίσκοπο τον Λουδοβίκο του Μάισσεν. Ο Αλβέρτος παραιτήθηκε το 1358 και τον διαδέχθηκε ο Λουδοβίκος του Μάισσεν.

Πηγές

• Historia Alberti II. episcopi Halberstadensis ab anno 1324 ad 1359 conscripta, in the series Scriptores Rerum Brunsvicensium, printed by Leibnitz, vol. II, p 148—152
• Budäus, Bischof Alberti II. von Halberstadt Leben, Wandel etc., Janicke, Halberstadt, 1624
• Karl Mehrmann: Bischof Albrecht II. von Halberstadt, Zeitschrift des Harzvereins für Geschichte und Alterthumskunde, vol. 26, 1893, p. 142-190, Online
• Karl Janicke (1875), "Albrecht II., Bischof von Halberstadt", Allgemeine Deutsche Biographie (ADB) (in German), 1, Leipzig: Duncker & Humblot, pp. 265–266
• Helmut Beumann (1953), "Albrecht II.", Neue Deutsche Biographie (NDB) (in German), 1, Berlin: Duncker & Humblot, pp. 164–165; (full text online).