Ο Αντόνιο Κασέσε (ιταλικά: Antonio Cassese, 1 Ιανουαρίου 1937 – 21 Οκτωβρίου 2011) ήταν Ιταλός νομικός ο οποίος εξειδικευόταν στο διεθνές δημόσιο δίκαιο(D/R).[13] Ήταν ο πρώτος πρόεδρος του Διεθνούς ποινικού δικαστηρίου για την πρώην Γιουγκοσλαβία(D/R) και ο πρώτος πρόεδρος του Ειδικού δικαστηρίου για τον Λίβανο(D/R) όπου και προήδρευσε έως την παραίτησή του για λόγους υγείας τον Οκτώβριο του 2011.[14]

Αντόνιο Κασέσε
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Antonio Cassese (Ιταλικά)
Γέννηση1  Ιανουαρίου 1937[1][2]
Ατριπάλντα[3]
Θάνατος21  Οκτωβρίου 2011[4][1][2]
Φλωρεντία[5]
Αιτία θανάτουκαρκίνος
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Χώρα πολιτογράφησηςΙταλία (1946–2011)
Βασίλειο της Ιταλίας (1937–1946)
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΙταλικά[6][7][8]
Αγγλικά[7]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο της Πίζας
Scuola Normale Superiore
Σχολή Ανωτάτων Σπουδών της Αγίας Άννης[9]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταlegal counselor
συγγραφέας
δικαστής
κληρικός
διδάσκων πανεπιστημίου[10]
δικηγόρος
νομικός[11]
επιμελητής κειμένων[11]
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο του Χρόνινγκεν
Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας
Πανεπιστήμιο της Πίζας
Οικογένεια
ΓονείςΛεοπόλντο Κασέσε
ΑδέλφιαSabino Cassese
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαπρόεδρος (2009–2011, ειδικό δικαστήριο για τον Λίβανο)
πρόεδρος (1993–1997, Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου για την πρώην Γιουγκοσλαβία)
δικαστής (1993–2000, Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου για την πρώην Γιουγκοσλαβία)
πρόεδρος (1989–1993, Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την Πρόληψη του Βασανισμού)
Βραβεύσειςβραβείο Erasmus (2009)
Ιππότης του Μεγαλόσταυρου με Κολλάρο του Τάγματος της Αξίας της Ιταλικής Δημοκρατίας (16  Μαΐου 2005)
επίτιμος διδάκτωρ του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (2006)
Martinetto Award (2011)[12]
honorary doctor of Erasmus University Rotterdam (1998)
επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Γενεύης (2000)
Ιστότοπος
antoniocassese.it
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Νεαρή ηλικία Επεξεργασία

Γεννήθηκε στην Ατριπάλντα(D/R), και σπούδασε στο πανεπιστήμιο της Πίζας στη Σχολή Ανωτάτων Σπουδών της Αγίας Άννης(D/R), και κατόπιν αποφάσισε τελικά να επιδιώξει μια ακαδημαϊκή σταδιοδρομία στο δημόσιο διεθνές δίκαιο.[15]

Ακαδημαϊκή σταδιοδρομία Επεξεργασία

Ο Κασέσε ήταν καθηγητής Διεθνούς Δικαίου στο πανεπιστήμιο της Πίζας από το 1972 έως το 1974. Το 1975 πήγε στο πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας, όπου και εργάστηκε ως καθηγητής μέχρι το 2008. Ήταν επισκέπτης καθηγητής(D/R) στο Κολλέγιο Ωλ Σόουλς(D/R) του πανεπιστημίου της Οξφόρδης από το 1979 μέχρι το 1980 και καθηγητής δικαίου στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο(D/R) από το 1987 έως το 1993.[16]

Έγραψε πολλές δημοσιεύσεις σχετικά με τον διεθνές δίκαιο ανθρωπίνων δικαιωμάτων(D/R) και διεθνές ποινικό δίκαιο(D/R). Ήταν ο συγγραφέας της μελέτης Διεθνές Δίκαιο και Διεθνές Ποινικό Δίκαιο το οποίο εκδόθηκε από τον εκδοτικό οίκο του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, ήταν ο συνιδρυτής και συντάκτης της Ευρωπαϊκής Επιθεώρησης Διεθνούς Δικαίου(D/R), και ο ιδρυτής και αρχισυντάκτης της Διεθνούς Επιθεώρησης Ποινικού Δικαίου(D/R).[17]

Ο Κασέσε έγινε επίτιμος διδάκτορας στο Πανεπιστήμιο Εράσμους του Ρότερνταμ(D/R), Πανεπιστήμιο Παρί Ουέστ Ναντέρ Λα Ντεφένς(D/R) και το πανεπιστήμιο της Γενεύης, και ήταν μέλος του Ινστιτούτου Διεθνούς Δικαίου(D/R). Το 2002, έλαβε το μεγάλο βραβείο της γαλλικής ακαδημίας πολιτισμού για την συνεισφορά του στην προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ευρώπη και τον κόσμο.[17] Στις 13 Νοεμβρίου του 2009, ο Κασέσε έλαβε το βραβείο Εράσμους για τις υπηρεσίες του στο διεθνές δίκαιο.[18]

Δικαστική σταδιοδρομία Επεξεργασία

Ο Κασέσε ήταν πρόεδρος του εκτελεστικής επιτροπής για τα ανθρώπινα δικαιώματα του Συμβουλίου της Ευρώπης από το 1987 έως το 1988 και πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Πρόληψη του Βασανισμού(D/R) από το 1989 μέχρι το 1993. Αντιπροσώπευσε την Ιταλική κυβέρνηση σε πολλές συνελεύσεις των Ηνωμένων Εθνών για τα ανθρώπινα δικαιώματα και υπηρέτησε ως ο αντιπρόσωπος στο διπλωματικό συνέδριο για το ανθρωπιστικό δίκαιο σε ένοπλες συγκρούσεις της Γενεύης από το 1974 έως το 1977.[17]

Ήταν ο πρώτος πρόεδρος του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου για την πρώην Γιουγκοσλαβία(D/R), θέση την οποία κατείχε από το 1993 έως το 1997.[19] Μετά την θητεία του ως πρόεδρος, συνέχισε να υπηρετεί ως δικαστής μέχρι τον Φεβρουάριο του 2000.[17]

Υποστήριξε πως η εγκληματική υπευθυνότητα των παραβατών θα πρέπει να διευρυνθεί, εξίσωσε τον δόλο με την νομική έννοια της απερισκεψίας(D/R), και διεύρυνε τις έννοιες της διακινδύνευσης(D/R) και της αντικειμενικής ευθύνης(D/R) ενός παραβάτη. Επικρίθηκε για την τοποθέτηση του αυτή, καθώς η θέση ερχόταν σε αντίθεση με τον γενικό κανόνα πως η αντικειμενική ευθύνη σε αυτή την περίπτωση δεν μπορεί να είναι μέρος του ποινικού δικαίου των πολιτισμένων χωρών.[20]

Τον Οκτώβριο του 2004, ο Κασέσε διορίστηκε από τον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών Κόφι Ανάν ως ο πρόεδρος της Διεθνούς Επιτροπής Έρευνας για το Νταρφούρ(D/R). Η επιτροπή αυτή είχε στόχο να μελετήσει τις παραβάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που συνέβαιναν στο Νταρφούρ, και να αξιολογήσει το κατά πόσο είχε συμβεί γενοκτονία ή όχι. [εκκρεμεί παραπομπή]

Στις 25 Ιανουαρίου του 2005, η επιτροπή παρέδωσε την αναφορά της στον Γενικό Γραμματέα, σύμφωνα με την οποία ενώ υπήρχαν στοιχεία για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας(D/R), η κυβέρνηση του Σουδάν δεν είχε διαπράξει γενοκτονία. Η κατάληξη αυτή ήταν αντίθετη με τη θέση των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής οι οποίες είχαν ήδη χαρακτηρίσει τις ενέργειες της κυβέρνησης του Σουδάν ως γενοκτονία. Η επιτροπή πρότεινε το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών να μεταβιβάσει την υπόθεση σύμφωνα με το Καταστατικό της Ρώμης(D/R) στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης. Η πρόταση αυτή ήταν αναμενόμενη καθώς ο Κασέσε ήταν ένθερμος υποστηρικτής του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου. Τον Μάρτιο του 2005, η υπόθεση παραπέμφθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη στη Χάγη.

Τον Οκτώβριο του 2008, ο Κασέσε ήταν ο νομικός σύμβουλος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την οργάνωση Μουτζαχεντίν του Λαού του Ιράν(D/R).[21]

Ο Κασέσε εκλέχθηκε πρόεδρος του Ειδικού δικαστηρίου για τον Λίβανο(D/R) τον Μάρτιο του 2009.[22][23] Παραιτήθηκε για λόγους υγείας στις 1 Οκτωβρίου του 2011[24] και τον διαδέχθηκε ο Ντέιβιντ Μπάραγκουαναθ(D/R).[25]

Θάνατος Επεξεργασία

Ο Κασέσε πέθανε στη Φλωρεντία στην ηλικία των 74 ετών στις 21 Οκτωβρίου 2011, από καρκίνο.[23]

Πρωτοβουλία Αντόνιο Κασέσε Επεξεργασία

Τον Απρίλιο του 2012, μια ομάδα φίλων και θαυμαστών του Κασέσε ίδρυσε στη Γενεύη την Πρωτοβουλία Αντόνιο Κασέσε για την Ειρήνη, Δικαιοσύνη και Ανθρωπότητα. Η πρωτοβουλία αυτή σκοπεύει να διατηρήσει τις αξίες που προέκυψαν από τα ακαδημαϊκά διδάγματα του Κασέσε, καθώς και να προάγει μέσω εκπαιδευτικών και ερευνητικών δραστηριοτήτων τη διεθνή ειρήνη, ανθρώπινα δικαιώματα, και τον κανόνα του δικαίου.[26]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 3  Μαΐου 2014.
  2. 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb118954465. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 15  Δεκεμβρίου 2014.
  4. news.yahoo.com/international-law-expert-antonio-cassese-dies-132106714.html.
  5. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31  Δεκεμβρίου 2014.
  6. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb118954465. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  7. 7,0 7,1 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. xx0016089. Ανακτήθηκε στις 1  Μαρτίου 2022.
  8. CONOR.SI. 6831715.
  9. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουλίου 2019.
  10. Catalogus Professorum Academiae Groninganae. 536. Ανακτήθηκε στις 22  Απριλίου 2022.
  11. 11,0 11,1 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. xx0016089. Ανακτήθηκε στις 15  Δεκεμβρίου 2022.
  12. www.accademiadellescienze.it/attivita/premi-e-borse/premio-martinetto.
  13. Marlise Simons (23 Οκτωβρίου 2011). «Antonio Cassese, War Crimes Law Expert, Dies at 74». The New York Times. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2014. 
  14. Martin Childs (5 Νοεμβρίου 2011). «Antonio Cassese: Visionary judge who brought war criminals to justice». The Independent. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2014. 
  15. «Cassese: International Law 2e - Meet the author». OUP. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιουνίου 2008. Ανακτήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 2011. 
  16. «Prof. Antonio Cassese Curriculum Vitae». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 2011. 
  17. 17,0 17,1 17,2 17,3 «Former Presidents». The International Criminal Tribunal for the former Yugoslavia. Ανακτήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 2011. 
  18. Sebastiaan Gottlieb (13 Νοεμβρίου 2009). «International lawyers win Dutch Erasmus Prize». Radio Netherlands Worldwide. Ανακτήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 2011. 
  19. Heikelina Verrijn Stuart· Marlise Simons. «The Judge: Interview with Antonio Cassese». Ανακτήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 2011. 
  20. Degan & Pavišić 2005, σελ. 447.
  21. Press Release : Formation of a European Community for de-listing the PMOI, by Alejo Vidal-Quadras MP, European Parliament, 18 September 2008 ; "Iran Liberation" #280, 1 June 2008 (News Bulletin of the Foreign Committee of the Natrional Council of Resistance of Iran)
  22. «UN-backed tribunal for Lebanon killings swears in officials, adopts rules». UN News Centre. 25 Μαρτίου 2009. Ανακτήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 2011. 
  23. 23,0 23,1 «Tributes to Judge Antonio Cassese (1937 to 2011)». Special Tribunal for Lebanon. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2012. 
  24. «President of UN's Hariri tribunal resigns on health grounds». Haaretz.com. 10 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 2011. 
  25. «President-Judge Sir David Baragwanath». Special Tribunal for Lebanese. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Νοεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2012. 
  26. http://www.cassese-initiative.org/about-us/vision.html

Βιβλιογραφία Επεξεργασία

  • (Κροατικά)Degan, Vladimir Đuro· Pavišić, Berislav (2005). Međunarodno kazneno pravo. Rijeka: Pravni fakultet Sveučilišta u Rijeci. ISBN 9536597527. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία