Ο Αντρανίκ Οζανιάν (Անդրանիկ Օզանյան, 25 Φεβρουαρίου 1865 - 31 Αυγούστου 1927) ήταν Αρμένιος στρατηγός, πολιτικός και μαχητής για τα δικαιώματα του ανθρώπου. Είναι αναγνωρισμένος ως εθνικός ήρωας από πολλούς.

Αντρανίκ Οζανιάν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Անդրանիկ Թորոսի Օզանյան (Αρμενικά)
Γέννηση25  Φεβρουαρίου 1865[1][2][3]
Σεμπίν Καραχισάρ[2][3]
Θάνατος31  Αυγούστου 1927[1][2][3]
Τσίκο[4] ή Φρέσνο[2][3]
Τόπος ταφήςΚοιμητήριο του Περ-Λασαίζ (48°51′37″ s. š., 2°23′58″ v. d.)[2][3], Γεραμπλούρ (40°9′35″ s. š., 44°27′30″ v. d.) και Ararat Massis Armenian Cemetery
ΕθνικότηταΑρμένιοι[2]
Χώρα πολιτογράφησηςΟθωμανική Αυτοκρατορία
Ρωσική Αυτοκρατορία
Λαϊκή Δημοκρατία της Αρμενίας
Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΘρησκείαΑρμενική Αποστολική Εκκλησία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςAρμενικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός[2][3]
στρατιωτικός[2][3]
φενταγίν
Περίοδος ακμής1888
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΑρμενική Επαναστατική Ομοσπονδία
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςστρατηγός και υποστράτηγος
Πόλεμοι/μάχεςΑ΄ Βαλκανικός Πόλεμος, Αρμενοαζερικός Πόλεμος, Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, Εκστρατεία του Καυκάσου και Β΄ Βαλκανικός Πόλεμος
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΙππότης της Λεγεώνας της Τιμής
Τάγμα του Αγίου Στανισλάου, Β΄ Τάξη
Τάγμα του Αγίου Βλαδίμηρου, Δ΄ Τάξη
Order of Bravery
Cross of St. George 3rd class
Cross of St. George 4th class
Medal of St. George
Τάγμα του Αγίου Στανισλάου (Οίκος των Ρομανώφ)[5]
Πολεμικός Σταυρός
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Γεννήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 1865 στην Σεμπινκαραχισάρ, οθωμανική Αρμενία. Έπειτα από το θάνατο της μητέρας του όταν εκείνος ήταν ενός έτους, βοήθησε τον πατέρα του σε ξυλουργείο. Μετά το θάνατο της συζύγου και του γιου του σε νεαρή ηλικία, έγινε μέλος απελευθερωτικών κινημάτων και συμμετείχε στα διάφορα πολιτικά κόμματα.

Πήρε μέρος στους βαλκανικούς πολέμους 1912-1913, με το βουλγαρικό στρατό. Κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου πολέμου, συμμετείχε στην εκστρατεία στον Καύκασο και διορίστηκε στρατηγός των αρμενικών εθελοντικών μονάδων του ρωσικού στρατού. Το 1915 βοήθησε στη μάχη του Βαν.

Το 1919 αυτοεξορίστηκε στις ΗΠΑ. Πέθανε εκεί τιμημένος ως "Τζορτζ Ουάσιγκτον της Αρμενίας" από τους εκεί συμπατριώτες του, στις 31 Αυγούστου 1927, σε ηλικία 62 ετών.

Τα λείψανά του ετάφησαν στο κοιμητήριο του Περ Λασαίζ στο Παρίσι, το 1928 και δεν επέστρεψαν στην Αρμενία παρά μόνο το 2000, οπότε και ετάφη με στρατιωτικές τιμές στο κοιμητήριο του Γιεραμπλούρ.

Παραπομπές Επεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία