Ηγέτης των πιστών

ισλαμικός θρησκευτικός τίτλος
(Ανακατεύθυνση από Αμίρ αλ-Μου'μινίν)

Ηγέτης των πιστών (αραβικά: أمير المؤمنين‎‎, αμίρ αλ-μου[α]μινίν) είναι αραβικός τίτλος που φέρεται από ανώτατους πολιτικοθρησκευτικούς ηγέτες του ισλαμικού κόσμου. Οι Σιίτες υποστηρίζουν ότι ο τίτλος ανήκει αποκλειστικά στον Αλί,[1] ενώ οι Σουνίτες θεωρούν τον χαλίφη σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή ως κάτοχο του τίτλου.

Η χρήση του τίτλου δεν σημαίνει απαραιτήτως αξίωση του χαλιφάτου, αλλά περιγράφει μια συγκεκριμένη μορφή ακτιβιστικής ηγεσίας η οποία συνήθως συνδεόταν με χαλίφη αλλά μπορούσε επίσης να δηλώνει ένα κατώτερο επίπεδο εξουσίας. Οι Οθωμανοί σουλτάνοι, ειδικότερα, χρησιμοποίησαν τον τίτλο ελάχιστα. Επιπλέον, ο όρος χρησιμοποιήθηκε από άνδρες που δεν αξίωναν τον τίτλο του χαλίφη.[2]

Όρος Επεξεργασία

Ο αραβικός όρος λατινικοποιήθηκε στο μεσαίωνα ως Miramolinus, εξ ου και η ιταλική λέξη Miramolino, η γαλλική Miramolin, η ισπανική Miramolín και η πορτογαλική Miramolim, ενώ στα βυζαντινά ελληνικά η απόδοση ήταν ἀμερμουμνῆς.

Άποψη των σιιτών Επεξεργασία

Οι Σιίτες θεωρούν ότι ο Αλί, γαμπρός του Προφήτη Μωάμεθ και πρόγονος της μοναδικής συνεχούς γενεαλογίας του, έλαβε τον τίτλο κατά την εποχή του Μωάμεθ.[3][4]

Οι Σιίτες πιστεύουν ότι ο τίτλος είναι αποκλειστικός για τον Αλί.[5]:276 [6]:600 Η κατοχή του τίτλου του διοικητή των πιστών δεν συνεπάγεται μόνο πολιτική εξουσία, αλλά και πνευματική και θρησκευτική εξουσία.

Άποψη των σουνιτών Επεξεργασία

Οι Σουνίτες γενικά θεωρούν τον Ουμάρ ως τον πρώτο άνθρωπο που κατείχε τον τίτλο, παρόλο που σύμφωνα με αρκετούς διάσημους σουνίτες επιστήμονες όπως ο Ιμπν αλ-Τζαβζί, ο Αλ-Νταχαμπί, ο Ιμπν Ασακίρ κλπ., ο Προφήτης (Μωάμεθ) αποκάλεσε μόνο τον Αλί ως Αμίρ αλ-Μουμινίν.[7][8][9]

Τρέχουσα χρήση Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. «Imam Ali – Commander of The Faithful». Al-Islam.org. Ahlul Bayt Digital Islamic Library Project. Ανακτήθηκε στις 11 Απριλίου 2019. 
  2. Pennell, Richard (11 March 2016). «What is the significance of the title ‘Amīr al-mu'minīn?'». The Journal of North African Studies 21 (4): 623–644. doi:10.1080/13629387.2016.1157482. 
  3. Majlesi, Bahar al-Anwar, τόμ. 37, σελ. 339, χαντίθ 81
  4. Shia Encyclopedia, τόμ. 2
  5. Muhammad Ibn Masoud Ayyashi. Tasfir Al Ayashi. 1. 
  6. Shaikh al-Hur al-Aamili. Wasā'il al-Shīʿa. 14. 
  7. Ibn al-Jawzi, Al-Mozooat, τόμ. 1, σσ. 376-377
  8. Ibn 'Asakir , The history of Medina Damascus, τόμ. 42, σελ. 386
  9. Al-Dhahabi, Mizan al-E'tedaal, τόμ. 1, σελ. 64
  10. Valentine, Simon, Ross. Islam and the Ahmadiyya Jamaʻat: History, Belief, Practice. Columbia University Press. σελ. 208.