Αναπαραγωγική εργασία
Αναπαραγωγική εργασία ονομάζεται η εργασία που συχνά συσχετίζεται με την παροχή φροντίδας και τις οικιακές εργασίες, οι οποίες συμπεριλαμβάνουν το καθάρισμα, το μαγείρεμα, την φροντίδα των παιδιών και την απλήρωτη αναπαραγωγική εργασία[1]. Ο όρος έχει πλέον γίνει μέρος της φεμινιστικής φιλοσοφίας και των φεμινιστικών συζητήσεων προκειμένου να επιστήσουν την προσοχή του κοινού στο πως, οι γυναικείες κυρίως, αναγκάζονται να αναλάβουν τις οικιακές εργασίες, οι οποίες δεν πληρώνονται και δεν αναγνωρίζονται στο καπιταλιστικό σύστημα. Αυτές οι θεωρίες έχουν εξελιχθεί ως παράλληλες της ιστορίας που επικεντρώνονται στην είσοδο των γυναικών στο εργατικό δυναμικό κατά την δεκαετία του 1970, αναγνωρίζοντας πως οι γυναίκες έχουν υπάρξει μέλη του εργατικού δυναμικού πριν από την εργατική τους ένταξη στις κυρίαρχες κλάδους εργασίας εάν κάποιος λάβει υπόψιν την αναπαραγωγική εργασία[2]. Ορισμένοι μαρξιστές ανθρωπολόγοι [3] και οικονομολόγοι όπως ο Γιώργος Καφφετζής[4] (Αγγλικά George Caffentzis) έχουν ισχυριστεί ότι η αναπαραγωγική εργασία παράγει αξία με παρόμοιο όπως και η παραγωγική εργασία, αυξάνοντας την αξία της εργατικής δύναμης.
Ορισμός Επεξεργασία
Ο διαχωρισμός μεταξύ παραγωγικής και μη-παραγωγικής εργασίας διευκρινίζεται από μερικές μαρξίστριες φεμινίστριες όπως η Μάργκαρετ Μπένστον (Αγγλικά Margaret Benston) και η Πέγκυ Μόρτον[5] (Αγγλικά Peggy Morton). Αυτές οι θεωρίες διευκρινίζουν πως ενώ η παραγωγική εργασία έχει ως αποτέλεσμα την παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών, οι οποίες έχουν νομισματική αξία στο καπιταλιστικό σύστημα και έτσι αυτή η εργασία αποζημιώνεται από τους παραγωγούς με την μορφή μισθού, ενώ η αναπαραγωγική εργασία συνδέεται με την ιδιωτική ζωή και συμπεριλαμβάνει οτιδήποτε χρειάζεται να κάνουν οι άνθρωποι για τον εαυτό τους που δεν έχει ως στόχο τις οικονομικές απολαβές (π.χ. το καθάρισμα, το μαγείρεμα, την απόκτηση παιδιών). Αυτές οι θεωρίες υποστηρίζουν ότι ενώ και οι δύο μορφές εργασίας είναι απαραίτητες οι άνθρωποι δεν έχουν την ίδια πρόσβαση σε αυτές λόγω κάποιον χαρακτηριστικών της ταυτότητας τους.
Αυτές οι θεωρίες υποστηρίζουν πως τόσο οι δημόσιοι όσο και οι ιδιωτικοί οργανισμοί εκμεταλλεύονται την γυναικεία εργασία ως μια φθηνή μέθοδο υποστήριξης του εργατικού δυναμικού. Για τους παραγωγούς αυτό σημαίνει υψηλότερα κέρδη. Για την πυρηνική οικογένεια αυτό σημαίνει πως όλες οι οικιακές εργασίες πέφτουν στην γυναίκα του σπιτιού και έτσι όλα τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας είναι ελεύθερα από την δική τους αναπαραγωγική εργασία. Οι μαρξίστριες φεμινίστριες υποστηρίζουν ότι ο περιορισμός των γυναικών μόνο στην αναπαραγωγική εργασία οδηγεί στην κυριαρχία των ανδρών και στον δημόσιο αλλά και στον ιδιωτικό τομέα.[6] [7]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Smith, Vicki (2013). Sociology of work : an encyclopedia. Thousand Oaks, California. ISBN 978-1-4522-7619-9. 851105026.
- ↑ Duffy, Mignon (2007-06). «Doing the Dirty Work: Gender, Race, and Reproductive Labor in Historical Perspective» (στα αγγλικά). Gender & Society 21 (3): 313–336. doi:. ISSN 0891-2432. http://journals.sagepub.com/doi/10.1177/0891243207300764.
- ↑ Griffith, David; Preibisch, Kerry; Contreras, Ricardo (2018-06). «The Value of Reproductive Labor: The Value of Reproductive Labor» (στα αγγλικά). American Anthropologist 120 (2): 224–236. doi:. http://doi.wiley.com/10.1111/aman.12973.
- ↑ Eden, Dave (20 Ιουνίου 2019). Commoning with George Caffentzis and Silvia Federici. Pluto Press. σελίδες 281–294. ISBN 978-1-78680-466-2.
- ↑ Vogel, Lise (2013). Marxism and the oppression of women : toward a unitary theory. Leiden: Brill. ISBN 978-90-04-24895-3. 851079616.
- ↑ Vogel, Lise (2013). Marxism and the oppression of women : toward a unitary theory. Leiden: Brill. ISBN 978-90-04-24895-3. 851079616.
- ↑ Feminist Theory Reader. Fourth Edition. | New York : Routledge, 2016. | Revised edition of: Routledge. 7 Ιουλίου 2016. σελίδες 226–240. ISBN 978-1-315-68067-5.