Αντιγόνη Βαλάκου
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Η Αντιγόνη Βαλάκου (Καβάλα 24 Μαρτίου 1930-12 Νοεμβρίου 2013) ήταν μία από τις σημαντικότερες πρωταγωνίστριες της ελληνικής δραματικής σκηνής του θεάτρου αλλά και του κινηματογράφου.
| Αντιγόνη Βαλάκου | |
|---|---|
 | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Αντιγόνη Βαλάκου (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 24 Μαρτίου 1930 Καβάλα, Ελλάδα |
| Θάνατος | 12 Νοεμβρίου 2013 (83 ετών) Αθήνα, Ελλάδα |
| Εθνικότητα | Ελληνική |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελληνική |
| Ιδιότητα | ηθοποιός |
| Είδος τέχνης | Θέατρο, Κινηματογράφος |
Βιογραφία Επεξεργασία
Το 1946, σε ηλικία 16 ετών, εγκαταστάθηκε με την οικογένειά της στην Αθήνα. Το πάθος της για την υποκριτική ήταν τόσο μεγάλο που κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων τάξεων του εξατάξιου Γυμνασίου, φοίτησε παράλληλα και στη Δραματική Σχολή "Θεατρικό Σπουδαστήριο" του Βασίλη Ρώτα. Ταυτόχρονα εμφανίστηκε στη σκηνή με τον θίασο του "Ρεαλιστικού Θεάτρου" με τον Αιμίλιο Βεάκη στο έργο «Νυφιάτικο τραγούδι» του Νότη Περγιάλη ως Τριανταφυλλιά. Στη συνέχεια συνεργάστηκε με τον θίασο της Κατερίνας και αργότερα με τον θίασο Μανωλίδου - Αρώνη - Χατζίσκου (1951-1952) όπου και διακρίθηκε ως "ενζενί".
Τα επόμενα χρόνια προσλήφθηκε από το Εθνικό Θέατρο στο οποίο και υποδύθηκε πρωτεύοντες ρόλους. Από το φθινόπωρο του 1956 υπήρξε πρωταγωνίστρια στον θίασο του Κώστα Μουσούρη, διακρινόμενη ως "'Αννα Φρανκ" στο ομώνυμο έργο. Συνεργάστηκε ακόμη με το Κ.Θ.Β.Ε., τον ΘΟΚ και με πολλούς ιδιωτικούς θιάσους. Το 1958 συγκρότησε δικό της θίασο.
Έπαιξε σε περισσότερα από 120 έργα και έδωσε αξέχαστες ερμηνείες ως Μαρία Στιούαρτ, Ιουλιέττα, Έντα Γκάμπλερ, Κυρά της Θάλασσας, Νόρα, Μπερνάντα Άλμπα, Βεατρίκη, Αρετούσα κ.ά. Στην ωριμότητα του ταλέντου της πρότεινε έναν προσωπικό τρόπο ερμηνείας σε τραγικούς ρόλους (Ηλέκτρα, Αντιγόνη, Κασσάνδρα, Αγαύη, Ιφιγένεια, Μήδεια του Σενέκα) και ανανέωσε το παραδοσιακό ύφος.
Το 1960 παντρεύτηκε τον χειρουργό γιατρό Αντώνη Τόμπλερ. Χώρισαν μερικά χρόνια αργότερα.
Διδασκαλία Επεξεργασία
Η Αντιγόνη Βαλάκου υπήρξε καθηγήτρια στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου όπου δίδαξε υποκριτική από το 1982 έως το 2007.
Τιμητικές διακρίσεις Επεξεργασία
Το 1958 τιμήθηκε με το θεατρικό έπαθλο της Μαρίκας Κοτοπούλη για την ερμηνεία της ως "'Αννα Φρανκ" στο ομώνυμο έργο. Το 1999 βραβεύτηκε από το Φεστιβάλ Ολύμπου για την μακρόχρονη προσφορά της στο θέατρο και την τέχνη. Το 2001 ήταν υποψήφια για το Μεγάλο Βραβείο Θεάτρου της Ενώσεως Ελλήνων Θεατρικών Κριτικών.
Το 2002 τιμήθηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλο με τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος της Τιμής σε εκδήλωση στο Προεδρικό Μέγαρο. Την ίδια χρονιά, στα πλαίσια των Τηλεοπτικών Βραβείων, τιμήθηκε με το βραβείο Α' Γυναικείου ρόλου για την ερμηνεία της στη σειρά Περί ανέμων και υδάτων. Επίσης έχει τιμηθεί στα Θεατρικά Βραβεία Κοινού (2003) για την ερμηνεία της στην παράσταση "Η τρελή του Σαγιό".
Στη Καβάλα λειτουργεί εδώ και αρκετά χρόνια το θέατρο "Αντιγόνη Βαλάκου" το οποίο φιλοξενεί σημαντικές παραστάσεις και επιλεγμένες πολιτιστικές εκδηλώσεις.[1]
Κινηματογράφος Επεξεργασία
Ένα βράδυ του 1953, όταν έπαιζε στο «Χειμωνιάτικο παραμύθι», έκανε την πρώτη της γνωριμία με τον κόσμο του σινεμά. Μετά την παράσταση κι ενώ ακόμα φορούσε το κοστούμι του ρόλου, ο Ντίνος Δημόπουλος την πήρε από το χέρι και την οδήγησε στον Φίνο. Έτσι γύρισε την πρώτη της ταινία Οι ουρανοί είναι δικοί μας. Από τότε και έπειτα πρωταγωνίστησε στις ταινίες:
| Έτος | Τίτλος | Ρόλος |
|---|---|---|
| 1953 | Οι ουρανοί είναι δικοί μας [2] | Σπουργιτάκι |
| 1954 | Ο δρόμος με τις ακακίες [2] | Λένα Πετρή |
| 1955 | Γκόλφω [2] | Γκόλφω |
| 1957 | Το αμαξάκι [2] | Αννούλα |
| Της τύχης τα γραμμένα | Έλσα | |
| Η μοίρα γράφει την ιστορία | Άννα | |
| 1959 | Κρυστάλλω | Κρυστάλλω |
| 1961 | Χαμένα όνειρα | Λίζα Ζέριγκα [3] |
| Φλογέρα και αίμα | Ρηνιώ Βλαχοπανάγου | |
| 1962 | Η Ελληνίδα και ο έρωτας | Μαρία |
| Όταν ξυπνά το παρελθόν | Έλσα Βελλίδη | |
| Δύο μάνες στο σταυρό του πόνου | ||
| 1963 | Αθώα ή ένοχη | Άννα Απέργη |
| 1965 | Ο μετανάστης | |
| 1982 | Το ευτυχισμένο πρόσωπο της Λεωνόρας | Άννα |
| 1994 | Παραμονή Πρωτοχρονιάς | |
| 1997 | Μικρά πρελούδια | |
| 2001 | Νανούρισμα [4] |
Τηλεόραση Επεξεργασία
| Έτος | Τίτλος | Ρόλος | Κανάλι |
|---|---|---|---|
| 1976 | Αθάνατες ιστορίες αγάπης | Εύα Σικελιανού | ΥΕΝΕΔ |
| 1985 | Οδός Πανεπιστημίου δεν υπάρχει | ΕΡΤ | |
| 1987 | Μικρογραφίες | ΕΤ1 | |
| 2000 | Περί ανέμων και υδάτων | Ντορίνα Μαλπιέρη | Mega |
| 2005 | Ξένος ανάμεσά μας | ΑΝΤ1 |
Θεατρικές παραστάσεις Επεξεργασία
| Έτος | Τίτλος | Συγγραφέας | Θίασος | Θέατρο |
|---|---|---|---|---|
| 1951-1952 | διάκριση ως "ενζενί" | Μανωλίδου-Αρώνη-Χατζίσκου | ||
| 1952-1955 | Χειμωνιάτικο παραμύθι
Δρόμος του ποταμού Κολόμπ Άνθρωπος του διαβόλου |
του Σαίξπηρ
του Μόργκαν του Ανούιγ του Μπέρναρντ Σο |
Εθνικό Θέατρο | |
| 1955 | Άμλετ | του Σαίξπηρ | Εθνικού Κήπου | |
| 1956 | Στρατηγήματα εραστών
Άννα Φρανκ |
---
--- |
---
--- Θίασος Κώστα Μουσούρη |
Εθνικό Θέατρο |
Συμπληρωματικός πίνακας θεατρικών παραστάσεων στις οποίες συμμετείχε η Βαλάκου ως ηθοποιός
Όλες οι πληροφορίες προέρχονται από το έντυπο πρόγραμμα της κάθε παράστασης ή/και από σχετικά δελτία τύπου.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Μαρτίου 2020. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2020.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 «Αντιγόνη Βαλάκου (Ηθοποιός)». Φίνος Φιλμ. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Φεβρουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2023.
- ↑ «Η Αντιγόνη Βαλάκου στον ελληνικό κινηματογράφο». Cosmopoliti.com - Χριστίνα Πολίτη. 11 Φεβρουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2023.
- ↑ «ShortFilm.gr - Ταινίες Μικρού Μήκους». www.shortfilm.gr. Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2023.
Πηγές Επεξεργασία
- Δίτομη εγκυκλοπαίδεια "Ελληνικός κινηματογράφος", εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα
- Ελευθεροτυπία (12 Νοεμβρίου 2013) <http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=397769>
- Η Εφημερίδα των Συντακτών (13 Νοεμβρίου 2013) <https://www.efsyn.gr/?p=148325>
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
Αντιγόνη Βαλάκου 1960 (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ)- Παράσταση "Ηλέκτρα" (Επίδαυρος 1972)
- Αντιγόνη Βαλάκου στον Πανδέκτη, του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών.
