Αρναούτες

Αυτό το λήμμα χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το.

Ο όρος Αρναούτης , από το τουρκικό "Αρναβούτ", αναφέρεται είτε σε αλβανικά φύλα και γενικά σε ομιλητές της Αλβανικής γλώσσας (αρναούτικα) είτε σε μισθοφόρους πολεμιστές των Βαλκανίων του 19ου αιώνα, ανεξαρτήτως εθνότητας^[1]^[2]^[3]^[4]

Ο όρος χρησιμοποιείται στη Βαλκανική χερσόνησο και σε κάποιες περιπτώσεις έχει παραμείνει ως οικογενειακό επίθετο (Αρναούτης - Ελλάδα, Αρναούτοβιτς Σερβία - Κροατία, Αρναούτοβ - Βουλγαρία, Αρναούτου - Ρουμανία).

Παραπομπές Επεξεργασία

↑ Για την αντιδιαστολή μεταξύ αρναούτη (ως επάγγελμα) και Αλβανού, βλέπε για παράδειγμα: Τοντόροφ Νικολάι, "Τα Βαλκανικά εθνικά κινήματα και η πολιτική των Ευρωπαϊκών Δυνάμεων", στο "Η επανάσταση του εικοσιένα", Επιστημονικό Συμπόσιο, Κέντρο Μαρξιστικών Ερευνών, "Σύγχρονη Εποχή", 3η έκδ. 1985, σελ. 52-53, 55.
Σε κατάλογο 1.000 ατόμων που καταγράφηκαν από τις ρωσικές αρχές μετά την ήττα της Φιλ. Εταιρείας στο Σκουλένι, οι μισοί είναι Έλληνες και οι υπόλοιποι Μολδαβοί, Βούλγαροι, άλλες εθνότητες και 7 (επτά) Αλβανοί. Στην κατανομή 528 από αυτούς ανά επάγγελμα, αναφέρονται έμποροι, βιοτέχνες, υπηρέτες, "αρναούτες" και άλλα. Από τους αρναούτες οι 33 είναι Βούλγαροι, 18 Σέρβοι, 15 Έλληνες και 10 Μολδαβοί.
↑ Gordon Thomas, History of the Greek revolution, 1844, London & Edinburgh, 2η έκδ., τόμ. 1, σ. 95.
"Included under the generic name of Arnauts, it was recruited from Roumeliote Greeks, Albanians, Bulgarians and Servians, who acted as body-guards to the princes, the great functionaries, and even the simple Boyards."
↑ Alan W. Fisher, The Russian Annexation of the Crimea 1772-1783, Cambridge University Press, I970, σ. 94, 95.
↑ Χατζόπουλος Κ. Κωνσταντίνος, "Τα επαναστατικά γεγονότα του 1821 στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες όπως τα είδε ένας Ρουμάνος αγωνιστής (Απόσπασμα από τα απομνημονεύματα του Ioan Solomon)", Βαλκανικά Σύμμεικτα, 1 (1981), σ. 33: "Τον Ιανουάριο του 1821 βγαίνοντας ο σλουτζέρης Tudor Vladimirescu με τριάνταέξι αρναούτες, Έλληνες και Σέρβους, ...". "... και άρχισαν οι αρναούτες, Έλληνες και Σέρβοι, ...".

[1] Για την αντιδιαστολή μεταξύ αρναούτη (ως επάγγελμα) και Αλβανού, βλέπε για παράδειγμα: Τοντόροφ Νικολάι, "Τα Βαλκανικά εθνικά κινήματα και η πολιτική των Ευρωπαϊκών Δυνάμεων", στο "Η επανάσταση του εικοσιένα", Επιστημονικό Συμπόσιο, Κέντρο Μαρξιστικών Ερευνών, "Σύγχρονη Εποχή", 3η έκδ. 1985, σελ. 52-53, 55.
Σε κατάλογο 1.000 ατόμων που καταγράφηκαν από τις ρωσικές αρχές μετά την ήττα της Φιλ. Εταιρείας στο Σκουλένι, οι μισοί είναι Έλληνες και οι υπόλοιποι Μολδαβοί, Βούλγαροι, άλλες εθνότητες και 7 (επτά) Αλβανοί. Στην κατανομή 528 από αυτούς ανά επάγγελμα, αναφέρονται έμποροι, βιοτέχνες, υπηρέτες, "αρναούτες" και άλλα. Από τους αρναούτες οι 33 είναι Βούλγαροι, 18 Σέρβοι, 15 Έλληνες και 10 Μολδαβοί.

[2] Gordon Thomas, History of the Greek revolution, 1844, London & Edinburgh, 2η έκδ., τόμ. 1, σ. 95.
"Included under the generic name of Arnauts, it was recruited from Roumeliote Greeks, Albanians, Bulgarians and Servians, who acted as body-guards to the princes, the great functionaries, and even the simple Boyards."

[3] Alan W. Fisher, The Russian Annexation of the Crimea 1772-1783, Cambridge University Press, I970, σ. 94, 95.

[4] Χατζόπουλος Κ. Κωνσταντίνος, "Τα επαναστατικά γεγονότα του 1821 στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες όπως τα είδε ένας Ρουμάνος αγωνιστής (Απόσπασμα από τα απομνημονεύματα του Ioan Solomon)", Βαλκανικά Σύμμεικτα, 1 (1981), σ. 33: "Τον Ιανουάριο του 1821 βγαίνοντας ο σλουτζέρης Tudor Vladimirescu με τριάνταέξι αρναούτες, Έλληνες και Σέρβους, ...". "... και άρχισαν οι αρναούτες, Έλληνες και Σέρβοι, ...".

[1]

[2]

[3]

[4]