Βιρ (πόλη)
Συντεταγμένες: 48°50′19″N 0°53′21″W / 48.83861°N 0.88917°W
Το Βιρ (γαλλ. Vire) είναι πόλη της Γαλλίας στο Νομό του Καλβαντός της Κάτω Νορμανδίας. Οι 12.385 κάτοικοί του[5] αποκαλούνται Βιρουά (Virois). Η πόλη βρίσκεται χτισμένη στις όχθες του ομώνυμου ποταμού (από τον οποίο πήρε το όνομά της).
| Βιρ | ||
|---|---|---|
 | ||
| ||
| Χώρα | Γαλλία | |
| Διοικητική υπαγωγή | Καλβαντός και διαμέρισμα του Βιρ | |
| Ταχυδρομικός κώδικας | 14500[1] | |
| Κωδικός Κοινότητας | 14762[2] | |
| Πληθυσμός | 10.762 (1 Ιανουαρίου 2018)[3] | |
| Έκταση | 22,5 km²[4] | |
| Υψόμετρο | 134 μέτρα | |
| Ζώνη ώρας | UTC+01:00 (επίσημη ώρα) UTC+02:00 (θερινή ώρα) | |
  Βιρ | ||
| Ιστότοπος | http://www.ville-vire.fr | |
 Σχετικά πολυμέσα | ||
| δεδομένα | ||
.svg)
Την 1η Ιανουαρίου 2016 η κοινότητα Βιρ συνενώθηκε με νομαρχιακό διάταγμα της 31ης Δεκεμβρίου 2015[6] με επτά κοινότητες, τις Κουλόνς, Μαιζονσέλ-λα-Ζουρντάν, Ρουλούρ, Σαιν-Ζερμαιν-ντε-Ταλβάντ-λα-Λαντ-Βωμόν, Τρυτμέρ-λε-Γκραν, Τρυτμέρ-λε-Πετί και Βωντρί και πλέον αποτελούν την κοινότητα Βιρ-Νορμαντί με έδρα την κοινότητα Βιρ, η οποία είναι και πρωτεύουσα του διοικητικού διαμερίσματος Βιρ, με πληθυσμό 17.425 κατοίκους (2016).
Συνοπτική ιστορία Επεξεργασία
Το 1123 ο Βασιλιάς της Αγγλίας και δούκας της Νορμανδίας Ερρίκος 1ος Μποκλέρκ κατασκεύασε σε μια βραχώδη προεξοχή, περιτριγυρισμένη από ένα μαίανδρο του ποταμού Βιρ, ένα μικρό οχυρό πύργο (donjon), περικλειόμενο από μικρό περίβολο. Στόχος του ήταν η προστασία του δουκάτου του απέναντι σε επιδρομές από τη Βρετάνη και τη Μαιν.
Στα μέσα του 13ου αιώνα, ο βασιλέας Λουδοβίκος ο Θ' (ο επιλεγόμενος "Άγιος") ο πύργος περιβάλλεται από τείχος, το οποίο ολοκληρώνεται το 13ο αιώνα.[7] Η πόλη που δημιουργείται είναι ακόμη μικρή αλλά ευημερεί χάρη στο εμπόριο και στα εργαστήρια βυρσοδεψίας, τα οποία το 15ο αιώνα συμπληρώνονται από εργαστήρια παραγωγής μαλλιού και υφασμάτων[8] Το 1368 η πόλη καταλαμβάνεται από τους μισθοφόρους των "grandes companies"[9][10] Το 1418 οι Άγγλοι καταλαμβάνουν την πόλη και εγκαθιδρύουν ένα βίαιο καθεστώς: Ο μεγαλύτερος κτηματίας της πόλης Υγκ Βω (Hugues Vaux) εκτελείται καθώς αρνείται να παραδώσει τη σύζυγό του στον επικεφαλής των Άγγλων κατακτητών και την περιουσία του παίρνει ο πληροφοριοδότης των Άγγλων Εζέν Βερνύ (Eugène Vergny)[11]
Υπό το βασιλέα Λουδοβίκο ΙΓ' πολλές από τις οχυρώσεις της πόλης κατεδαφίζονται, κατ' εντολή του Ρισελιέ, καθώς οι κρατούντες φοβούνται πως θα μπορούσαν να γίνουν προπύργιο των επαναστατών Ουγενότων[12] Το 19ο αιώνα η πόλη αντιτίθεται στην εκβιομηχάνιση και αντιμετωπίζει έντονη οικονομική ύφεση.
Στις 6 Ιουνίου 1944, ημέρα της Απόβασης στη Νορμανδία και κατά τις 8 το βράδυ η πόλη δέχεται έντονο στρατηγικής φύσεως βομβαρδισμό από τους Συμμάχους, ο οποίος καταλήγει στην ερείπωσή της σε ποσοστό 95%. Οι διαδικασίες ανοικοδόμησης διήρκεσαν μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '60. Το 1953 η πόλη απορρόφησε τον οικισμό Νεβίλ (Neuville) που βρίσκεται στο βόρειο άκρο της και το 1972 τον οικισμό Σεν-Μαρτέν-ντε-Ταλεβάντ (Saint-Martin-de-Tallevende) που βρίσκεται στις δυτικές παρυφές της.
Οικονομία Επεξεργασία
Στην πόλη έχουν παραγωγικές μονάδες οι εταιρείες Γκι Ντεγκρέν (Guy Degrenne, μαγειρικά σκεύη), που μεταφέρθηκε εκεί το 1967, Thibaut S.A.S. (εταιρεία κατασκευής μηχανών επεξεργασίας λίθων), TFE (Transports frigorifiques européens, εταιρεία μεταφοράς/αποθήκευσης κατεψυγμένων προϊόντων), Les Messageries Laitières (πρόσφατη επένδυση της εταιρείας "logistics" στο Βιρ, 2009) και εργοστάσιο της "Mecaplast Group". Συγκοινωνιακά εξυπηρετείται από τον αυτοκινητόδρομο Α84, που διέρχεται κοντά της, ενώ αποτελεί σταυροδρόμι επαρχιακών οδών.
Σημειώσεις, παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ «Base officielle des codes postaux» La Poste. 1 Οκτωβρίου 2018.
- ↑ (Γαλλικά) Code INSEE.
- ↑ «Populations légales 2018» Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής και Οικονομικών Μελετών. 28 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ 4,0 4,1 répertoire géographique des communes. Institut national de l'information géographique et forestière. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ INSEE, απογραφή 2007
- ↑ . «calvados.gouv.fr» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 1 Δεκεμβρίου 2017.
- ↑ Vire, mille ans d'histoire, Édition Section cartophile de l'Association des collectionneurs virois, 1987 (ISBN 2-9502409-0-9), σελ. 12-15
- ↑ «Vire-tourisme, επίσημη ιστοσελίδα». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Σεπτεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2010.
- ↑ Μεσαιωνικός στρατός μισθοφόρων στη Νορμανδία, αναφερόμενος και ως "Ελεύθεροι μισθοφόροι", καθώς μίσθωναν τις υπηρεσίες τους σε όποιον προσέφερε περισσότερα χρήματα
- ↑ Yves Buffetaut, La prise de Vire par les Grandes Compagnies , στο Itinéraires de Normandie, no 15, Σεπτέμβριος 2009, p. 60-64 (ISSN 1950-9324)
- ↑ Robert Vergne, Le XVe siècle: la première collaboration, 1976, ISBN 2-9502409-1-7
- ↑ Le Patrimoine des Communes du Calvados, Vol. 2, Flohic Éditions, 2001 ISBN 2-84234-111-2, σελ. 1702
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Vire στο Wikimedia Commons