Αντίπατρος (γιος του Ηρώδη Α΄)

γιος του Ηρώδη του Μέγα, διάδοχος στο βασίλειο της Ιουδαίας


Ο Αντίπατρος Β΄ (46 - 4 π.Χ.) από την Ηρωδιανή Δυναστεία ήταν διάδοχος στο βασίλειο της Ιουδαίας.

Αντίπατρος
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση46 π.Χ. (περίπου)[1]
Θάνατος4 π.Χ.[1]
Συνθήκες θανάτουθανατική ποινή[1]
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΣύζυγοςΜαριάμνη Γ΄
ΓονείςΗρώδης ο Μέγας[1] και Δωρίδα[1][2]
ΑδέλφιαΟλυμπιάδα
Σαλώμη Β΄
Ηρώδης Αντίπας
Ηρώδης Αρχέλαος
Ηρώδης Β΄ Φίλιππος
Αλέξανδρος (γιος του Ηρώδη Α΄)
ΟικογένειαΗρωδιανή Δυναστεία
Commons page Σχετικά πολυμέσα
Νόμισμα του Ηρώδη Α΄, πατέρα του Αντίπατρου, με την ελληνική επιγραφή ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΗΡΩΔΟΥ.

Βιογραφία Επεξεργασία

Ήταν ο πρωτότοκος γιος του Ηρώδη Α΄ του Μεγάλου, βασιλιά της Ιουδαίας και της πρώτης συζύγου του Δωρίδας. Έλαβε το όνομα του Αντίπατρου Α΄ του Ιδουμαίου, πατέρα του Ηρώδη Α΄.

Το 43 π.Χ. ο Ηρώδης χώρισε τη Δωρίδα και την εξόρισε μαζί με τον Αντίπατρο. Το 40 π.Χ. ο Ηρώδης νυμφεύτηκε τη Μαριάμνη Α΄ των Ασμοναίων. Το 29 π.Χ., μετά την πτώση της Μαριάμνης Α΄, ο Ηρώδης ανακάλεσε τη Δωρίδα και τον γιο τους και το 13 π.Χ. έκανε τον Αντίπατρο διάδοχο με τη διαθήκη του. Αυτός κράτησε τη θέση του και μετά την άνοδο στη διαδοχή του Αλεξάνδρου και του Αριστοβούλου Δ΄, τέκνων της Μαριάμνης Α΄, το 12 π.Χ.. Όταν αυτοί εκτελέστηκαν το 7 π.Χ., ο Αντίπατρος έγινε πάλι ο μόνος διάδοχος.

Όμως το 5 π.Χ. ο Αντίπατρος σύρθηκε σε δίκη ενώπιον του Πούμπλιου Κουινκτίλιου Βάρου τότε Ρωμαίου κυβερνήτη της Συρίας, με την κατηγορία ότι ήθελε να σκοτώσει τον πατέρα του Ηρώδη. Ο Αντίπατρος βρέθηκε ένοχος από τον Βάρο, αλλά λόγω της υψηλής θέσης του, έπρεπε να συγκατατεθεί ο Οκταβιανός Αύγουστος για την προτεινόμενη ποινή του θανάτου. Έπειτα από την καταδικαστική αυτή απόφαση, ο Αντίπατρος έπαυσε του να είναι διάδοχος και αντ' αυτού έγινε ο Ηρώδης Αντίπας, 5ος γιος του Ηρώδη, από τη Μαλθάκη. Το 4 π.Χ. ο Αύγουστος ενέκρινε την ποινή και ο Αντίπατρος εκτελέστηκε. Τότε διάδοχος έγινε με νέα διαθήκη ο Ηρώδης Αρχέλαος 6ος γιος του Ηρώδη, από την Μαλθάκη, ενώ ο Ηρώδης Αντίπας και ο Φίλιππος (7ος γιος του Ηρώδη, από την Κλεοπάτρα) θα ελάμβαναν ορισμένες περιοχές.

Η εκτέλεση τρίτου τέκνου του Ηρώδη, έκανε τον Αύγουστο να πει, "είναι καλύτερο να είσαι ο χοίρος του Ηρώδη, παρά ο γιος του". Τη φράση αναφέρει ο Μακρόβιος στα Σατουρνάλια.

Οικογένεια Επεξεργασία

Ξέρουμε δύο συζύγους του Αντιπάτρου από τα γραπτά του Ιωσήπου. Νυμφεύτηκε πρώτα την ανιψιά του Μαριάμνη Γ΄, κόρη του Αριστοβούλου Δ΄ και έπειτα μία υψηλής θέσης πριγκίπισσα των Ασμοναίων, κόρη του Αντιγόνου Β΄ Ματταθία τελευταίου βασιλιά από την Ασμοναϊκή δυναστεία της Ιουδαίας, ο οποίος ήταν και αρχιερέας. Αυτή ήταν εξαδέλφη της Μαριάμνης Α΄ των Ασμοναίων, περίφημης 2ης συζύγου του Ηρώδη. Ο Ιώσηπος καταγράφει, ότι ήταν στο ανάκτορο με τη Δωρίδα (μητέρα του Αντιπάτρου) για να υποστηρίξει τον σύζυγό της κατά τη διάρκεια της δίκης του ενώπιον του Βάρου το 5 π.Χ.

Στη φαντασία Επεξεργασία

Στο έργο του Ρόμπερτ Γκρέιβς ο Ιησούς βασιλιάς, ο Αντίπατρος νυμφεύεται μυστικά τη Μαρία, που είχε καταγωγή από τους βασιλείς των Ιουδαίων. Ο γάμος έγινε για να δυναμώσει η θέση του Αντιπάτρου μεταξύ των επτά γιών του Ηρώδη ως μελλοντικού βασιλιά των Ιουδαίων. Σύμφωνα με τον Ιώσηπο, ο Αντίπατρος εκτελέστηκε πέντε ημέρες πριν το τέλος του Ηρώδη. Τότε η έγκυος Μαρία, για να προστατεύσει τον εαυτό της και το παιδί που θα γεννιόταν από την εξορία, προσποιήθηκε ότι παντρεύεται έναν ηλικιωμένο, ευλαβή ξυλουργό, τον Ιωσήφ. Το παιδί που θα γεννιόταν ήταν ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ. Ο συγγραφέας Γιόζεφ Ράυμονντ υποστηρίζει την υπόθεση ως γεγονός. Αντίθετα από τον Γκρέιβς, ο Ράυμοντ λέει, πως η Μαρία ήταν η κόρη του Αντιγόνου Β΄ Ματταθία, τελευταίου βασιλιά των Ασμοναίων.

Πηγές Επεξεργασία

  • Macrobius Ambrosius Theodosius. Saturnalia. II:IV, verse 11. Cum audisset inter pueros quos in Syria Herodes rex Iudaeorum intra bimatum iussit interfici filium quoque eius occisum, ait: Melius est Herodis porcum esse quam filium.
  • Josephus, Antiquities of the Jews, Book XVII, Chapter 1:2; see http://www.ccel.org/j/josephus/works/ant-17.htm
  • Josephus, Antiquities of the Jews, Book XVII, Chapter 5:2.

Παραπομπές Επεξεργασία