Γεώργιος Σκλάβος
Ο Γεώργιος Σκλάβος (Μπράιλα, 10 Αυγούστου 1888 - Αθήνα, 18 Μαρτίου 1976) ήταν διακεκριμένος Έλληνας μουσουργός, καθηγητής, κριτικός μουσικής και μουσικολόγος, βασικός εκπρόσωπος της Εθνικής Σχολής.
| Γεώργιος Σκλάβος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Γεώργιος Σκλάβος (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 20 Αυγούστου 1886 ή 20 Αυγούστου 1888 Βραΐλα |
| Θάνατος | 19 Μαρτίου 1976 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μουσικολόγος καθηγητής πανεπιστημίου κριτικός |
Βιογραφία Επεξεργασία
Γεννημένος στη Ρουμανία από γονείς Κεφαλλήνες, σπούδασε σε ελληνικά σχολεία της ομογένειας και συμμετείχε από μικρός σε χορωδίες εκκλησιαστικής μουσικής. Όταν ήρθε στην Αθήνα γράφτηκε στο Ωδείο Αθηνών (1907), όπου μαθήτευσε αρχικά δίπλα στον Σάκερντοτ και εν συνεχεία τον Μαρσίκ. Μόλις αποφοίτησε το 1913, προσελήφθη αμέσως ως διδάκτωρ (ιστορίας της μουσικής, αρμονίας και σύνθεσης) του Ωδείου όπου παρέμεινε για 55 ολόκληρα χρόνια, διατελώντας παράλληλα και έφορος της βιβλιοθήκης του. Υπήρξε επίσης, διδάκτωρ του Ωδείου Πειραιώς (1924-1968) και γενικός διευθυντής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (1946-1949). Από το 1909 εμφανίζεται ως χορωδός του Γ΄ Ελληνικού Μελοδράματος. Το 1912 διορίστηκε στην χορωδία της Ρωσικής Εκκλησίας, διευθυντής ορχήστρας στην παράσταση του Βασιλικού Θεάτρου (1912) Οιδίποδας Τύραννος, με πρωταγωνιστή τον Φυρστ, αλλά και ενορχηστρωτής του δημοτικού τραγουδιού Το Γεφύρι της Άρτας, που παίχτηκε στην ίδια παράσταση.[1][2]
Μεταξύ των μαθητών του περιλαμβάνεται ένας μεγάλος αριθμός μουσικών προσωπικοτήτων, όπως οι Έ. Αγγελίδου, Μ. Αδάμης, Β. Αρχιτεκτονίδης, Π. (Τάκης) Γεωργίου, Θ. Ερμήλιος, Γ. Ζουφρέ, Ελ. (Λέλα) Ζωγράφου-Νησιώτη, Γ. Θανόπουλος, Α. Θεοφιλόπουλος, Γ. Ιωαννίδης, Τάκης Καλογερόπουλος, Α. Κόκκινος, Λ. Κουζινόπουλος, Γ. Μαλαφής, Ι. Μαργαζιώτης, Γ. Μαρκόπουλος, Μ. Μαύρος, Δ. Ν. Ντουφεξιάδης, Α. Ξένος, Α. Ρεμούνδος, Γ. Σισιλιάνος, Σ. Στεργίου, Ν. Τσιλίφης, Θ. Χατζηθεοδώρου, και άλλοι.
Μουσικό έργο Επεξεργασία
Από τα πρώτα του έργα ήταν η Νιόβη (1917), κωμική όπερα σε λιμπρέτο Ι. Ευθυμίου, συμφωνικά αποσπάσματα της οποίας παίχτηκαν σε συναυλία του Ωδείου Αθηνών το 1920. To 1921 συνέθεσε σκηνική μουσική για το δράμα Κυρά Φροσύνη του Γ. Ασπρέα και έξι κομμάτια για πιάνο. Τον επόμενο χρόνο συνέθεσε το συμφωνικό ποίημα Αετός (το πιο γνωστό του έργο) και τα συμφωνικά έργα Κρητική Φαντασία και Αρκαδική Σουΐτα. Το μονόπρακτο Λεστανίτσα (1924) βραβεύθηκε σε διαγωνισμό του Ωδείου Αθηνών. Το 1926 συνέθεσε το ορχηστικό έργο Ηρωικό Ποίημα και δύο χρόνια αργότερα τα Δύο Ειδύλλια του Θεοκρίτου. Ακολούθησε το συμφωνικό ποίημα Νησιώτικος Γάμος (1937). Ο ίδιος θεωρούσε καλύτερο έργο του την όπερα Κρίνο στ΄ακρογιάλι (1937-41). Μετέφρασε επίσης στα ελληνικά τα λιμπρέτα πολλών μελοδραμάτων όπως, Απαγωγή από το Σεράι, Γάμοι του Φίγκαρο, Μαγικός Αυλός, Ελεύθερος Σκοπευτής, Οιδίπους επί Κολωνώ, Άλκηστις κ.ά.
Το 1933 μετέφρασε, συμπλήρωσε και εξέδωσε την Επίτομο Ιστορία της Μουσικής του Ούγκο Ρήμαν. Μέσα από αυτή την εργασία συμμετείχε στις πρώτες απόπειρες καθιέρωσης μουσικής ορολογίας στην καθαρεύουσα[3].
Το πλούσιο έργο που άφησε πίσω του περιλαμβάνει ακόμα, διαλέξεις , άρθρα και μουσικές κριτικές σε εφημερίδες και περιοδικά καθώς και πολλά λήμματα σε εγκυκλοπαίδειες και λεξικά.
Παραπομπές Επεξεργασία
Πηγές Επεξεργασία
- Αλέκα Συμεωνίδου, Λεξικό Ελλήνων Συνθετών, εκδ. Φίλιππος Νάκας
- Τάκης Καλογερόπουλους, Το Λεξικό της Ελληνικής Μουσικής, εκδ. Γιαλλελή
- George Leotsakos. "Sklavos, Georgios." Grove Music Online. Oxford Music Online. Oxford University Press. 11 Ιουλίου 2017.