Αλεξάντρ Οπάριν

Σοβιετικός βιοχημικός που συνεισέφερε στην θεωρία προέλευσης της ζωής

Ο Αλεξάντρ Ιβάνοβιτς Οπάριν (ρώσ.: Алекса́ндр Ива́нович Опарин, Ούγκλιτς 2 Μαρτίου 1894Μόσχα 21 Απριλίου 1980) ήταν Σοβιετικός βιοχημικός, γνωστός για τη συνεισφορά του στη θεωρία της προέλευσης της ζωής και για το βιβλίο του Η προέλευση της ζωής. Μελέτησε ακόμα τη βιοχημεία των υλικών διεργασιών των φυτών και τις ενζυμικές αντιδράσεις στα φυτικά κύτταρα. Απέδειξε ότι πολλές από τις διεργασίες παραγωγής τροφής βασίζονται στη βιοκατάλυση και ανέπτυξε τις βάσεις για τη βιομηχανική βιοχημεία στη Σοβιετική Ένωση.[11]

Αλεξάντρ Οπάριν
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση2  Μαρτίου 1894[1][2][3]
Ούγκλιτς[4][5]
Θάνατος21  Απριλίου 1980[6][7][8]
Μόσχα[5]
Τόπος ταφήςΚοιμητήριο Νοβοντέβιτσι
Χώρα πολιτογράφησηςΈνωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΡωσικά[9][10]
ΕκπαίδευσηΔιδάκτωρ των Επιστημών στην Βιολογία
Διδάκτωρ των Επιστημών στη Φυσική και τα Μαθηματικά
ΣπουδέςΚρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας[5]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταβιολόγος
βιοχημικός[5]
χημικός
ΕργοδότηςΚρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας[5]
Bach Institute of Biochemistry RAS
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσειςτάγμα του Λένιν[5]
Ήρωας της Σοσιαλιστικής Εργασίας[5]
Τάγμα του Πατριωτικού Πολέμου 2ου βαθμού
βραβείο Καλίνγκα (1976)
Empresa de Ferrocarriles Ecuatorianos
μετάλλιο "Για ηρωική εργασία στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο 1941-1945"
Χρυσό μετάλλιο Λομονόσοφ (1979)[5]
βραβείο Λένιν[5]
τάγμα του Κόκκινου Λαβάρου της Εργασίας
Ιωβηλαίο μετάλλιο για την 100ή επέτειο από τη γέννηση του Βλαντίμιρ Ιλίτς Λένιν
μετάλλιο για την 800η επέτειο της Μόσχας
τάγμα του Πατριωτικού Πολέμου
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφία Επεξεργασία

Ο Οπάριν πήρε πτυχίο από το Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας το 1917 και το 1927 έγινε καθηγητής βιοχημείας. Το 1924 διατύπωσε μια θεωρία για τη ζωή στη Γη, με βάση την οποία η ζωή αναπτύχθηκε σταδιακά μέσω χημικής εξέλιξης οργανικών μορίων σε μία αρχέγονη σούπα. Το 1935 μαζί με τον Ακαδημαϊκό Αλεξέι Μπαχ ίδρυσαν το Ινστιτούτο Βιοχημείας της Σοβιετικής Ακαδημίας Επιστημών.[11] Το 1939 έγινε αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Επιστημών της ΕΣΣΔ, ενώ το 1946 πλήρες μέλος. Τη δεκαετία του 1940 και το 1950 υποστήριξε τις ψευδοεπιστημονικές θεωρίες του Τροφίμ Λίσενκο και της Όλγας Λεπεσίνσκαγια.[12] Το 1970 εξελέγη πρόεδρος της «Διεθνούς Εταιρείας για τη Μελέτη της Προέλευσης της Ζωής». Πέθανε σε ηλικία 86 ετών και τάφηκε στο Κοιμητήριο Νοβοντέβιτσι.

Ο Οπάριν έγινε Ήρωας της Σοσιαλιστικής Εργασίας το 1969, έλαβε το Βραβείο Λένιν το 1974 και τιμήθηκε με το Χρυσό Μετάλλιο Λομονόσοφ το 1979 για «εξαιρετικά επιτεύγματα στη βιοχημεία». Του δόθηκε ακόμα 5 φορές το Παράσημο Λένιν.

Η θεωρία του για την προέλευση της ζωής Επεξεργασία

Παρόλο που ξεκίνησε τη μελέτη του από τις διάφορες ήδη υπάρχουσες θεωρίες πανσπερμίας, το κύριο ενδιαφέρον του ήταν πως είχε προκύψει η ζωή αρχικά. Από το 1922 είχε θέσει τις ακόλουθες αρχές:

  1. Δεν υπάρχει θεμελιώδης διαφορά ανάμεσα σε ένα ζωντανό οργανισμό και τη μη έμβια ύλη. Ο πολύπλοκος συνδυασμός των εκδηλώσεων και των ιδιοτήτων που είναι χαρακτηριστικές της ζωής προέκυψαν μέσα από μια διαδικασία εξέλιξης της ύλης.
  2. Λαμβάνοντας υπόψη την πρόσφατη ανακάλυψη μεθανίου στις ατμόσφαιρες του Δία και άλλων πλανητών, αποφάνθηκε ότι η νεαρή Γη είχε ισχυρά αναγωγικό περιβάλλον, που περιείχε μεθάνιο, αμμωνία, υδρογόνο και νερό με τη μορφή υδρατμών. Κατά τη γνώμη του αυτή ήταν η πρώτη ύλη για την εμφάνιση και εξέλιξη της ζωής.
  3. Στην αρχή υπήρχαν απλά διαλύματα οργανικών ουσιών, η συμπεριφορά των οποίων χαρακτηρίζονταν από τις ιδιότητες των συνιστώντων ατόμων και τη διάταξη αυτών στη μοριακή δομή. Σταδιακά όμως, ως αποτέλεσμα της ανάπτυξης και της αυξανόμενης πολυπλοκότητας των μορίων, εμφανίζονταν νέες ιδιότητες και επιβαλλόταν νέα κολλοειδής-χημική τάξη στις πιο απλές χημικές σχέσεις. Αυτές οι νεότερες ιδιότητες καθορίζονταν από τη χωρική διάταξη και την αμοιβαία σχέση των μορίων.
  4. Σε αυτή τη διαδικασία εμφανίζεται ήδη βιολογική μεθοδολογία. Ο ανταγωνισμός, η ταχύτητα ανάπτυξης, ο αγώνας για επιβίωση και τελικά, η φυσική επιλογή καθόρισαν τη μορφή της υλικής οργάνωσης, η οποία είναι χαρακτηριστική για τα σύγχρονα έμβια όντα.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 (Γαλλικά) NooSFere. 2147194607. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. 2,0 2,1 (Αγγλικά) Internet Speculative Fiction Database. 108115.
  3. 3,0 3,1 «Gran Enciclopèdia Catalana» (Καταλανικά) Grup Enciclopèdia. 0047410.
  4. «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2015.
  5. 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 5,6 5,7 5,8 2690079.
  6. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12275646d. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  7. (Αγγλικά) SNAC. w67b6ngv. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  8. (Αγγλικά) Find A Grave. 8048630. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  9. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12275646d. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  10. Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jn19990210471. Ανακτήθηκε στις 1  Μαρτίου 2022.
  11. 11,0 11,1 Μεγάλη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια, 3η έκδοση, λήμμα "Опарин", διαθέσιμη στο Διαδίκτυο εδώ Αρχειοθετήθηκε 2009-02-23 στο Wayback Machine.
  12. Vadim J. Birstein. The Perversion Of Knowledge: The True Story of Soviet Science. Westview Press (2004) ISBN 0-8133-4280-5