Αμαλία της Ορλεάνης

βασιλική σύζυγος της Πορτογαλίας

Η Αμαλία της Ορλεάνης (γαλλικά: Amélie d'Orléans, 28 Σεπτεμβρίου 1865 - 25 Οκτωβρίου 1951) ήταν η τελευταία Βασίλισσα της Πορτογαλίας ως σύζυγος του Καρόλου Α΄.[9] Στην Πορτογαλία έγινε γνωστή ως Μαρία Αμαλία της Ορλεάνης (πορτογαλικά: Maria Amélia de Orleães).[10].

Αμελί ντ'Ορλεάν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Amélie d'Orléans (Γαλλικά) και Amélia de Orleães (Πορτογαλικά)
Γέννηση28  Σεπτεμβρίου 1865[1][2][3]
Τουίκεναμ[4]
Θάνατος25  Οκτωβρίου 1951[1][2][3]
Λε Σεναί
Τόπος ταφήςΒασιλικό Πάνθεον του Οίκου των Μπραγκάνσα
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Πορτογαλία
Βασίλειο της Πορτογαλίας
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[5]
Πορτογαλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασύζυγος ηγεμόνα
δημιουργός[6]
Οικογένεια
ΣύζυγοςΚάρολος Α΄ της Πορτογαλίας (1886–1908)[7]
ΤέκναΛουδοβίκος Φίλιππος της Πορτογαλίας
Εμμανουήλ Β΄ της Πορτογαλίας
Infanta Maria Anna of Portugal[8]
ΓονείςΦίλιππος της Ορλεάνης και Μαρία Ισαβέλλα της Ορλεάνης
ΑδέλφιαΕλένη της Ορλεάνης (νεότερη αδελφή)
Ισαβέλλα της Ορλεάνης (νεότερη αδελφή)
Λουίζ ντ'Ορλεάν (νεότερη αδελφή)
Φιλίπ ντ'Ορλεάν (νεότερος αδερφός)
Φερδινάνδος της Ορλεάνης (νεότερος αδερφός)
ΟικογένειαΟίκος της Ορλεάνης
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαConsort of Portugal (1899–1908)
ΒραβεύσειςΧρυσό Τριαντάφυλλο
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος της Αμώμου Συλλήψεως της Βίλα Βισόζα
Υπογραφή
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφία Επεξεργασία

Η Μαρία Αμαλία Λουίζα Ελένη γεννήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 1865 στο Λονδίνο με γονείς τον Φίλιππο, Δούκα της Ορλεάνης, Κόμη του Παρισιού, και της Μαρίας Ισαβέλλας της Ορλεάνης, κόρης του Αντωνίου, Δούκα του Μονπανσιέ.[9]

Στις 22 Μαΐου 1886 η Αμαλία παντρεύτηκε τον Κάρολο, Διάδοχο της Πορτογαλίας και πρωτότοκο γιο του Λουδοβίκου Α΄ και της Μαρίας Πίας της Σαβοΐας.[9] Ο γάμος τους είχε σχεδιαστεί από τις οικογένειές τους, έπειτα από την αποτυχία των γονιών της Αμαλίας να την παντρέψουν με ένα μέλος της αυστριακής ή της ισπανικής δυναστείας.[9] Το ζευγάρι απέκτησε τα εξής τρία παιδιά:

Η Αμαλία διαδραμάτισε ενεργό ρόλο ως βασίλισσα και υπήρξε καταπραϋντικός παράγοντας για την αυξανόμενη κριτική προς τη μοναρχία, παρότι η ίδια είχε κατηγορηθεί για τα προσωπικά της έξοδα.[9] Ήταν ενεργή σε πολλά κοινωνικά προγράμματα, όπως η πρόληψη και η θεραπεία της φυματίωσης και η θεμελίωση φιλανθρωπικών οργανώσεων, σανατορίων και φαρμακείων.[9] Σε σχέση με την πεθερά της, Μαρία Πία, χαρακτηρίστηκε λιγότερο τυπική και έμαθε να ομιλεί καλά την πορτογαλική γλώσσα. Έδειξε ενδιαφέρον για τη λογοτεχνία, την όπερα και το θέατρο, ενώ της άρεσε να συντάσσει ημερολόγια και να ζωγραφίζει. Το 1892 ο Πάπας Λέων ΙΓ´ της χορήγησε ένα Χρυσό Τριαντάφυλλο. [11]

Στις 19 Οκτωβρίου 1889 ο πεθερός της πέθανε κι έτσι ο Κάρολος τον διαδέχθηκε στο θρόνο. Η Αμαλία έτσι έγινε η νέα βασίλισσα της Πορτογαλίας. Ωστόσο, ο σύζυγός της έμεινε γνωστός για τις εξωσυζυγικές σχέσεις του, ενώ η δημοτικότητα της πορτογαλικής μοναρχίας άρχισε να φθίνει, συνεπικουρούμενη από την πτωχευμένη οικονομία, τις βιομηχανικές αναταραχές, το σοσιαλιστικό και δημοκρατικό κίνημα και την κριτική από τον τύπο. Κατά τη διάρκεια της απουσίας του συζύγου της, το 1895, εκείνη ενήργησε ως αντιβασίλισσα της Πορτογαλίας. Το 1902, λόγω της κρουαζιέρας που πραγματοποίησε στη Μεσόγειο Θάλασσα, επικρίθηκε εντονότατα.

Την 1η Φεβρουαρίου 1908 η βασιλική οικογένεια δέχτηκε δολοφονική επίθεση, με αποτέλεσμα το θάνατο του βασιλιά Καρόλου και του διαδόχου Λουδοβίκου Φιλίππου.[9] Η Αμαλία δεν τραυματίστηκε, παρότι προσπαθούσε τη στιγμή της επίθεσης να προστατεύσει τον νεότερο γιο της Εμμανουήλ με το μπουκέτο λουλουδιών που κρατούσε στο χέρι της.[12] Οι δύο δολοφόνοι, που ήταν μέλη του Πορτογαλικού Δημοκρατικού Κόμματος και της αριστερής μασονικής οργάνωσης Καρμπονάρια, πυροβολήθηκαν επί τόπου από μέλη της βασιλικής φρουράς.[13]

Με την άνοδο του γιου της Εμμανουήλ Β΄ στο θρόνο της Πορτογαλίας το τέλος της μοναρχίας για τη χώρα ήταν πλέον φανερό. Ένα στρατιωτικό κίνημα τον Οκτώβριο του 1910 εκθρόνισε τον Εμμανουήλ και η βασιλική οικογένεια πήγε στην εξορία.[14][15] Η Αμαλία έζησε το μεγαλύτερο μέρος της υπολειπόμενης ζωής της στη Γαλλία.[16] Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου η πορτογαλική κυβέρνηση την κάλεσε να επιστρέψει στην Πορτογαλία, αλλά εκείνη αρνήθηκε την προσφορά της. Την επισκέφθηκε μετά το πέρας του πολέμου για μία τελευταία φορά, το 1945.[17][18]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 1,2 (Αγγλικά) SNAC. w6z99dm2. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. 2,0 2,1 2,2 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p11099.htm#i110984. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. 3,0 3,1 3,2 «Annuaire prosopographique : la France savante» 102117. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. www.arqnet.pt/dicionario/mariaamelia_rainha.html.
  5. «Identifiants et Référentiels». (Γαλλικά) IdRef. Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. Ανακτήθηκε στις 5  Μαρτίου 2020.
  6. 87231352.
  7. p11099.htm#i110984. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  8. Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  9. 9,0 9,1 9,2 9,3 9,4 9,5 9,6 «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2016. 
  10. http://realfamiliaportuguesa.blogspot.gr/2011/10/60-aniversario-da-morte-de-sm-rainha.html
  11. https://plataformacidadaniamonarquica.wordpress.com/2013/07/01/dona-amelia-rainha-de-portugal/
  12. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Μαΐου 2016. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2016. 
  13. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Νοεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2016. 
  14. http://www.oribatejo.pt/2013/05/29/amelia-de-orleans-e-braganca-a-ultima-rainha-de-portugal/[νεκρός σύνδεσμος]
  15. http://topazio1950.blogs.sapo.pt/216887.html
  16. http://estudo-k.blogspot.gr/2009/10/amelia-de-orleaes.html
  17. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2016. 
  18. http://www.theroyalarticles.com/articles/62/3/Queen-Amelia-of--Portugal/Page3.html