Βαθύκοιλο Φθιώτιδας

οικισμός της Ελλάδας

Συντεταγμένες: 38°56′59″N 22°54′41″E / 38.94972°N 22.91139°E / 38.94972; 22.91139

Το Βαθύκοιλο είναι πεδινό χωριό της Στερεάς Ελλάδας στην Περιφερειακή Ενότητα Φθιώτιδας[1] σε υψόμετρο 100 μέτρα[2].

Βαθύκοιλο
Βαθύκοιλο is located in Greece
Βαθύκοιλο
Βαθύκοιλο
Διοίκηση
ΧώραΕλλάδα
ΠεριφέρειαΣτερεάς Ελλάδας
Περιφερειακή ΕνότηταΦθιώτιδας
ΔήμοςΣτυλίδας
Δημοτική ΕνότηταΠελασγίας
Γεωγραφία
Υψόμετρο100
Πληροφορίες
Παλαιά ονομασίαΣουβάλα
Ταχ. κώδικας35013
Τηλ. κωδικός+30 22380

Γεωγραφία - Ιστορία Επεξεργασία

Το Βαθύκοιλο βρίσκεται στα βορειοανατολικά του νομού Φθιώτιδας και τα όρια με την Περιφερειακή Ενότητα Μαγνησίας. Απέχει 32 χλμ. Α.-ΝΑ. από τη Στυλίδα (έδρα του δήμου), 52 χλμ. Α. από τη Λαμία και 37 χλμ. Ν.-ΝΑ. από τον Αλμυρό. Το χωριό είναι κτισμένο στις νοτιοανατολικές υπώρειες του όρους Όθρυς και προς τα βόρεια παράλια του Στενού του Αρτεμισίου. Δυτικά είναι η Πελασγία και ανάμεσά τους περνάει ο Αυτοκινητόδρομος 1 ενώ ανατολικά είναι η Γλύφα. Στην τοποθεσία «Σκήτη» εντοπίστηκε και ανασκάφηκε (1994 - Δημάκη) μαγούλα[3] η οποία χαρακτηρίστηκε ως αρχαιολογικός χώρος «για την προστασία του αποκαλυφθέντος οικισμού της ύστερης νεολιθικής περιόδου και της αρχής της εποχής του χαλκού».[4]

Διοικητικά Επεξεργασία

Ως οικισμός αναφέρεται από την εποχή της Τουρκοκρατίας με την ονομασία Σουβάλα και μετά την απελευθέρωση επίσημα το 1835 να προσαρτάται στον τότε δήμο Κρεμαστής Λαρίσης. Το 1919 με το ΦΕΚ 95Α - 03/05/1919 ορίστηκε έδρα της ομώνυμης νεοϊδρυθείσας κοινότητας. Το 1927 με το ΦΕΚ 206Α - 28/09/1927 μετονομάστηκε σε Βαθύκοιλα και τελικά το 1940 το όνομά της διορθώθηκε σε Βαθύκοιλον.[5] Σύμφωνα με το Πρόγραμμα «Καλλικράτης» ανήκει στην τοπική κοινότητα Βαθυκοίλου που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Πελασγίας του Δήμου Στυλίδας και σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει πληθυσμό 194 κατοίκους.[6]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. Αθήνα: Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 175, τομ. 6. 
  2. «ΒΑΘΥΚΟΙΛΟ (Χωριό) ΠΕΛΑΣΓΙΑ - GTP». www.gtp.gr. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2020. 
  3. Ψιμογιάννου Χ., Αικατερίνη. Η νεολιθική εγκατάσταση στον Προσκυνα Φθιώτιδας, σελ. 27 του pdf. http://ikee.lib.auth.gr/record/110663/files/gri-2009-2222.pdf. 
  4. «ΔΙΑΡΚΗΣ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΚΗΡΥΓΜΕΝΩΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ ΚΑΙ ΜΝΗΜΕΙΩΝ». listedmonuments.culture.gr. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2020. [νεκρός σύνδεσμος]
  5. «Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών». ΕΕΤΑΑ. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2020. 
  6. «ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού Αρχειοθετήθηκε 2021-10-04 στο Wayback Machine.», σελ. 10642 (σελ. 168 του pdf)