Ο αμφιδέτης στη σιδηροδρομική ορολογία[1] είναι μία σιδερένια ράγα που ενώνει δύο σιδηροτροχιές στα πλάγια. Οι σιδηροτροχιές τοποθετούνται κατά μήκος η μία δίπλα στην άλλη, αφήνοντας αρμούς ανάμεσα τους σε περίπτωση διαστολής. Η ένωση των σιδηροτροχιών επιτυγχάνεται με την τοποθέτηση αμφιδετών στους αρμούς και το βίδωμα τους με μπουλόνια. Οι αμφιδέτες χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: οι απλοί και οι μονωμένοι για γραμμές με σηματοδότηση, ώστε να αποκλειστεί ένα τμήμα της γραμμής[2].

Λεπτομέρεια αμφιδέτη

Ιστορικό Επεξεργασία

 
Ο πρώτος αμφιδέτης, κατοχυρωμένος με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας από τους Ουίλιαμ Άνταμς και Ρόμπερτ Ρίτσαρντσον το 1847

Ο αμφιφέτης εφευρέθηκε από τον Ουίλιαμ Μπριτζις Άνπαμς[3] τον Μάιο του 1842, λόγω της δυσαρέσκειας του με τα τότε συστήματα ένωσης σιδηροτροχιών[4]. Παρατήρησε πως με τον τότε τρόπο ένωσης, η σιδηροτροχιά σε ένα σημείο ήταν πολύ αδύναμη[5]. Εργάστηκε στην εφεύρεσή του στη γραμμή Eastern Counties το 1844, αλλά μόνο ως σφήνα ανάμεσα στους αρμούς των ραγών. Τρία χρόνια αργότερα, το 1847, ο Άνταμς μαζί με τον Ρόμπερτ Ρίτσαρντσον κατοχύρωσαν την εφεύρεση τους[6], ενώ το 1849 ο Τζέιμς Σάμιουελ μηχανικός της ECR ανέπτυξε αμφιδέτες που θα μπορούσαν να βιδωθούν στις ράγες[7].

Τεχνικά χαρακτηριστικά Επεξεργασία

Ο αμφιδέτης θα πρέπει να πληροί τα παρακάτω χαρακτηριστικά[8]:

  • Να συνδέονται με τέτοιο τρόπο οι ράγες, ώστε να λειτουργούν ως ενιαίος δοκός
  • Να παρουσιάζει μια αντίσταση, όση των ραγών, στην παραμόρφωση
  • Να εμποδίζει τις κατακόρυφες και πλευρικές κινήσεις των άκρων της κάθε σιδηροτροχιάς σε σχέση με την άλλη, επιτρέποντας όμως τη διαστολή
  • Η κατασκευή να είναι απλή

Αν η γραμμή είναι ηλεκτροκίνητη, τότε στους αμφιδέτες τοποθετούνται χάλκινα καλώδια για να συνεχίσει το ρεύμα να διέρχεται μέσα από τις ράγες.

Βελτιώσεις Επεξεργασία

Αν και οι αμφιδέτες ενισχύουν τα αδύναμα σημεία των σιδηροτροχιών, μπορούν ακόμα να γίνουν βελτιώσεις, όπως για παράδειγμα η ένωση των ραγών με ηλεκτροκόλληση. Το 1967, στο Χίθερ Γκριν των Βρετανικών Σιδηροδρόμων, έγινε ένα ατύχημα όταν ένα τρένο έσπασε έναν αμφιδέτη, με αποτέλεσμα την επίσπευση των εργασιών ενοποίησης των τροχιών πάνω σε τσιμεντένιους ή ξύλινους στρωτήρες.

Δείτε επίσης Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. Κανονισμός αρ. 2195/2002 περί κοινού λεξιλογίου για δημόσιες συμβάσεις, σελ. 56, κωδικός 27356230-6 Αρχειοθετήθηκε 2012-11-11 στο Wayback Machine.
  2. ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΑ ΘΕΜΑΤΑ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΗΣ, σελ.153, 8ο εξάμηνο, 2012, Τμήμα πολιτικών μηχανικών πανεπιστημίου Θεσσαλίας
  3. Ransom, P. J. G. (1990). The Victorian Railway and How it Evolved. Λονδίνο : Χάινεμαν. σελ. 224
  4. Ransom, P. J. G. (1990). The Victorian Railway and How it Evolved. Λονδίνο : Χάινεμαν. σελ. 224-229
  5. Manby, Charles (ed.) (1857). «Permanent Way» (στα Αγγλικά). Minutes of proceedings of the Institution of Civil Engineers (Λονδίνο: Institution of Civil Engineers) XV1: 289. https://books.google.com/books?id=wx4AAAAAMAAJ&pg=PA273. 
  6. Manby (1857: 273)
  7. Marshall, C.F. Dendy (1963). A history of the Southern Railway Vol.1. Revised by R. W. Kidner. Λονδίνο: Ian Allan. σελ. 212. 
  8. ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΑ ΘΕΜΑΤΑ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΗΣ, σελ.154, 8ο εξάμηνο, 2012, Τμήμα πολιτικών μηχανικών πανεπιστημίου Θεσσαλίας

Βιβλιογραφία Επεξεργασία

  • Ellis, C. Hamilton (1958). Twenty Locomotive Men, Ian Allan Ltd, Λονδίνο.