Η βαριά βιομηχανία είναι βιομηχανία που περιλαμβάνει ένα ή περισσότερα χαρακτηριστικά όπως μεγάλα και βαριά προϊόντα, μεγάλο και βαρύ εξοπλισμό και εγκαταστάσεις (όπως βαρύς εξοπλισμός, μεγάλες εργαλειομηχανές, τεράστια κτίρια και υποδομές μεγάλης κλίμακας) ή περίπλοκες ή πολλές διαδικασίες. Λόγω αυτών των παραγόντων, η βαριά βιομηχανία συνεπάγεται υψηλότερη ένταση κεφαλαίου από ότι η ελαφριά βιομηχανία, και συχνά είναι επίσης πολύ πιο κυκλική στις επενδύσεις και στην εργασιακή απασχόληση.

Ενοποιημένο χαλυβουργείο στις Κάτω Χώρες. Οι δύο τεράστιοι πύργοι είναι υψικάμινοι.
US Steel Košice (στη Σλοβακία) - ένα τυπικό παράδειγμα ενός εργοστασίου βαριάς βιομηχανίας.

Είδη Επεξεργασία

Οι μεταφορές και οι κατασκευές μαζί με τις επιχειρήσεις μεταποιητικών προμηθειών τους αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος της βαριάς βιομηχανίας καθ΄ όλη τη διάρκεια της βιομηχανικής εποχής, μαζί με κάποια κατασκευή υψηλού κεφαλαίου. Παραδοσιακά παραδείγματα από τα μέσα του 19ου αιώνα έως τις αρχές του 20ου περιλαμβάνουν τη χαλυβουργία, την παραγωγή πυροβολικού υλικού, την κατασκευή μηχανών τρένου, την κατασκευή εργαλειομηχανών και τους βαρύτερους τύπους μεταλλευτικής. Από τα τέλη του 19ου αιώνα έως τα μέσα του 20ου αιώνα, καθώς αναπτύχθηκε η χημική βιομηχανία και η ηλεκτρική βιομηχανία, περιελάμβαναν στοιχεία τόσο της βαριάς βιομηχανίας όσο και της ελαφριάς βιομηχανίας, η οποία σύντομα ίσχυε και για την αυτοκινητοβιομηχανία και τη βιομηχανία αεροσκαφών. Η σύγχρονη ναυπηγική βιομηχανία (δεδομένου ότι ο χάλυβας αντικατάστησε το ξύλο) θεωρείται βαριά βιομηχανία. Τα μεγάλα συστήματα είναι συχνά χαρακτηριστικά της βαριάς βιομηχανίας, όπως η κατασκευή ουρανοξυστών και μεγάλων φραγμάτων κατά την περίοδο μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, και η κατασκευή/ανάπτυξη μεγάλων πυραύλων και γιγαντιαίων ανεμογεννητριών μέχρι τον 21ο αιώνα.[1] Τα μεγάλα εξαρτήματα όπως οι υπερσυμπιεστές πλοίων είναι επίσης χαρακτηριστικά της βαριάς βιομηχανίας.[2]

Στο πλαίσιο της οικονομικής στρατηγικής Επεξεργασία

Πολλές χώρες της Ανατολικής Ασίας βασίζονται στη βαριά βιομηχανία ως βασικό μέρος των συνολικών οικονομιών τους. Αυτή η εξάρτηση από τη βαριά βιομηχανία είναι συνήθως θέμα οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης. Μεταξύ των ιαπωνικών και κορεατικών εταιρειών με «βαριά βιομηχανία» στα ονόματά τους, πολλές είναι επίσης κατασκευάστριες προϊόντων αεροδιαστημικής και κατασκευάστριες αμυντικών συστημάτων στις κυβερνήσεις των αντίστοιχων χωρών τους, όπως η Fuji Heavy Industries της Ιαπωνίας και η Hyundai Rotem της Κορέας, ένα κοινό έργο της Hyundai Heavy Industries και της Doosan Heavy Industries & Construction.[3]

Στα κομμουνιστικά κράτη του 20ού αιώνα, ο οικονομικός προγραμματισμός επικεντρώθηκε συχνά στη βαριά βιομηχανία ως τομέας για μεγάλες επενδύσεις, ακόμη και στην έκταση του επώδυνου ευκαιριακού κόστους στα σύνορα παραγωγής-δυνατότητας (κλασικά, «πολλά όπλα και όχι αρκετό βούτυρο»). Αυτό οφείλεται στους φόβους ότι δεν θα διατηρηθεί η στρατιωτική ισοτιμία με τις ξένες καπιταλιστικές δυνάμεις. Για παράδειγμα, η εκβιομηχάνιση της Σοβιετικής Ένωσης στη δεκαετία του 1930, με τη βαριά βιομηχανία ως την προτιμώμενη έμφαση, προσπάθησε να φέρει την ικανότητά της να παράγει φορτηγά, δεξαμενές, πυροβολικό, αεροσκάφη και πολεμικά πλοία σε ένα επίπεδο που θα έκανε τη χώρα μια μεγάλη δύναμη. Η Κίνα υπό τον Μάο Τσετούνγκ ακολούθησε μια παρόμοια στρατηγική, που τελικά κατέληξε στο Μεγάλο Άλμα προς τα Εμπρός του 1958-1960, μια απόπειρα ταχείας εκβιομηχάνισης και κολεκτιβοποίησης.[4][5]

Στη χωροθέτηση Επεξεργασία

Η βαριά βιομηχανία είναι επίσης μερικές φορές μια ειδική ονομασία στους τοπικούς νόμους για τη χωροθέτηση. Αυτό επιτρέπει στις βιομηχανίες με σοβαρές επιπτώσεις (στο περιβάλλον, στις υποδομές και στην απασχόληση) να βρίσκονται στο προσκήνιο. Για παράδειγμα, οι περιορισμοί χωροταξικής ζώνης για τους χώρους υγειονομικής ταφής συνήθως λαμβάνουν υπόψη την κυκλοφορία βαρέων φορτηγών που θα ασκήσει δαπανηρή φθορά στους δρόμους που οδηγούν στον χώρο υγειονομικής ταφής.[6]

Εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα Επεξεργασία

Το 2019 η βαριά βιομηχανία εξέπεμψε περίπου το 22% των παγκόσμιων εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα: η υψηλή θερμοκρασία της βαριάς βιομηχανίας είναι περίπου το 10% των παγκόσμιων εκπομπών.[7]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. Τέουμπαλ, Μόρις (1973). «Heavy and Light Industry in Economic Development». The American Economic Review 63 (4): 588–596. ISSN 0002-8282. https://archive.org/details/sim_american-economic-review_1973-09_63_4/page/588. 
  2. https://www.mhi.com/expertise/showcase/column_0019.html
  3. Ουέιντ, Ρόμπερτ (30 Νοεμβρίου 2003). Governing the Market: Economic Theory and the Role of Government in East Asian Industrialization (With a New introduction by the author έκδοση). Πρίνστον (Νιου Τζέρσεϊ): Princeton University Press. ISBN 978-0-691-11729-4. 
  4. Ουάλντερ, Άντριου Τ. (6 Απριλίου 2015). «5, 8». China Under Mao. Harvard University Press. ISBN 978-0-674-28670-2. 
  5. Νότον, Μπάρι Τ. (27 Οκτωβρίου 2006). The Chinese Economy: Transitions and Growth. Κέιμπριτζ (Μασαχουσέτη): The MIT Press. ISBN 978-0-262-64064-0. 
  6. Committee, British Association Glossary (1952). «Some Definitions in the Vocabulary of Geography, IV». The Geographical Journal 118 (3): 345–346. doi:10.2307/1790321. ISSN 0016-7398. https://archive.org/details/sim_geographical-journal_1952-09_118_3/page/345. 
  7. Ρόμπερτς, Ντίβιντ (10 Οκτωβρίου 2019). «This climate problem is bigger than cars and much harder to solve». Vox (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 20 Οκτωβρίου 2019. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία