Βικιπαίδεια

Βουαντίσουαφ Κοζακιέβιτς

Ο Βουαντίσουαφ Κοζακιέβιτς (πολωνικά: Władysław Kozakiewicz, γεννήθηκε 8 Δεκεμβρίου 1953) είναι Πολωνός πρώην αθλητής του άλματος επί κοντώ. Είναι περισσότερο γνωστός για την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1980 στη Μόσχα και τη χειρονομία του bras d'honneur που έδειξε στο εχθρικό σοβιετικό πλήθος.[4][5] Στην Πολωνία, όπου η χειρονομία θεωρήθηκε ως σύμβολο αντίστασης κατά της σοβιετικής κυριαρχίας, έγινε γνωστή ως «χειρονομία του Κοζακιέβιτς» (gest Kozakiewicza).[6] Επιπλέον, κέρδισε πολλά μετάλλια σε ευρωπαϊκό επίπεδο, κέρδισε δύο θερινές Πανεπιστημιάδες και κατέρριψε το παγκόσμιο ρεκόρ στο άλμα επί κοντώ τρεις φορές, δύο στον ανοιχτό στίβο και μία σε κλειστό στίβο. Είναι επίσης δέκα φορές πρωταθλητής Πολωνίας.

Βουαντίσουαφ Κοζακιέβιτς
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Władysław Kozakiewicz (Πολωνικά)
Γέννηση8  Δεκεμβρίου 1953[1]
Σαλτσινινκάι
ΚατοικίαΜπίσεντορφ
Χώρα πολιτογράφησηςΠολωνία
Γερμανία
Ύψος187 cm Edit this on Wikidata
Βάρος82 kg Edit this on Wikidata
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΠολωνικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΓερμανικά
Πολωνικά[2]
ΣπουδέςEugeniusz Piasecki Academy of Physical Education in Poznan
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααθλητής του στίβου
πολιτικός[3]
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΠολωνικό Λαϊκό Κόμμα
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΙππότης του Τάγματος της Αναγέννησης της Πολωνίας
Medal for exceptional sports achievements
Αθλητική Προσωπικότητα της Χρονιάς της Πολωνίας (1980)
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Πρώτα χρόνια Επεξεργασία

Ο Κοζακιέβιτς γεννήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 1953 σε πολωνική οικογένεια στο Σάλτσινινκαϊ της Λιθουανικής ΣΣΔ, κοντά στο Βίλνιους ως το τέταρτο και μικρότερο από τα τέσσερα αδέλφια. Ο πατέρας του, Στανίσουαφ, ήταν ράφτης και η μητέρα του, Φραντσίσκα, ήταν νοικοκυρά. Όπως αποκάλυψε στην αυτοβιογραφία του το 2013, κακοποιήθηκε σωματικά από τον πατέρα του κατά την παιδική του ηλικία, όπως και ολόκληρη η οικογένειά του.[7] Η οικογένεια μετακόμισε στην Πολωνία το 1958 ως μέρος του τελευταίου κύματος μεταπολεμικών επαναπατρισμών των Πολωνών που ζούσαν στη Σοβιετική Ένωση, μένοντας πρώτα σε στρατόπεδο προσφύγων στο Γκριφίτσε πριν εγκατασταθεί στη Γκντίνια, όπου ο πατέρας του Βουαντίσουαφ βρήκε δουλειά ως λιμενεργάτης.[8]

Καριέρα στίβου Επεξεργασία

Ο μεγαλύτερος αδελφός του Βουαντίσουαφ, Έντβαρντ, ήταν επίδοξος άλτης του επί κοντώ (αργότερα μεταπήδησε στο δέκαθλο) στον τοπικό σύλλογο, Μπάουτικ Γκντίνια, και μια μέρα το 1966 ενθάρρυνε τον τότε 13χρονο αδελφό του να δοκιμάσει επίσης στον στίβο. Του έδειξε πως να κάνει το άλμα στο επί κοντώ και το ταλέντο του Βουαντίσουαφ έγινε σύντομα αντιληπτό από τον Βαλέντι Βέιμαν που έγινε ο πρώτος του προπονητής. Το 1972, ο Βουαντίσουαφ Κοζακιέβιτς κατέρριψε τα πολωνικά ρεκόρ νέων τόσο σε κλειστό όσο και σε ανοιχτό στίβο, ξεπερνώντας για πρώτη φορά το φράγμα των 5 μέτρων.[9] Ένα χρόνο αργότερα, αφού άλλαξε προπονητή, Ρίσαρντ Τομασέφσκι, κατέρριψε το πολωνικό ρεκόρ ανδρών με 5,35 μέτρα και έκανε το μεγάλο διεθνές ντεμπούτο του κερδίζοντας το αργυρό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1974 στη Ρώμη.[10] Το 1975, στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κλειστού στο Κατοβίτσε, κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο και αργότερα στη σεζόν, στους αγώνες προς τιμή του Γιάνους Κουσοτσίνσκι πήδηξε 5,60 μέτρα σημειώνοντας νέο ευρωπαϊκό ρεκόρ.[11]

Χρόνια κυριαρχίας Επεξεργασία

 
Ο Κοζακιέβιτς το 1980.

Στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1976 του Μόντρεαλ, ο Κοζακιέβιτς ήταν ένα από τα φαβορί για το χρυσό, αλλά το ολυμπιακό ντεμπούτο του ολοκληρώθηκε με απογοήτευση. Κατά τη διάρκεια ενός άλματος προθέρμανσης πριν από τον τελικό, έσπασε τον αρθρικό θύλακο και αργότερα μπόρεσε να πηδήξει μόλις 5,25 μέτρα που του έδωσε την 11η θέση. Το αγώνισμα κέρδισε ο συμπατριώτης του, Ταντέους Σλουσάρσκι.[12][13] Ο Κοζακιέβιτς μπόρεσε να επιστρέψει στον ανταγωνισμό τρεις εβδομάδες μετά το Μόντρεαλ. Αμέσως μετά, ωστόσο, αποκλείστηκε από την Πολωνική Ομοσπονδία Στίβου (ΠΟΣ), επειδή αγωνίστηκε με παπούτσια άλλης εταιρείας, με την οποίο είχε υπογράψει συμβόλαιο ένα χρόνο νωρίτερα, αντί αυτής που ήταν τότε ο επίσημος χορηγός της ομοσπονδίας. Αυτό οδήγησε στον αποκλεισμό του Κοζακιέβιτς από το να αγωνιστεί στο εξωτερικό για έξι μήνες και σηματοδότησε την αρχή μιας σειράς διαφορών με την εθνική ομοσπονδία και απαγορεύσεις για ανυποταξία.[14]

Ο χρόνος αποκλεισμού του τελικά μειώθηκε για να μπορέσει ο Κοζακιέβιτς να αγωνιστεί στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κλειστού του 1977 στο Σαν Σεμπαστιάν, το οποίο κέρδισε, θέτοντας νέο ρεκόρ διοργάνωσης με 5,51 μέτρα. Ξεκίνησε μία πολύ επιτυχημένη σεζόν στην οποία, μεταξύ άλλων, κέρδισε τη Θερινή Πανεπιστημιάδα στη Σόφια και έθεσε νέο ευρωπαϊκό ρεκόρ με 5,66 μέτρα στον ημιτελικό του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου στη Βαρσοβία.[15] Σε ολόκληρο το έτος υπέστη μόνο μία ήττα, στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1977, όπου, εκπροσωπώντας την Ευρώπη, ήρθε δεύτερος, πίσω από τον Αμερικανό Μάικ Τάλι.

Την επόμενη σεζόν, ενώ ήταν και πάλι γεμάτη νίκες σε διάφορες διοργανώσεις, είδε τον Κοζακιέβιτς να χάνει μετάλλια σε δύο μεγάλες διεθνείς διοργανώσεις. Πρώτα ήρθε πέμπτος στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κλειστού του 1978 στο Μιλάνο και στη συνέχεια, επηρεασμένος από ασθένεια, τέταρτος στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1978 στην Πράγα. Η τελευταία επίδοση θεωρήθηκε μεγάλη ήττα από την ομοσπονδία και του επιβλήθηκε άλλος ένας εξάμηνος αποκλεισμός.[16]

Το 1979, ο Κοζακιέβιτς κέρδισε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κλειστού στη Βιέννη, το δεύτερο χρυσό του σε αυτή τη διοργάνωση, βελτιώνοντας το ευρωπαϊκό ρεκόρ κλειστού στίβου στα 5,58 μέτρα. Αργότερα κέρδισε τη Θερινή Πανεπιστημιάδα 1979 στην Πόλη του Μεξικού, όπου πήδηξε 5,60 μέτρα.[15] Ήταν η τρίτη από τις τέσσερις χρονιές (1975, 1977, 1979, 1980) που έκλεισε με την καλύτερη επίδοση στον κόσμο.[17]

Η σεζόν 1980 δεν ξεκίνησε πολύ καλά, καθώς τερμάτισε μόλις τέταρτος στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κλειστού του 1980 στο Ζίντελφινγκεν της Δυτικής Γερμανίας, στη διοργάνωση που κέρδισε ο Σοβιετικός Κονσταντίν Βόλκοφ, ο οποίος θα ήταν από τους σημαντικότερους αντίπαλους του Κοζακιέβιτς στους επερχόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μόσχας. Ωστόσο, τον Μάιο εκείνου του έτους σε μία διοργάνωση στο Μιλάνο, ο Κοζακιέβιτς για πρώτη φορά στην καριέρα του κατέρριψε το παγκόσμιο ρεκόρ με άλμα στα 5,72 μέτρα.[11] Το ρεκόρ ξεπεράστηκε το ίδιο καλοκαίρι από δύο Γάλλους, πρώτα από τον Τιερί Βινιερόν, που πρόσθεσε τρία εκατοστά σε αυτό και στη συνέχεια από τον Φιλίπ Ουβιόν, που πρόσθεσε ακόμη δύο εκατοστά, στα 5,77 μέτρα.

Χρυσός Ολυμπιονίκης και η χειρονομία του Κοζακιέβιτς Επεξεργασία

Το επίπεδο των αθλητών στον τελικό του αγωνίσματος στους Ολυμπιακούς Αγώνες, που πραγματοποιήθηκε στις 30 Ιουλίου 1980 στο Κεντρικό Στάδιο Λένιν της Μόσχας, ήταν σημαντικά υψηλότερο από ότι τέσσερα χρόνια νωρίτερα, με τουλάχιστον έξι αθλητές να πηδούν υψηλότερα από το προηγούμενο ρεκόρ Ολυμπιακών Αγώνων. Η απουσία των Αμερικανών αθλητών δεν επηρέασε αξιοσημείωτα το αγώνισμα μιας και η κυριαρχία τους είχε υποχωρήσει υπέρ των Ευρωπαίων (Γάλλοι, Πολωνοί, Σοβιετικοί) και έτσι ο τελικός αναμένονταν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ωστόσο, η ατμόσφαιρα στο γήπεδο, όπως ήταν για όλους τους αγώνες, ήταν πολύ εχθρική, με το ντόπιο σοβιετικό πλήθος να γιουχάρει, να κάνει συριγμούς και να σφυρίζει σε κάθε απόπειρα μη Σοβιετικού αθλητή. Οι Σοβιετικοί αξιωματούχοι προσπάθησαν ακόμη και να επηρεάσουν τον Κοζακιέβιτς ανοίγοντας πόρτες στο στάδιο κατά τη διάρκεια των αλμάτων του, έτσι ώστε οι συνθήκες του ανέμου να τον ενοχλήσουν.[18]

Αυτό εκνεύρισε τον Κοζακιέβιτς, ο οποίος αφού πήδηξε 5,70 μέτρα με την πρώτη προσπάθεια, ψηλότερα από οποιονδήποτε άλλο αγωνιζόμενο εκείνη την ημέρα (με δύο να αποτυγχάνουν σε αυτό το ύψος και να μένουν στο 5,65 μ., ενώ ο Κονσταντίν Βόλκοφ άφησε το ύψος για να επιχειρήσει στα 5,75 μ.), έδειξε τη χειρονομία Bras d'honneur αψηφώντας τους θεατές. Στη συνέχεια, επανέλαβε τη χειρονομία αφού πήδηξε τα 5,75 μέτρα (πάλι με την πρώτη προσπάθεια), που του εξασφάλισε τη νίκη επί του νεαρού Σοβιετικού που απέτυχε. Επιβεβαίωσε τελικά την κυριαρχία του καταρρίπτοντας το παγκόσμιο ρεκόρ με 5,78 μέτρα.[15][19][20] Ήταν η πρώτη φορά από το 1920 που καταρρίφθηκε το παγκόσμιο ρεκόρ στο άλμα επί κοντώ στους Ολυμπιακούς Αγώνες, και έκτοτε δεν έχει ξανασυμβεί. Το ασημένιο μετάλλιο μοιράστηκαν οι Βόλκοφ και Σλουσάρσκι με 5,65 μέτρα.[21][22] Ο τελικός χαρακτηρίστηκε ως «ο μεγαλύτερος αγώνας στην ιστορία» από τον Robert Parienté, ιστορικό των Ολυμπιακών Αγώνων.[20]

Οι φωτογραφίες του περιστατικού έκαναν τον γύρο του κόσμου, με εξαίρεση τη Σοβιετική Ένωση και τα κράτη συμμάχους της, αν και το γεγονός μεταδόθηκε ζωντανά από την τηλεόραση σε πολλές χώρες του ανατολικού μπλοκ. Ενώ οι διεθνείς παρατηρητές διέφεραν στην αντίδρασή τους στο περιστατικό, η χειρονομία του Κοζακιέβιτς έλαβε μεγάλη υποστήριξη στην πολωνική κοινωνία, η οποία είχε αγανακτήσει με τον σοβιετικό έλεγχο στην Ανατολική Ευρώπη (η Πολωνία βρισκόταν εν μέσω εργατικών απεργιών που οδήγησαν στη δημιουργία του εργατικού συνδικάτου Αλληλεγγύη λιγότερο από δύο μήνες αργότερα).[4] Μετά το τέλος των Ολυμπιακών Αγώνων του 1980, ο Σοβιετικός πρέσβης στην Πολωνία απαίτησε να αφαιρεθεί το μετάλλιο του Κοζακιέβιτς για «προσβολή του στον σοβιετικό λαό». Η επίσημη απάντηση της πολωνικής κυβέρνησης ήταν ότι η χειρονομία του Κοζακιέβιτς ήταν ένας ακούσιος μυϊκός σπασμός που προκλήθηκε από την προσπάθειά του.[6][23] Ο Κοζακιέβιτς ψηφίστηκε αθλητής της χρονιάς στην Πολωνία.[10]

Σε μία συνέντευξη χρόνια αργότερα, ο Κοζακιέβιτς ανάφερε τις σκέψεις του για το περιστατικό:[23][24]

Το ρωσικό πλήθος σφύριζε... σε οποιονδήποτε μη Ρώσο συμμετέχοντα. Σφύριζαν για να μας αποσπάσουν την προσοχή, μπορείτε να φανταστείτε μόνο τον θόρυβο: 70.000 άνθρωποι στο Στάδιο Λουζνίκι, πιθανότατα μόνο 10.000 από αυτούς ήταν τουρίστες. Μου πέρασε από το μυαλό ότι είμαι ο μόνος άνθρωπος στον κόσμο που του σφύριξαν επειδή έσπασε το παγκόσμιο ρεκόρ. Όταν λοιπόν προσγειώθηκα, τους έδειξα αυτόν τον «πολωνικό κοντάρι», το ωραιότερο που μπορείτε να φανταστείτε. Εξέφρασα τον θυμό μου για το σοβιετικό κοινό που σφύριζε. Κανείς δεν σφυρίζει στο στίβο. Αν ρίξετε μια ματιά στις τηλεοπτικές εκπομπές, θα διαπιστώσετε ότι οι άνθρωποι είτε χειροκροτούν ρυθμικά όταν τους αρέσει, είτε απλά κάθονται ήσυχοι.

Μετά τη Μόσχα Επεξεργασία

Το 1982, πασχίζοντας να βρει φόρμα μετά τη ρήξη του με τον μακροχρόνιο προπονητή του, Ρίσαρντ Τομασέφσκι, ο Κοζακιέβιτς κέρδισε αυτό που θα ήταν το τελευταίο του μετάλλιο για την Πολωνία, το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κλειστού του 1982 στο Μιλάνο.[25] Το καλοκαίρι, δεν συμμετείχε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κλειστού επικαλούμενος κακή αγωνιστική φόρμα, για το οποίο έλαβε άλλους 6 μήνες αποκλεισμό από την ΠΟΣ. Η επόμενη σεζόν 1983, δεν ξεκίνησε καλά για τον Κοζακιέβιτς, καθώς τερμάτισε μόλις 9ος στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κλειστού του 1983 στη Βουδαπέστη. Μετά από αυτή την κακή εμφάνιση, επανενώθηκε με τον προπονητή Τομασέφσκι και προσπάθησε να αποκτήσει φόρμα για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1983 στο Ελσίνκι. Τελικά τερμάτισε όγδοος στο αγώνισμα, με άλμα στα 5,40 μέτρα. Το Ολυμπιακό έτος 1984, ο Κοζακιέβιτς πήδηξε πολύ καλύτερα φτάνοντας τα 5,75 μέτρα τον Ιούλιο. Ωστόσο, λόγω του μποϊκοτάζ των Ολυμπιακών Αγώνων του 1984 στο Λος Άντζελες, οι περισσότεροι αθλητές από το ανατολικό μπλοκ δεν μπόρεσαν να συμμετάσχουν στους Αγώνες. Αντ΄αυτού, διοργανώθηκε μία εναλλακτική εκδήλωση για τις σοσιαλιστικές χώρες, οι Αγώνες Φιλίας, με τον στίβο ανδρών να διεξάγεται στη Μόσχα. Ο Κοζακιέβιτς, μη πρόθυμος να συμμετάσχει σε αυτό που θεωρούσε ως μια γελοία διοργάνωση, έκανε μόνο μία επιτυχημένη προσπάθεια στα 5,40 μέτρα πριν προσποιηθεί τον τραυματισμό και τα παρατήσει.[26] Η απόδοσή του εξόργισε την Πολωνική Ομοσπονδία, η οποία απαίτησε να επιστρέψει αμέσως στην Πολωνία από μία διοργάνωση στις Βρυξέλλες, στην οποία έλαβε μέρος αμέσως μετά τους Αγώνες Φιλίας και αφού αρνήθηκε, αποκλείστηκε ξανά.[27][28]

Αυτομόληση στη Δυτική Γερμανία Επεξεργασία

Ακόμα και μετά το τέλος του αποκλεισμού του το 1985, ο Κοζακιέβιτς δεν επιτρεπόταν να συμμετάσχει σε διοργανώσεις στο εξωτερικό, εκτός αν πηδούσε 5,70 μέτρα. Δεδομένου ότι ανάρρωνε από χειρουργική επέμβαση στο γόνατο, αυτό δεν φαινόταν ρεαλιστικό και επειδή δεν μπορούσε να συντηρήσει την οικογένειά του, αποφάσισε να φύγει από την Πολωνία. Αγωνίστηκε τελευταία φορά για την πατρίδα του τον Απρίλιο στο Σάο Πάολο[29] και τον Ιούλιο του 1985 αυτομόλησε στη Δυτική Γερμανία.[30] Μια κίνηση που προοριζόταν να είναι ένα προσωρινό μέσο για να κερδίσει κάποια χρήματα πριν αποχωρήσει, αποδείχθηκε αργότερα μόνιμη. Εδραιώθηκε στο Ανόβερο και εντάχθηκε σε έναν τοπικό σύλλογο, όπου έγινε επίσης προπονητής στίβου. Τον Μάιο του 1986, ο Κοζακιέβιτς απέκτησε τη δυτικογερμανική υπηκοότητα, καθώς οι παππούδες και οι γιαγιάδες της γυναίκας του γεννήθηκαν στη Γερμανία.[31] Λίγο αργότερα έθεσε νέο ρεκόρ Δυτικής Γερμανίας με άλμα στα 5,70 μέτρα, που κράτησε μέχρι το 1994. Το 1988 ο Κοζακιέβιτς πήδηξε 5,62 μέτρα, το όριο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1988 στη Σεούλ, ωστόσο, σύμφωνα με τους κανόνες, η Πολωνική Ομοσπονδία έπρεπε να του δώσει άδεια να αγωνιστεί για μία νέα χώρα στους Ολυμπιακούς Αγώνες, κάτι που δεν το έκανε.[32] Ο Κοζακιέβιτς αποσύρθηκε από τον επαγγελματικό στίβο το 1989.[31]

Μετά τον στίβο Επεξεργασία

Στη δεκαετία του 1980 και του 1990 εκτός από την εκπαίδευση νέων ταλέντων, εργάστηκε επίσης ως μάνατζερ για πολλούς επαγγελματίες αθλητές, κυρίως από την πρώην Σοβιετική Ένωση.[33] Μεταξύ 1998 και 2002 ήταν μέλος του δημοτικού συμβουλίου της Γκντίνια. Το 2011, κατέβηκε ανεπιτυχώς για το Κοινοβούλιο της Πολωνίας από τους καταλόγους του Πολωνικού Λαϊκού Κόμματος.

Προσωπική ζωή Επεξεργασία

 
Αντίγραφο του μεταλλίου του Κοζακιέβιτς και αυτόγραφο στο Aleja Gwiazd Sportu w Dziwnowie

Από το 1977 είναι παντρεμένος με την Άννα Κοζακιέβιτς, πρώην κολυμβήτρια. Έχουν δύο κόρες, την Καταζίνα (γενν. 1979) και τη Μαουγκοζάτα (γενν. 1983). Το 1986, εγκαταστάθηκε στο Μπίσεντορφ της Κάτω Σαξονίας στη βορειοδυτική Γερμανία, όπου ζει μέχρι σήμερα.[34]

Διεθνείς διοργανώσεις Επεξεργασία

Εκπροσωπώντας την   Πολωνία
Έτος Διοργάνωση Τόπος Θέση Επίδοση
1974 Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ρώμη, Ιταλία 2η 5.35 μ.
1975 Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κλειστού Κατοβίτσε, Πολωνία 3η 5.30 μ.
1976 Ολυμπιακοί Αγώνες Μόντρεαλ, Καναδάς 11η 5.25 μ.
1977 Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κλειστού Σαν Σεμπαστιάν, Ισπανία 1η 5.51 μ.
Πανεπιστημιάδα Σόφια, Βουλγαρία 1η 5.55 μ.
Παγκόσμιο Κύπελλο Ντύσσελντορφ, Δυτική Γερμανία 2η 5.55 μ.
1978 Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κλειστού Μιλάνο, Ιταλία 5η 5.40 μ.
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Πράγα, Τσεχοσλοβακία 4η 5.45 μ.
1979 Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κλειστού Βιέννη, Αυστρία 1η 5.58 μ.
Πανεπιστημιάδα Πόλη του Μεξικού, Μεξικό 1η 5.60 μ.
1980 Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κλειστού Ζίντελφινγκεν, Δυτική Γερμανία 4th 5.50 μ.
Ολυμπιακοί Αγώνες Μόσχα, Σοβιετική Ένωση 1η 5.78 μ.
1982 Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κλειστού Μιλάνο, Ιταλία 3η 5.60 μ.
1983 Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κλειστού Βουδαπέστη, Ουγγαρία 9η 5.30 μ.
Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ελσίνκι, Φινλανδία 8η 5.40 μ.
1984 Αγώνες Φιλίας Μόσχα, Σοβιετική Ένωση 6η 5.40 μ.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 World Athletics database. 6283.
  2. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. js2012695225. Ανακτήθηκε στις 1  Μαρτίου 2022.
  3. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. js2012695225. Ανακτήθηκε στις 15  Δεκεμβρίου 2022.
  4. ↑ 4,0 4,1 «LE MONDE : Rock around the Olympics : Moscou 1980, "Back in Black"». Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2021. 
  5. ↑ «THE NEW YORK TIMES : Kozakiewicz Snaps World Pole-Vaulting Record With 18-11 ; Six Clear 18 Feet Kozakiewicz Pole-Vaults 18-11». Ανακτήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 2021. 
  6. ↑ 6,0 6,1 «Gest Kozakiewicza» (στα Ιταλικά). sportvintage.it. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2012. 
  7. ↑ Kozakiewicz, Władysław· Pol, Michał (2013). Nie mówcie mi jak mam żyć (στα Πολωνικά). Βαρσοβία: Agora SA. ISBN 978-83-268-1281-1. 
  8. ↑ Kozakiewicz/Pol 2013, σελ. 25–27.
  9. ↑ Kozakiewicz/Pol 2013, σελ. 101.
  10. ↑ 10,0 10,1 «INTERNATIONAL OLYMPIC COMMITTEE : WLADYSLAW KOZAKIEWICZ». Ανακτήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 2021. 
  11. ↑ 11,0 11,1 «Kozakiewicz, "recordman" mundial de pértiga, saltaría holgadamente la altura de la Cibeles». Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2021. 
  12. ↑ «ARM». Ανακτήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 2022. 
  13. ↑ «INTERNATIONAL OLYMPIC COMMITTEE : MONTREAL 1976 ATHLETICS POLE VAULT MEN RESULTS». Ανακτήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 2022. 
  14. ↑ Kozakiewicz/Pol 2013, σελ. 155–161.
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 «Wladislaw Kozakiewicz : pour le sport, pour l'histoire, pour le bras d'honneur». Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2021. 
  16. ↑ Kozakiewicz/Pol 2013, σελ. 276.
  17. ↑ «Władysław Kozakiewicz». Ανακτήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 2021. 
  18. ↑ «Top 10 Scandals in Summer Olympic History». Ανακτήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 2021. 
  19. ↑ «Primer récord mundial en el atletismo olímpico». Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2021. 
  20. ↑ 20,0 20,1 «LE MONDE : Moscou 1980 : le bras d'honneur de Kozakiewicz». Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2021. 
  21. ↑ «INTERNATIONAL OLYMPIC COMMITTEE : MOSCOW 1980 το ATHLETICS POLE VAULT MEN RESULTS». Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2021. 
  22. ↑ «Pole-vaulting into politics: Władysław Kozakiewicz's 1980 Olympics gesture». Ανακτήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 2022. 
  23. ↑ 23,0 23,1 «Wladyslaw Kozakiewicz, el atleta récord que con un solo gesto revolucionó a un país y arruinó su carrera». Ανακτήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 2021. 
  24. ↑ Kępa, Marek (19 Ιουνίου 2018). «Explaining Kozakiewicz's Gesture: Poland's Most Scandalous Arm». culture.pl. 
  25. ↑ Kozakiewicz/Pol 2013, σελ. 274.
  26. ↑ Kozakiewicz/Pol 2013, σελ. 285.
  27. ↑ Kozakiewicz/Pol 2013, σελ. 289.
  28. ↑ «Half jaar schorsing voor Kozakiewicz» (στα ολλανδικά). De Volkskrant: σελ. 13. 14 Σεπτεμβρίου 1984. https://www.delpher.nl/nl/kranten/view?query=kozakiewicz&coll=ddd&identifier=ABCDDD%3A010879390%3Ampeg21%3Aa0225&resultsidentifier=ABCDDD%3A010879390%3Ampeg21%3Aa0225. Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2018. 
  29. ↑ Kozakiewicz/Pol 2013, σελ. 290.
  30. ↑ «1980 Olympic pole vault champion Wladyslaw Kozakiewicz.». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιανουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 2022. 
  31. ↑ 31,0 31,1 «'The Arm': A Story Of Anti-Soviet Protest From The 1980 Olympics». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιανουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 2022. 
  32. ↑ Kozakiewicz/Pol 2013, σελ. 306–307.
  33. ↑ Kozakiewicz/Pol 2013, σελ. 319–325.
  34. ↑ «Wladyslaw Kozakiewicz». Ανακτήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 2022. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία


Ρεκόρ
Προκάτοχος
  Ντέιβιντ Ρόμπερτς 		Κάτοχος Παγκοσμίου Ρεκόρ στο άλμα επί κοντώ
11 Μαΐου 1980 – 29 Ιουνίου 1980 		Διάδοχος
  Τιερύ Βινιερόν
Προκάτοχος
  Φιλίπ Ουβιόν 		Κάτοχος Παγκοσμίου Ρεκόρ στο άλμα επί κοντώ
30 Ιουλίου 1980 – 20 Ιουνίου 1981 		Διάδοχος
  Τιερύ Βινιερόν
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Βουαντίσουαφ_Κοζακιέβιτς&oldid=10011394"