Αμανιέ του Αλμπρέ
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ο Αμανιέ, γαλλ. Amanieu (1478 - 1520) από τον Οίκο του Αλμπρέ ήταν επίσκοπος του Παμιέ (Pamiers), του Κομένζ (Comminges) & Λεσκάρ (Lescar) και καρδινάλιος.
| Αμανιέ του Αλμπρέ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Amanieu d'Albret (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 1478 Γαλλία |
| Θάνατος | 20 Δεκεμβρίου 1520 Casteljaloux |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία[1] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | καθολικός ιερέας καθολικός επίσκοπος |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Αλαίν Α΄ του Αλμπρέ και Φραγκίσκη του Περιγκόρ |
| Αδέλφια | Ιωάννης Γ΄ της Ναβάρρας Καρλότα του Αλμπρέ Isabella of Albret Louis d'Albret |
| Οικογένεια | Οίκος του Αλμπρέ |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | καρδινάλιος (από 1500)[2] αποστολικός διαχειριστής (20 Ιουνίου 1515 – 25 Ιουνίου 1515)[3] |
| Θυρεός | |
 | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Ήταν ο τρίτος γιος του Αλαίν Α΄ κυρίου των Αλμπρέ, Γκράβ & του Καστρ και της Φρανσουάζ ντε Σατιγιόν-Μπλουά της Βρετάνης, κόμισσας του Περιγκόρ. Ήταν ανιψιός του Λουδοβίκου.
Στην αρχή έγινε αποστολικός πρωτονοτάριος και αρχιμανδρίτης του Αγ. Ρούφου. Το 1499 έγινε αποστολικός διοικητής της επισκοπής του Κομένζ, αλλά το 1502 ο Σύλλογος του καθεδρικού του Αγ. Βερνάρδου εξέλεξε άλλον ως επίσκοπο εκεί.
Ο πεθερός της αδελφής του Καρλόττας, ο πάπας Αλέξανδρος ΣΤ΄ Βοργίας τον έκανε καρδινάλιο-διάκονο στη συνεδρίαση του 1500: ο πάπας του έστειλε τον ερυθρό πίλο του καρδιναλίου και τον έκανε διάκονο του Σαν Νικόλα ιν Κάρσερε. Το ίδιο έτος έγινε διοικητής της επισκοπής του Ολορόν και το 1502 διοικητής της επισκοπής του Παμιέ ως το 1506 (α΄ θητεία).
Όταν ο καρδινάλιος Τζουλιάνο ντελλα Ρόβερε (μετέπειτα πάπας Ιούλιος Β΄) κατέφυγε στη Σαβόνα, ο Αμανιέ εστάλη μυστικά να τον επαναφέρει, αλλά απέτυχε. Έλαβε μέρος στη συνεδρίαση του Συλλόγου των καρδιναλίων (Conclavium) του Σεπτεμβρίου 1503, όπου εξελέγη ο πάπας Πίος Γ΄ Πικολομίνι και του Οκτωβρίου 1503, όπου εξελέγη ο πάπας Ιούλιος Β΄ ντέλλα Ρόβερε και μετά έφυγε από τη Ρώμη.
Το 1504 έγινε διοικητής της επισκοπής του Βάνν και αυτής του Μπαζάς. Επίσης του Λεσκάρ (1507-15) και της Παμπλόνα (1510-12, 17-20). Συμμετείχε στη συνωμοσία των καρδιναλίων εναντίον του Ιουλίου Β΄. Έλαβε μέρος στη σχισματική Σύνοδο της Πίζας το 1511, αν και ο πάπας τον απείλησε με αφορισμό, όπου ήταν σφοδρός υποστηρικτής της Γαλλικής μερίδας.
Όταν απεβίωσε ο Ιούλιος Β΄, ο Αλαίν συμμετείχε στη συνεδρίαση του Συλλόγου των καρδιναλίων του 1513, όπου εξελέγη ο πάπας Λέων Ι΄ των Μεδίκων. Αυτός απάλλαξε τον Αμανιέ μαζί με άλλους και τον περιόρισε στα αξιώματά του. Υπηρέτησε ως διοικητής της επισκοπής του Παμιέ (1514-20, β΄ θητεία) και αναβιβάστηκε σε καρδινάλιο-πρωτοδιάκονο το 1502. Το 1520 απεβίωσε στο καστέλ Ζαλού και τάφηκε εκεί.
Πρόγονοι Επεξεργασία
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ «Catholic-Hierarchy.org» (Αγγλικά) Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. dalbret. Ανακτήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 2020.
- ↑ «Catholic-Hierarchy.org» (Αγγλικά) Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. dalbret. Ανακτήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 2021.
- ↑ dalbret.
Πηγές Επεξεργασία
- Biographical Dictionary of the Cardinals of the Holy Roman Church.